گروه ورزشی: چه باک اگر بسیاری خودشان را به خواب زده‌اند؟ نازنین مَلایی که بیدار است. از همان حدود ساعت ۴ صبح جمعه یکم مرداد. اولین ورزشکار کاروان ستارگان ایران زمین که در المپیک ۲۰۲۱ به رقابت پرداخت تا صعود او به یک چهارم نهایی، آغاز خوشی برای ما باشد. سنگین وزن‌های عضلانی، از دیدن ملی‌پوش سبک‌وزن و محجبه در میان خودشان شگفت زده‌اند و دختر گیلانی حوالی ۳۰سالگی‌اش، به نیمه‌نهایی A و B رویینگ تک‌نفره رسیده است.
ظاهرا رقابت شما یک روز به تعویق افتاده.
بله. به دلیل شرایط جوی، جدول مسابقات تغییر کرد و از چهارشنبه به پنج‌شنبه ۷ مرداد افتاد.
بالاخره در کمال شگفتی و البته شایستگی خودت به نیمه‌نهایی A و B رسیدی. حریفان این مرحله را می‌شناسی؟
بله، خدا را شکر. آنها را می‌شناسم. هر پنج نفر از قهرمانان جهان و المپیک‌‌اند. سه نفرشان که برای مدال قطعی المپیک آمده‌اند و رقابت به قدری سنگین است که حداقل یکی، دو مدعی حذف خواهد شد تا نهایتا سه قایقران به مرحله بعد صعود کند.
چطور با تفاوت مسافت پیست تهران و توکیو سازگار شدی؟
اردوهای من در پیست یک کیلومتر برگزار می‌شد و پیست رقابت‌ها دو کیلومتری است. به ناچار و برای جبران، بعضی تمرینات را در ارگومتر (شبیه‌ساز روئینگ) اجرا کردیم. من استرس زیادی از این بابت داشتم. دو روز آخر در ایران، آقای فرزام تست‌هایی گرفتند که در آنها رکوردم خیلی خوب بود اما به هر حال در مسافت هزار متر انجام شد و تردید داشتیم. مسابقه اول را که دادم و توانستم مستقیم به یک چهارم نهایی صعود کنم، خیالم راحت شد. همین انگیزه مرا بالا برد.
شما و آقای فرزام، انگار برای هر مسأله‌ای راه حل داشتید. با نرسیدن قایق استاندارد چه کردید؟
قایق استاندارد متاسفانه از گمرک ایران ترخیص نشد و تقریبا به این نتیجه رسیدیم که در زمان لازم به دست‌مان نمی‌رسد. حدود دو ماه قبل، در رقابت‌های کسب سهمیه ژاپن، برای مسابقه‌ام قایقی اجاره کردیم. کار جالبی که آقای فرزام انجام دادند، تماس و مکاتبه با آن شرکت بود. در نهایت هماهنگ کردند که دقیقا همان قایق رقابت کسب سهمیه را بدون هیچ تغییری برای اجاره به المپیک توکیو هم بیاورند. خدا را شکر این اتفاق افتاد. در کارم تأثیر خوبی داشت و دلگرم‌تر شدیم.
ماجراهای پیست استاندارد و قایق را اضافه کنیم به این که مسابقه اروپایی و جهانی هم نرفتی. با این اوصاف چقدر به آنچه می‌خواستی، نزدیک شده‌ای؟
از گیلان تا تهران و توکیو برای من حدود ۱۴ سال گذشته. باید واقع‌بین باشیم. بین آنچه آرزو داریم تا امکانات و داشته‌ها فاصله بسیار است. مثلا بر اساس واقعیت‌ها، رسیدن به فینال C هم اتفاق خوبی است.
تا همین‌جا پیش از نیمه‌نهایی A و B، جذاب‌ترین بخش اولین المپیک عمر ورزشی‌ات چه بوده؟
در هدف‌گذاری‌هایم برای این المپیک، تمرکزم بر انجام غیرممکنی بود که می‌گفتند قابل اجرا نیست. خوشبختانه چیزی که در ذهن داشتم اجرا شد. به عنوان یک قایقران سبک وزن در حال رقابت با سنگین وزن‌های جهانم و این خیلی لذتبخش و جذاب است. بعد از توکیو برای گام‌های بلندتری آماده می‌شوم.
