ایسنا و به نقل از مارکا، رونالدو نازاریو یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال محسوب می‌شود اما تاریخ‌سازی‌اش تنها محدود به زمین فوتبال نشده است. بازیکن برزیلی با حضور در جشن‌های مختلف همیشه سر و صدا به راه می انداخت. او درباره جدایی ها، آسیب دیدگی ها و فوتبال فوق العاده اش اظهاراتی در سال های اخیر داشته که همه چیز را تقریبا روشن کرده است.
جشن‌ها
رونالدو در زمین مسابقه می درخشید اما بیرون از آن نیز حواشی زیادی داشت. اغلب به جشن‌ها و مهمانی‌ها می‌رفت و این موضوع هرگز از یاد فوتبالدوستان نخواهد رفت. در ادامه به جملات ستاره سابق برزیلی در این زمینه اشاره می شود.
“جشن‌هایی که می رفتم خیلی خوب بودند. برخی از آنها را بیش از گل هایم به یاد می آورم.”
“مردم آنها را تصور می کنند، تصویرسازی خوب است. با این حال هرگز نخواهند فهمید که چقدر این جشن ها خوب بودند.”
“فلورنتینو پرس (رییس باشگاه رئال مادرید) از من عصبانی بود. بهترین خاطره برای آن روزی بود که من را صدا کرد و گفت: چرا در خانه‌ات نمی‌مانی؟ به فیگو نگاه کردم و در پاسخ گفتم: رییس اگر همسری مانند زن فیگو داشتم حتما این کار را می کردم.”
“اولویت من همیشه فوتبال بود و به همین خاطر از این موضوع پشیمان نیستم. بازیکنان جوان هستند… دوست دارند بیرون بروند… چنین کارهایی برای جوانان عادی است به خصوص آن هایی که پول دارند.”
آسیب دیدگی‌ها و اضافه وزن
دوران ورزشی بازیکن سابق رئال مادرید همیشه تحسین می شود با این حال همیشه ترس از آسیب دیدگی دوباره وجود داشت. این مصدومیت‌ها روند رو به جلوی رونالدو را متوقف می کردند. اضافه وزن هم در آخرین بخش دوران ورزشی اش تاثیر گذار بود.
“دو بار به شدت آسیب دیدم که منجر شد سه سال در میادین حضور نداشته باشم. این مصدومیت ها خداحافظی ام از فوتبال را پیش انداخت.”
“دوران خیلی سختی بود. خانواده، فیزیوتراپ‌ها و پزشکان به من امید می‌دادند که بهبود پیدا می‌کنم. در آن روزها برای نخستین بار پدر شده بودم و این موضوع به من کمک زیادی کرد.”
“هرگز به این موضوع فکر نمی کردم که ممکن است پایان دوران بازی‌ام باشد. هرگز به بازگشتم شک نکردم، هرگز در هیچ یک از آن لحظات سخت.”
“زمانی که در یکی از بیمارستان های فرانسه بستری بودم زین الدین زیدان به ملاقاتم آمد. او در ایتالیا به همراه یوونتوس بود و بدون این که به من خبر بدهد به دیدنم آمد. در آن جا دوستی‌مان شکل گرفت.”
” پس از بازگشت از تعطیلات در سال ۱۹۹۹ در کوپا آمریکا اضافه وزن داشتم و لوکزامبورگو داروی لاغری به من داد.”
“فوتبال را به خاطر آسیب دیدگی کنار گذاشتم. در آخرین سال مصدوم بودم. مشکل جسمانی‌ام بیش از حد آزارم می‌داد و شاید در طول دوران زندگی‌ام دردناک‌ترینشان بود. نمی‌خواستم دوباره در ۳۵ سالگی زیر تیغ جراحی بروم. احساس می کردم دیگر توانش را ندارم.”
