ایلنا، احمد شیرزاد درخصوص اینکه مجلس یازدهم برخلاف آنچه که نمایندگانش در زمان تبلیغات انتخابات شعار دادند که برای حل مسائل و مشکلات معیشتی به این دوره از انتخابات ورود کرده‌اند اما در عمل هیچ اقدام مثبتی انجام نداده و علیرغم اینکه مدعی هستند انقلابی عمل می‌کند نه تنها کاری نکردند بلکه با طرح‌هایی مانند «طرح صیانت از کاربران در فضای مجازی» دست به نقض حقوق شهروندی زده است، گفت: متاسفانه بعضی از واژه‌ها دچار خلط معنا میشود و افراد خودشان را در پناه واژه‌ها پنهان می‌کنند که عمکلرد واقعی آنان متفاوت است، یکی از این دست واژه‌ها، واژه انقلابی بودن است که به اعتقاد من مهم‌ترین نقدی که به مجلس یازدهم میشود وارد کرد، همین است که خودشان را انقلابی می‌دانند. چرا واژه انقلابی در این مبحث بی‌معناست؟ به دلیل اینکه انقلاب به معنای زیر و رو شدن یک حکومت است که در پی آن یک حکومت دیگری در کشور برپا میشود که این اتفاق در سال ۵۷ در کشور ما رخ داد و ما امروز در سال ۱۴۰۰ زندگی می‌کنیم و چهل و چند سال بعداز آن واقعه قرار داریم، بنابراین این گفته واقعا روشن نیست.
وی ادامه داد: انقلاب امری است که در تاریخ کشور ما اتفاق افتاده است و در حال حاضر حکومت ما جمهوری اسلامی ایران است؛ بنابراین کسی که امروز می‌گوید من انقلابی هستم یعنی دقیقا متوجه حرف خود نیست. نمایندگان مجلس یازدهم عنوان می‌کنند معتقد به ارزش‌های انقلاب هستیم، این دوستان بیایند روشن کنند چه ویژگی دارند که دیگران ندارند؟ آنچه که ما امروز مشاهده می‌کنیم این است که نمایندگان در پناه این واژه (انقلابی) دست به رفتارهایی زده‌اند که جز هنجارشکنی‌قانونی چیزی به آن نمی‌شود اطلاق کرد که از یک مجلس عادی انتظار نمی‌رود.
وی تاکید کرد: مجلس از مجموعه نیروهایی تشکل میشود که یکسری از کارهای روزمره و معمولی را نمی‌تواند انجام ندهد، به طور مثال تصویب لایحه بودجه‌ای که از سوی دولت می‌آید در هر مجلسی با هر ترکیبی کم و زیاد تصویبش می‌کنند و راهی به جز این ندارد، بنابراین نمی‌شود گفت که تصویب بودجه و یا رأی اعتماد دادن به هیأت وزیران اقدامی مثبت از سوی مجلس است بلکه اتفاقی است که باید در مجلس رخ دهد.
شیرزاد یادآور شد: در مجلس جدید در بسیاری از وظایف جاری و روزمره و اتفاق خاصی رخ نداده است، البته نکته اساسی این است که این مجلس با صحبت‌هایی که نمایندگانش در ابتدا از خودشان بیان می‌کردند بسیار فاصله دارد، چراکه آن زمان عده‌ای فکر می‌کردند چون یک افراد دیگری بر روی صندلی‌ها نشسته‌اند کاری پیش نمی‌رود اما آقایان امروز به چشم خودشان دیدند هنگامی که آنها هم روی صندلی می‌نشینند چندان تفاوتی در شرایط رخ نمی‌دهد.
وی با بیان اینکه امروز نه وضع زندگی مردم خیلی رو به راه‌تر شده و نه مشکلات اساسی کشور حل شده است و همان چیزی که در کشور وجود داشته هنوز هم ادامه دارد، عنوان کرد: متاسفانه هر روز که می‌گذرد نقش مجلس در اداره کشور کمتر میشود که این امر به دلیل پایین آمدن کیفیت نمایندگانی است که وارد آن می‌شوند. امروز مشاهده می‌کنیم به دلایل مختلف نقش مجلس روز به روز کمرنگ‌تر میشود، البته هستند تک چهره‌هایی که در این مجلس در تصمیم‌گیری‌ها تاثیرگذارند اما با کمال تأسف باید گفت این مجلس خیلی محل اعرابی در تحولات کشور ندارد. وی با بیان اینکه نمایندگان گه‌گاهی می‌آیند یک ابتکاری به خرج می‌دهند و دلی به دریا می‌زنند و یک تلاطمی ایجاد می‌کنند که معمولا نتیجه مثبتی ایجاد نمی‌شود، گفت: نمونه‌ای از اقدامات مجلس یازدهم «طرح صیانت از کاربران در فضای مجازی» است که واقعا یک نگرانی در جامعه ایجاد کرده است، شاید بعدها این طرح تعدیل و یا اصلاح شود اما امروز این ایده مطرح شده و کمیسیونی مشغول به کار است که تا این لحظه جز تشویش و نگرانی چیزی در بر نداشته است.
