قانون اجرا نمی‌شود!
این پرستار بخش خصوصی درباره اجرا نشدن تمامی امتیازهای قانونی ارتقای بهروه‌وری در بخش خصوصی گفت: تنها قانون شب‌کاری برای پرستاران اعمال می‌شود ولی سرپرستارها شب‌کاری ندارند و از این امتیاز بی‌بهره هستند. ما نسبت به این وضعیت در شهریور ماه اعتراض کردیم و مسئولان بیمارستان به ما قول دادند تا قانون را اجرا کنند. این عضو جامعه سلامت درباره ابتلای پرستاران به کرونا در بخش خصوصی گفت: متاسفانه از اواخر مهرماه به کرونا مبتلا شدم و تا دهم آبان در مرخصی استعلاجی بودم. ساعت کاری من در این دوره به هم‌ریخت.هنگامی‌که از همکاران درباره اجرای این قانون می‌پرسم، متوجه می‌شوم که این قانون بازهم اجرا نمی‌شود. این پرستار بخش خصوصی درباره پیگیری‌های خود از اجرای قانون بهره‌وری در بیمارستان‌های بخش خصوصی قزوین افزود: با نظام پرستاری تماس گرفتم و چرایی اجرا نشدن این قانون را پرسیدم. سه سال است که در بخش خصوصی فعال هستم و هر ماه موظف به پرکردن ۲۰۰ ساعت کاری هستم. اگر این قانون از شهریور ماه امسال اجرا شود پس تکلیف ماه‌های گذشته چیست؟ تکلیف پرستارانی که سابقه بیشتری نسبت به من دارند، چیست؟او با تاکید بر تعداد ساعات کاری موظفی زیاد پرستاران بخش خصوصی گفت: هر چه شیفت برویم در پاسخ به ما می‌گویند شما ساعات موظفی خود را پر کرده‌اید و شامل اضافه‌کاری نمی‌شوید. جمعه‌کاری هم با شب‌کاری‌های ۱۹ ساعته و شروط خاص به ما تعلق می‌گیرد. قانون بهره‌وری این‌گونه نیست و برای همه اعمال نمی‌شود. تبعیض در اجرای این قانون بسیار زیاد است. وی در ادامه درباره اجحاف به حقوق پرستاران در قزوین توضیح داد: ما با تمام قوا تلاش می‌کنیم تا ساعات موظفی خود را پر کنیم. ۲۰۰ ساعت کاری معادل حدود ۳۳ یا ۳۴ شیفت کاری است. در چنین شرایطی دیگر رمقی برای اضافه‌کاری باقی نمی‌ماند. دریافتی‌های پرستاران بخش خصوصی بسیار ناچیز است به همین دلیل برای گذران زندگی باید حداقل ۸۰ ساعت کاری داشته باشیم. حال‌آنکه فرمول‌های دریافنی ما بسیار عجیب و غریب است و ما نسبت به این فرمول‌ها آگاهی کامل نداریم. این پرستار از اخذ مالیات اضافه‌کاری پرستاران نیز گلایه کرد و گفت: مدتی پیش به اضافه‌کاری ما مالیات تعلق گرفت که با اعتراض ما همراه بود. البته اعتراض‌ها جواب داد و یکی از مسئولان بیمارستان گفت دیگر از اضافه کاری‌ها مالیات گرفته نشود. اما پیش از اعتراض وضعیت به گونه‌ای بود که هم به حقوق و هم به اضافه‌کاری مالیات تعلق می‌گرفت. برخوردها در بیمارستانی که شاغل هستم بسیار سلیقه‌ای است و مطمئن هستم در بسیاری از بیمارستان‌ها وضعیت به همین شکل است.
ساعات کاری زیاد است!