از میزبانی هم بگو. آمار کرونایی‌های المپیک بیشتر شده، آیا نوع تدارکات ژاپنی‌ها بر این موضوع تأثیرگذار است؟
شرایط میزبانی خوب است و هر روز تست کرونا می‌گیرند و مدام بر اجرای قوانین مربوط به پروتکل‌های بهداشتی تأکیدهایی سخت‌گیرانه دارند. اما ساکنان دهکده چند هزار نفرند و به نظرم امکان ابتلا به هر حال وجود دارد.
ظاهرا رقابت شما یک روز به تعویق افتاده.
بله. به دلیل شرایط جوی، جدول مسابقات تغییر کرد و از چهارشنبه به پنج‌شنبه ۷ مرداد افتاد.
بالاخره در کمال شگفتی و البته شایستگی خودت به نیمه‌نهایی A و B رسیدی. حریفان این مرحله را می‌شناسی؟
بله، خدا را شکر. آنها را می‌شناسم. هر پنج نفر از قهرمانان جهان و المپیک‌‌اند. سه نفرشان که برای مدال قطعی المپیک آمده‌اند و رقابت به قدری سنگین است که حداقل یکی، دو مدعی حذف خواهد شد تا نهایتا سه قایقران به مرحله بعد صعود کند.
چطور با تفاوت مسافت پیست تهران و توکیو سازگار شدی؟
اردوهای من در پیست یک کیلومتر برگزار می‌شد و پیست رقابت‌ها دو کیلومتری است. به ناچار و برای جبران، بعضی تمرینات را در ارگومتر (شبیه‌ساز روئینگ) اجرا کردیم. من استرس زیادی از این بابت داشتم. دو روز آخر در ایران، آقای فرزام تست‌هایی گرفتند که در آنها رکوردم خیلی خوب بود اما به هر حال در مسافت هزار متر انجام شد و تردید داشتیم. مسابقه اول را که دادم و توانستم مستقیم به یک چهارم نهایی صعود کنم، خیالم راحت شد. همین انگیزه مرا بالا برد.
شما و آقای فرزام، انگار برای هر مسأله‌ای راه حل داشتید. با نرسیدن قایق استاندارد چه کردید؟
قایق استاندارد متاسفانه از گمرک ایران ترخیص نشد و تقریبا به این نتیجه رسیدیم که در زمان لازم به دست‌مان نمی‌رسد. حدود دو ماه قبل، در رقابت‌های کسب سهمیه ژاپن، برای مسابقه‌ام قایقی اجاره کردیم. کار جالبی که آقای فرزام انجام دادند، تماس و مکاتبه با آن شرکت بود. در نهایت هماهنگ کردند که دقیقا همان قایق رقابت کسب سهمیه را بدون هیچ تغییری برای اجاره به المپیک توکیو هم بیاورند. خدا را شکر این اتفاق افتاد. در کارم تأثیر خوبی داشت و دلگرم‌تر شدیم.
ماجراهای پیست استاندارد و قایق را اضافه کنیم به این که مسابقه اروپایی و جهانی هم نرفتی. با این اوصاف چقدر به آنچه می‌خواستی، نزدیک شده‌ای؟
از گیلان تا تهران و توکیو برای من حدود ۱۴ سال گذشته. باید واقع‌بین باشیم. بین آنچه آرزو داریم تا امکانات و داشته‌ها فاصله بسیار است. مثلا بر اساس واقعیت‌ها، رسیدن به فینال C هم اتفاق خوبی است.
تا همین‌جا پیش از نیمه‌نهایی A و B، جذاب‌ترین بخش اولین المپیک عمر ورزشی‌ات چه بوده؟
در هدف‌گذاری‌هایم برای این المپیک، تمرکزم بر انجام غیرممکنی بود که می‌گفتند قابل اجرا نیست. خوشبختانه چیزی که در ذهن داشتم اجرا شد. به عنوان یک قایقران سبک وزن در حال رقابت با سنگین وزن‌های جهانم و این خیلی لذتبخش و جذاب است. بعد از توکیو برای گام‌های بلندتری آماده می‌شوم.
از میزبانی هم بگو. آمار کرونایی‌های المپیک بیشتر شده، آیا نوع تدارکات ژاپنی‌ها بر این موضوع تأثیرگذار است؟
شرایط میزبانی خوب است و هر روز تست کرونا می‌گیرند و مدام بر اجرای قوانین مربوط به پروتکل‌های بهداشتی تأکیدهایی سخت‌گیرانه دارند. اما ساکنان دهکده چند هزار نفرند و به نظرم امکان ابتلا به هر حال وجود دارد.
