آنها می توانند اثر ملین داشته باشند
از نظر علمی ثابت شده است که مصرف غذاهای تند یکی از رایج‌ترین مقصران در پس ناراحتی معده و اسهال است. بنابر یک مطالعه علمی، مصرف بیش از حد کپسایسین می تواند دیواره داخلی معده را تحریک کند و از دیگر علائم می توان به حالت تهوع، استفراغ، شکم درد و اسهال سوزناک اشاره کرد. پس اگر به غذاهای تند و پر ادویه حساس هستید، پرهیز از مصرف یا محدود کردن مصرف این گونه خوراکی ها می تواند ایده خوبی باشد.
آنها می توانند موجب آکنه و اگزما شوند
به گفته ربکا تونگ متخصص پوست، غذاهای تند ممکن است موجب جوش زدن در برخی افراد شود. زمانی که غذای تند در دستگاه گوارش التهاب ایجاد می کند – ناراحتی معده، بازگشت اسید یا علائم دیگر – گاهی اوقات، این التهاب می تواند روی پوست به شکل گرگرفتگی، بروز آکنه یا حتی اگزما خود را نشان دهد. اگر غذایی خاص دلیل بروز این شرایط باشد، متخصصان پوست ثبت خوراکی های مصرفی برای شناسایی مقصر اصلی را پیشنهاد داده اند.
آنها می توانند موجب بی خوابی شوند
اگر به مصرف وعده های غذایی سرشار از ادویه و تندی علاقه دارید، بهتر است آن را به وعده غذایی ناهار محدود کنید. غذاهای تند و اسیدی به واسطه سوزش سردل می توانند در خواب انسان اختلال ایجاد کنند. سوزش سردل به خصوص برای افراد مبتلا به بیماری بازگشت اسید معده به مری که به نام رفلاکس اسید نیز شناخته می شود، مشکل‌ساز است.به گفته بسیاری از کارشناسان سلامت، مصرف غذاهای تند و پر ادویه نزدیک به زمان خواب توصیه نمی شود زیرا دراز کشیدن می تواند موجب تشدید ناراحتی شود که فرد احساس می کند.
آنها می توانند بر صدای شما تاثیرگذار باشند
به گفته کارشناسان کلینیک مایو، مصرف بیش از حد غذایی تند و پر ادویه یکی از مواردی است که می تواند گلوی انسان را تحریک کند. اگر فردی هستید که از بازگشت اسید معده به مری رنج می برد – مساله ای که به واسطه مصرف غذاهای تند نیز می تواند شکل بگیرد – مصرف غذاهای تند نه تنها می تواند به استفراغ بلکه به درد، تورم و گرفتگی صدا نیز منجر شود.
آنها می توانند در بروز تاول ها و راش های پوستی نقش داشته باشند
به گفته بری گرین، از آزمایشگاه جان بی. پیرس، لمس برخی مواد غذایی تند نیز می تواند به طور بالقوه دارای خطرات سلامت باشد. مواد غذایی تند گیرنده های موجود در پوست که به طور معمول به گرما واکنش نشان می دهند را تحریک می کنند. این گیرنده ها فیبرهای دردی هستند که از نظر فنی به نام گیرنده های درد پلی‌ماودال شناخته می شوند. آنها به دماهای شدید و محرک های مکانیکی شدید مانند نیشگون و برش و همچنین به برخی تاثیرات شیمیایی واکنش نشان می دهند. زمانی که این فیبرهای درد توسط یک ماده شیمیایی مانند آنچه در فلفل های چیلی وجود دارد، تحریک شده اند، سیستم عصبی مرکزی می تواند گیج شده و فریب بخورد که یک واکنش عصبی مبهم را موجب می شود.