او با تاکید بر دریافتی کم خود گفت: به عنوان سرپرستار دریافتی بسیار ناچیزی دارم و حقوق پرستاران هم بسیار کم است. ما پرستاران بخش خصوصی باید ۲۰۰ ساعت موظفی پر کنیم درحالیکه اگر در بخش دولتی بودیم ۱۵۰ ساعت موظفی داشتیم و ۵۰ ساعت دیگر اضافه‌کاری محسوب می‌شد. با این شرایط چون تعداد ساعت کاری ما بسیار زیاد است، فقط توانایی پرکردن همین ساعات موظفی را داریم. پرستاران بخش خصوصی از فرمول‌های محاسبات هیچ آگاهی ندارند و کارفرمایان از این موضوع سوءاستفاده می‌کنند. این پرستار با تاکید بر آگاه نبودن پرستاران از چگونگی محاسبه‌ی این فرمول‌ها گفت: متاسفانه ما از این فرمول‌ها آگاهی نداریم، من به دلیل اینکه به کرونا مبتلا شدم ساعات کاری‌ام نامنظم شد ولی همکارانم در نهایت فقط ۲۰۰ هزار تومان اضافه کار دریافت کرده‌اند. در قانون ارتقای بهره‌وری آمده است اگر پرستاری در روزهای تعطیل شیفت باشد، ۷ ساعت از ساعات موظفی این پرستار کم می‌شود. شیوع و گسترش کرونا در کشور، وضعیت کاری پرستاران را بسیار سخت کرده است. او درباره اعمال این ماده در بیمارستان‌های خصوصی گفت: قبل از کرونا وضعیت پرستاران بهتر بود و این ۷ ساعت اعمال می‌شد ولی با گسترش کرونا، این ساعات از فیش حقوقی ما کم و دیگر اعمال نشد. البته ما اعتراض کردیم و نامه‌ای در شهریور ماه برای نظام پرستاری نوشتیم، به ما وعده دادند تا این بند را اجرا کنند اما هنوز خبری نیست. سنوات در پرداختی‌های ما هیچ معنا و مفهومی ندارد، حقوق پرستاری که سابقه ۱۵ سال کار دارد با پرستار تازه‌کار هیچ تفاوتی ندارد.
حق کرونا نمی‌گیریم!
این پرستار درباره حق کرونا گفت: ما بخش کرونا داریم ولی حق کرونا دریافت نمی‌کنیم. تمامی بچه‌ها مجبور هستند تا در تمامی شیفت‌ها باشند و فقط به بخش نوزادان اجازه نمی‌دهد به بخش‌های دیگر بروند. درعوض کارانه و حق کرونا به ما نمی‌دهند و درنهایت سالانه مبلغ ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومان در دی ماه به عنوان کارانه پرداخت می‌کنند. تنها در صورتی مرخصی پرستاران تایید می‌شود که تست «پی‌سی‌آر» داشته باشند، وضعیت به گونه‌ای است که استعلاجی مرا متخصص ریه نوشته است ولی پزشکی عمومی بیمارستان آن را تایید نمی‌کند.
این عضو کادر سلامت با بیان اینکه “من حق و حقوق نمی‌خواهم ولی درخواست دارم که بیمه ما را به ما بدهند” به کمبود تجهیزات محافظتی در بیمارستان محل کار خود نیز اشاره کرد و گفت: بیمارستان ماسک یک لایه به ما می‌دهد که هیچ تاثیری در پیشگیری از بیماری ندارد. فقط پرستارانی که به بخش کرونا می‌روند گان یکبار مصرف (گان اتاق عمل) دارند و بیمارستان گان ویژه کرونا به دیگر پرسنل خود نمی‌دهد. همچنین پرستاران خودشان با هزینه شخصی شیلد می‌خرند. این پرستار از در پایان با انتقاد از وضعیت پرستاران برای تست «پی‌سی‌آر» گفت: به یک مرکز دولتی برای تست مراجعه کردم که شرط و شروط بسیاری داشت، در نهایت مجبور شدم به یک مرکز خصوصی بروم و ۷۰۰ هزار تومان هزینه کنم. ما عضو کادر درمان هستیم و انجام وظیفه می‌کنیم، بسیاری از همکاران به دلیل شرایط حال حاضر کاری و شیوع کرونا با پرستاری خداحافظی کردند. در چنین شرایطی دوندگی یک پرستار برای تست پی‌سی‌آر بسیار مسخره است. از مسئولان می‌خواهم مرکزی را برای پرستاران درنظر بگیرند.
