روزنامه همشهری نوشت: «ما می‌توانستیم کره‌جنوبی را ببریم، اگر نیمه اول را هم مثل نیمه دوم بازی می‌کردیم یا حداقل در همان وقت دوم، یکی از دو توپی که به تیر خورد وارد دروازه می‌شد. تیم ملی اگر این مسابقه را با پیروزی پشت سر می‌گذاشت، به شدت به حضور در جام جهانی نزدیک می‌شد. با این حال حتی همین مساوی هم بد نیست و بنا به دلایل زیادی نباید از آن ناخشنود باشیم.
۱- تیم ملی ایران با این نتیجه رکورد شکست‌ناپذیری‌اش برابر کره جنوبی را حفظ کرد. بدیهی است که کره‌ای‌ها خیلی بیشتر از ما برای پیروزی در این مسابقه عطش و اشتیاق داشتند، چون هم می‌خواستند به صدر جدول صعود کنند و هم انتقام این همه سال ناکامی برابر ایران را بگیرند. همین انگیزه مضاعف هم باعث شد آنها مخصوصا در نیمه اول فوتبالی هجومی، جنگنده و مالکانه ارائه بدهند. با این حال کره به هدفش نرسید تا برابر سومین سرمربی پیاپی ایران هم از کسب سه امتیاز عاجز بماند. به علاوه این نتیجه ایران را هم در صدر جدول نگه داشت. عراق و سوریه، دو رقیبی که از آنها بیمناک بودیم، برنده بازی‌های خود نشدند و لبنان به نخستین تیم این گروه غیر از ایران و کره تبدیل شد که طعم پیروزی را می‌چشد. حالا ما ۱۰ امتیازی هستیم و لبنان پنج امتیازی. بنابراین اگر ماه آینده در آخرین بازی مرحله رفت موفق به شکست لبنان شویم، حداقل فاصله‌مان با تیم سوم جدول به ۷ امتیاز خواهد رسید که این اندوخته‌ای بسیار قابل توجه پیش از ورود به دور برگشت خواهد بود.
۲- رکورد صد درصد پیروزی تیم ملی با دراگان اسکوچیچ بسیار شیرین و قابل توجه بود اما همین دستاورد فشار روانی زیادی را به تیم و سرمربی‌اش وارد می‌کرد. استرس حفظ رکورد، ممکن است روی کارایی هر تیمی تأثیر بگذارد. حالا تیم ملی ایران با هزینه‌ای نه‌چندان سنگین از دست این استرس خلاص شده است و می‌تواند راحت‌تر بازی خودش را انجام بدهد. داستان شبیه دروازه‌بانی است که رکورد کلین‌شیت‌های پیاپی را در اختیار دارد و در هر بازی نگران است که این رکورد متوقف شود. روزی که نخستین گل وارد دروازه او شود، بار بزرگی هم از روی شانه‌اش برداشته خواهد شد. حالا تیم ملی سبکبارتر شده و امیدواریم در آینده نمایش‌های بهتری هم داشته باشد.
۳- تیم ایران برای نخستین بار در این مسابقه از حریفش عقب افتاد و در این شرایط بسیار مهم بود که واکنش ملی‌پوشان را ببینیم. ما اداره بازی بعد از پیروزی را در تمام مسابقات قبلی دیده بودیم اما بازگشت به مسابقه یک داستان دیگر است و باید خوشحال باشیم که تیم ملی در مجموع عملکرد خوبی داشت. تیم ایران در نیمه دوم چیزی بین ۲۰ تا ۲۵ دقیقه فوتبال بسیار خوبی برابر کره ارائه داد و این قدرت سنتی آسیا را به‌شدت تحت فشار گذاشت. نوع نمایش ایران تا لحظه به گل رسیدن طوری بود که بعد از بازی مورد تمجید سرمربی و کاپیتان کره هم قرار گرفت. این یک تجربه خوب برای اتفاقات مشابه بود؛ فقط حیف که بعد از رسیدن به گل، باز هم ناخودآگاه عقب نشستیم.
۴- شاید شنیده باشید، شاید هم نه اما به هر حال عده‌ای در محافل فوتبالی نتایج خوب تیم ملی را به مسائل ماورالطبیعه و رمل و اسطرلاب و جادوگری ربط می‌دهند. حتی پیش از بازی با کره هم سؤالی در این مورد از رئیس فدراسیون فوتبال پرسیده شد که او جواب نداد. ما از هیچ چیز خبر نداریم و هیچ مسئله و ارتباطی را تأیید یا تکذیب نمی‌کنیم اما در زمین فوتبال این حرف‌ها معنایی ندارد و عمیقا معتقدیم تنها تلاش و تخصص و تدبیر است که نتیجه می‌دهد. با این همه، حداقل حسن دو توپ ایران که به تیر خورد و پنالتی گم‌شده تیم ملی از نظر گروهی از کارشناسان داوری این بود که معلوم شد تیم اسکوچیچ آن قدرها هم خوش‌شانس نیست و همه اتفاقات به سودش رخ نمی‌دهد! پاهای‌تان را روی زمین بگذارید و به دنیا نگاه طبیعی داشته باشید لطفا!»
انتهای پیام
