بافت‌های سرطانی در بردارنده سلول‌های سرطانی و سلول‌های غیر سرطانی هم‌چون فیبروبلاست‌ها است. مطالعات پیشین نشان داده بود که تکثیر فیبروبلاست‌ها نقش بسزایی در پیشرفت سرطان روده بزرگ دارد. فیبروبلاست‌های موجود در بافت‌های سرطانی به دو گروه تقسیم می‌شوند که شامل گروه تقویت‌کننده پیشرفت سرطان و گروه مهار کننده پیشرفت این بیماری هستند. جلوگیری از عملکرد CAFهای تقویت‌کننده سرطان، می‌تواند روشی امیدوارکننده برای جلوگیری از پیشرفت آن باشد.در بافت‌های طبیعی روده بزرگ، پروتئین‌هایی به نام پروتئین‌های “مورفوژنتیکی” استخوان (BMP) وجود دارد که توسط سلول‌های استرومایی ترشح می‌شوند و نقش مهمی در تنظیم هموستاز روده ایفا می‌کنند. به نظر می‌رسد این پروتئین‌ها منجر به پیشرفت بیماری در بافت‌های سرطانی روده بزرگ می‌شود. تیم تحقیقاتی مذکور به این موضوع پرداختند که چگونه سلول‌های استروما منجر به دخالت BMP در پیشرفت سرطان روده بزرگ می‌شود.
این تیم در ابتدا به منظور شناسایی ژن‌های مربوط به BMP، داده‌های جامع پروفایل بیان ژن را تجزیه و تحلیل کردند. در این مرحله دو نوع پروتئین مفلین و گرملین ۱ شناسایی شد که توسط چنین ژن‌هایی رمزگذاری می‌شود. سپس محققان به منظور بررسی ارتباط پروتئین‌های شناسایی‌شده در پیشرفت سرطان روده بزرگ، با همکاری محققان دانشگاه آدلاید به مطالعاتی پرداختند که روی نقش گرملین ۱ به‌عنوان مهارکننده BMP در روده متمرکز بود.پس از آن تیم تحقیقاتی اهمیت پیش آگهی بیان مفلین و گرملین ۱ را در بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ بررسی کرده و دریافتند کسانی که دارای بیان زیاد مفلین هستند، پیش آگهی مطلوبی دارند، اما پیش‌آگاهی کسانی که بیان زیاد گرملین ۱ دارند، نامطلوب است. علاوه بر این آزمایشات انجام‌گرفته روی موش‌های آزمایشگاهی نشان داد که تکثیر سلول‌های سرطانی روده بزرگ می‌تواند با استفاده از تجویز آنتی‌بادی خنثی‌کننده گرملین ۱ یا بیان بیش از حد مفلین سرکوب شود.بدین‌ترتیب این فرضیه مطرح شد که CAFهایی با واسطه گرملین ۱ و با کاهش سیگنالینگ BMP، باعث پیشرفت سرطان و CAFهایی با واسطه مفلین با تقویت سیگنالینگ BMP منجر به مهار رشد این بیماری می‌شوند. بنابراین تشدید سیگنالینگ BMP استرومایی ، با استفاده از آنتی‌بادی خنثی‌کننده گرملین ۱ و یا با بیان بیش از حد مفلین می‌تواند یک استراتژی درمانی مؤثر برای درمان سرطان روده بزرگ محسوب شود.