جدایی از بارسلونا، رئال مادرید و اینتر
رونالدو در هر تیمی که بازی می کرد در میان هواداران محبوب بود اما نتوانست به خوبی از باشگاه‌ها جدا شود. خداحافظی‌اش با بارسا، اینتر و رئال مادرید مناسب نبود و جزو خاطرات تلخش محسوب می‌شوند.
رئال مادرید
“رئال مادرید را بر خلاف میلم ترک کردم چون مشکلات زیادی با سرمربی تیم یعنی فابیو کاپلو داشتم. اگر ۱۰۰ گرم اضافه وزن داشتم من را از تیم کنار می‌گذاشت.”
“با من مانند گروگان رفتار می کرد. اگر بد بازی می کردم دلیلش را اضافه وزن می‌دانست. رابطه ما بد بود و تنش ایجاد شد. زمانی که سرمربی قدرتمندتر است باشگاه باید انتخاب کند.”
اینتر
“هکتور کوپر بدتر بود. کاپلو پشت سرش یک تاریخ بزرگ داشت اما کوپر چه جامی فتح کرده بود؟”
“آخرین باری که با موراتی صحبت کردم به او گفتم: رییس، نمی توانم با این سرمربی ادامه بدهم، یا او را به خانه بفرستید یا من می روم. او کوپر را به من ترجیح داد.”
بارسلونا
” در پایان فصل قراردادم را تمدید کرده بودم و برای سفر به برزیل رفتم. پنج روز بعد با من تماس گرفتند و اعلام کردند با وجود تمدید قرارداد دیگر نمی‌توانم با باشگاه همکاری داشته باشم.”
“هرگز دست من نبود. من دوست داشتم در تیم بمانم. آن تصمیم دست من نبود. دوست داشتم برای بارسلونا بازی کنم.”
فینال جام جهانی ۹۸
دیدار نهایی جام جهانی ۱۹۹۸ بزرگترین فرصت برای بازیکن برزیلی بود تا در جهان فوتبال بدرخشد اما مشکلات جسمانی اجازه نداد بهترین سطح خود را به نمایش بگذارد.
“تصمیم گرفتم پس از ناهار کمی استراحت کنم و آخرین چیزی که یادم می آید این بود که دراز کشیدم. زمانی که بیدار شدم بازیکنان و لیدیو تولدو (پزشک تیم) من را دوره کرده بودند چون تشنج کرده بودم.”
“آزمایش های پزشکی هیچ چیز غیر عادی را نشان نمی داد. به ورزشگاه رفتیم، به زاگالو نزدیک شدم و به او گفتم که حالم خوب است و مشکلی ندارم. می‌خواهم بازی کنم. او چاره ای نداشت جز این که تصمیمم را بپذیرد.”
“این اتفاق روی همه تاثیر گذاشت چون آن تشنج همه را به وحشت انداخت. با این حال من نسبت به کشورم تعهد داشتم و نمی خواستم آنها را ناامید کنم. غرور داشتم و احساس کردم می توانم بازی کنم.”
“فینال ۲۰۰۲ در همان ساعت بود. پس از ناهار همه رفتند بخوابند و من با خود گفتم نمی خواهم بخوابم. دیدا را پیدا کردم و به او گفتم: نه، تو پیش من بمان. در آن روز نخوابیدم و می‌ترسیدم دوباره آن اتفاق رخ دهد.”
فوتبال
با وجود این که رونالدو در بارسلونا و اینتر خیلی انفجاری و هوشمندانه بازی می کرد بود هنگام حضورش در رئال مادرید شادتر بود. او پس از خداحافظی‌اش از فوتبال خود را با تیم مادریدی به یاد می آورد.
“در زمان کهکشانی ها با زیدان بازی می کردم، مردی که تحسینش می کردم. او بهترین هم تیمی ام بود. هم بازی بودن با او امتیاز فوق العاده ای بود.”
“از تیم کهکشانی‌ها انتظار زیادی می رفت و در نهایت توانستیم بازی های درخشانی به نمایش بگذاریم. نسل فوق العاده ای بود و موجب تغییر در نحوه نقل و انتقالات شد.”
انتهای پیام