وی با اشاره به طرح «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از ملت ایران» گفت: نمایندگان مجلس یازدهم یک طرحی در مورد برجام تصویب کردند که این طرح دخالت بسیار نابجایی در سیاست خارجی بود که هم در آن دست دولت بسته شد و هم یکسری شعارهای غیر قابل اجرایی را ایجاد کرد. تصورشان درباره طرح «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از ملت ایران» این بود که در کوتاه‌مدت قدرت چانه‌زنی ایران را بالا می‌برد در صورتی که برای بالا بردن قدرت چانه‌زنی راه‌های زیادی وجود دارد تا این که مجلس به صحنه کشیده شود؛ به اعتقاد من ما نباید مجلس را تبدیل به نهادی کنیم که فقط با حرفش بتوان چانه زد مجلس باید آنقدر حرمت و وزانت داشته باشد که هیچ دلیلی بر عدم اجرای مصوباتش وجود نداشته باشد. این که صرفاً مجلس مصوبه‌ای را بگذارند و در حالت خوشبینانه‌اش یک قدرت چانه‌زنی به عوامل مذاکره دهد، اصلا استدلال درست و پسندیده‌ای نیست، مجلس باید با مصوباتش حرمتش بالا برود و این مصوبات است که حرمت مجالس را مشخص می‌کند.
وی تاکید کرد: یکی از ویژگی‌های مجلس خوب این است که بداند در چه مواردی وارد و در چه مواردی بی‌دلیل دخالت نکند. مجلس باید در مواردی که سمت و سوی اجرایی دارد، وارد شود و شرایط را تغییر دهد.
در هیچ کجای دنیا مجالس در سیاست خارجی ورود پیدا نمی‌کنند و یا در مباحثی که به زندگی خصوصی و جزئیات رفتاری مردم مربوط میشود برایش قانون‌گذاری نمی‌کنند تا تبدیل به قوانین بی‌حاصل و بر زمین مانده و غیرقابل اجرا نشود. برای این مطلب می‌توان طرح ممنوعیت دریافت از ماهواره را نام برد که قبل از مجلس ششم بررسی شد، از آن زمان که این طرح به تصویب رسید، بسیار تنش ایجاد کرد چقدر عملیات جمع‌آوری ماهواره‌ها زندگی، آسایش و آرامش مردم را بر هم زد، حال سوال این است آیا این طرح با این اوصاف موفق بود؟ بنابراین اگر بعد از ۲۰ سال جمع‌بندی کنیم طرح صیانت هم به همان سرنوشت دچار میشود یعنی به قول معروف «عِرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری» و جز این نتیجه دیگری ندارد.
وی ادامه داد: انقلاب امری است که در تاریخ کشور ما اتفاق افتاده است و در حال حاضر حکومت ما جمهوری اسلامی ایران است؛ بنابراین کسی که امروز می‌گوید من انقلابی هستم یعنی دقیقا متوجه حرف خود نیست. نمایندگان مجلس یازدهم عنوان می‌کنند معتقد به ارزش‌های انقلاب هستیم، این دوستان بیایند روشن کنند چه ویژگی دارند که دیگران ندارند؟ آنچه که ما امروز مشاهده می‌کنیم این است که نمایندگان در پناه این واژه (انقلابی) دست به رفتارهایی زده‌اند که جز هنجارشکنی‌قانونی چیزی به آن نمی‌شود اطلاق کرد که از یک مجلس عادی انتظار نمی‌رود.
وی تاکید کرد: مجلس از مجموعه نیروهایی تشکل میشود که یکسری از کارهای روزمره و معمولی را نمی‌تواند انجام ندهد، به طور مثال تصویب لایحه بودجه‌ای که از سوی دولت می‌آید در هر مجلسی با هر ترکیبی کم و زیاد تصویبش می‌کنند و راهی به جز این ندارد، بنابراین نمی‌شود گفت که تصویب بودجه و یا رأی اعتماد دادن به هیأت وزیران اقدامی مثبت از سوی مجلس است بلکه اتفاقی است که باید در مجلس رخ دهد.
