به دنبال این تحلیلها، اتاق بازرگانی ایران، در نشستی به بررسی ابعاد مختلف رمزارزها در اقتصاد ایران پرداخته و نبود قوانین و دستورالعملهای اجرایی، اصلیترین نگرانی و معضل در این حوزه به شمار میآید.فرزین فردیس، مشاور کمیسیون کسبوکارهای دانشبنیان اتاق ایران گزارشی درباره رمزارز، تهدید یا فرصت ارائه داد. او از ارزش کل بازار رمزارزها گفت که حدود ۲۵۳۰ میلیارد دلار بوده است. ارزش کل بازار بیتکوین هم ۱۰۷۱ میلیارد دلار بوده که تقریباً ۱۰ درصد کل طلای دنیا بوده است. از طرفی تعداد رمزارزهای پذیرش شده و لیست شده در صرافیهای دنیا ۴۷۰۱ بوده در حالی که در سال ۲۰۱۳ تنها ۶۶ درصد بوده است.
فردیس گفت: بازیگران و ذینفعان یک سیستم مالی پولی دولت، مردم و کسبوکارهاست و در میان بازیگران مردم خیلی جلوتر از بقیه بوده است.به گفته فردیس ۸۰ درصد مردم علاقمند به نگهداری آن هستند؛ ۸۶ درصد به خرید و تبادل در آینده فکر میکنند و ۷۹ درصد به شروع فعالیت در این حوزه علاقمند هستند. ۶۲ درصد مردمی که رمز ارز خریدهاند در شش ماه اخیر وارد بازار شده باشند. حجم مبادله روزانه رمزارزها در پایان اسفند بین ۵ تا ۱۰ هفته تخمین زده میشود.
او درباره بازیگران و ذی نفعان و وضعیت کسبوکارها گفت: اینکه برای خریدوفروش رمزارز چه پلت فرمهایی را ترجیح میدهید؟ یا برای نگهداری رمزارز خریداریشده خود بیشتر از چه گزینهای استفاده میکنید. الآن البته احساس عدم امنیت هم میکنند؛ بهتر است که بدانیم ۶۴ درصد مردم هنوز نمیدانند چگونه حمایت میشوند؟ باید به فعالیت بازیگران کلاسیک اجازه حضور داده شود و آییننامه این حوزه بهسرعت تدوین شفاف و در این حوزه شفافیتهای لازم انجام شود.
عضو اتاق تهران تأکید کرد: الآن بزرگترین دغدغه مردم و کسبوکارها در حوزه رمزارزها بلاتکلیفی مسائل قانونی، نوسانات شدید ارزش، عدم امنیت و کلاهبرداری، عدم پشتوانه شفاف و ملاحظات شرعی از مشکلات این حوزه است و باید، ساختار فنی-حقوقی با نظارت بانک مرکزی اصلاح شود.او تأکید کرد: باید داراییهای دیجیتال در کشور به رسمیت شناخته شود؛ آگاهی و آموزشهای زیربنایی ایجاد شود تا حس آرامش در فضای عمومی جامعه برای استفاده از رمز ارزها به وجود بیاید.
شمس اردکانی – عضو اتاق بازرگانی ایران – نیز در این رابطه تأکید کرد: با توجه به آنچه در نشستهای قبلی گفتهشده، لازم است پیش از هر اقدامی، بخش خصوصی نگاه جامع و عمیقی نسبت به ویژگیهای رمز ارزها پیدا کند و پس از شناسایی کارکردهای این حوزه، نشستهای لازم برای بیان خواستههای خود با مسئولان و سیاستگذاران داشته باشد. بخش خصوصی باید به این نکته توجه کند که ممکن است سیاستگذار به دلیل تعجیل یا عدم شناخت در این حوزه به شیوه نادرستی تصمیمگیری کند و ما باید در شناساندن بسترهای این صنعت تلاش کنیم.