شیرزاد یادآور شد: در مجلس جدید در بسیاری از وظایف جاری و روزمره و اتفاق خاصی رخ نداده است، البته نکته اساسی این است که این مجلس با صحبت‌هایی که نمایندگانش در ابتدا از خودشان بیان می‌کردند بسیار فاصله دارد، چراکه آن زمان عده‌ای فکر می‌کردند چون یک افراد دیگری بر روی صندلی‌ها نشسته‌اند کاری پیش نمی‌رود اما آقایان امروز به چشم خودشان دیدند هنگامی که آنها هم روی صندلی می‌نشینند چندان تفاوتی در شرایط رخ نمی‌دهد.
وی با بیان اینکه امروز نه وضع زندگی مردم خیلی رو به راه‌تر شده و نه مشکلات اساسی کشور حل شده است و همان چیزی که در کشور وجود داشته هنوز هم ادامه دارد، عنوان کرد: متاسفانه هر روز که می‌گذرد نقش مجلس در اداره کشور کمتر میشود که این امر به دلیل پایین آمدن کیفیت نمایندگانی است که وارد آن می‌شوند. امروز مشاهده می‌کنیم به دلایل مختلف نقش مجلس روز به روز کمرنگ‌تر میشود، البته هستند تک چهره‌هایی که در این مجلس در تصمیم‌گیری‌ها تاثیرگذارند اما با کمال تأسف باید گفت این مجلس خیلی محل اعرابی در تحولات کشور ندارد. وی با بیان اینکه نمایندگان گه‌گاهی می‌آیند یک ابتکاری به خرج می‌دهند و دلی به دریا می‌زنند و یک تلاطمی ایجاد می‌کنند که معمولا نتیجه مثبتی ایجاد نمی‌شود، گفت: نمونه‌ای از اقدامات مجلس یازدهم «طرح صیانت از کاربران در فضای مجازی» است که واقعا یک نگرانی در جامعه ایجاد کرده است، شاید بعدها این طرح تعدیل و یا اصلاح شود اما امروز این ایده مطرح شده و کمیسیونی مشغول به کار است که تا این لحظه جز تشویش و نگرانی چیزی در بر نداشته است.
وی با اشاره به طرح «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از ملت ایران» گفت: نمایندگان مجلس یازدهم یک طرحی در مورد برجام تصویب کردند که این طرح دخالت بسیار نابجایی در سیاست خارجی بود که هم در آن دست دولت بسته شد و هم یکسری شعارهای غیر قابل اجرایی را ایجاد کرد. تصورشان درباره طرح «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از ملت ایران» این بود که در کوتاه‌مدت قدرت چانه‌زنی ایران را بالا می‌برد در صورتی که برای بالا بردن قدرت چانه‌زنی راه‌های زیادی وجود دارد تا این که مجلس به صحنه کشیده شود؛ به اعتقاد من ما نباید مجلس را تبدیل به نهادی کنیم که فقط با حرفش بتوان چانه زد مجلس باید آنقدر حرمت و وزانت داشته باشد که هیچ دلیلی بر عدم اجرای مصوباتش وجود نداشته باشد. این که صرفاً مجلس مصوبه‌ای را بگذارند و در حالت خوشبینانه‌اش یک قدرت چانه‌زنی به عوامل مذاکره دهد، اصلا استدلال درست و پسندیده‌ای نیست، مجلس باید با مصوباتش حرمتش بالا برود و این مصوبات است که حرمت مجالس را مشخص می‌کند.
وی تاکید کرد: یکی از ویژگی‌های مجلس خوب این است که بداند در چه مواردی وارد و در چه مواردی بی‌دلیل دخالت نکند. مجلس باید در مواردی که سمت و سوی اجرایی دارد، وارد شود و شرایط را تغییر دهد.
در هیچ کجای دنیا مجالس در سیاست خارجی ورود پیدا نمی‌کنند و یا در مباحثی که به زندگی خصوصی و جزئیات رفتاری مردم مربوط میشود برایش قانون‌گذاری نمی‌کنند تا تبدیل به قوانین بی‌حاصل و بر زمین مانده و غیرقابل اجرا نشود. برای این مطلب می‌توان طرح ممنوعیت دریافت از ماهواره را نام برد که قبل از مجلس ششم بررسی شد، از آن زمان که این طرح به تصویب رسید، بسیار تنش ایجاد کرد چقدر عملیات جمع‌آوری ماهواره‌ها زندگی، آسایش و آرامش مردم را بر هم زد، حال سوال این است آیا این طرح با این اوصاف موفق بود؟ بنابراین اگر بعد از ۲۰ سال جمع‌بندی کنیم طرح صیانت هم به همان سرنوشت دچار میشود یعنی به قول معروف «عِرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری» و جز این نتیجه دیگری ندارد.
