تا پایان المپیک ۲۰۱۲ لندن بسیاری تصور می‌کردند که تنها ورزشکار معلولی که توانسته است به المپیک راه یابد و با ورزشکاران سالم از نظر جسمی رقابت کند، اسکار پیستوریوس بوده است. واقعیت این است که پیستوریوس حتی در المپیک لندن تنها ورزشکار کم‌توانی نبوده است که در المپیک شرکت کرده است.
در طول تاریخ المپیک تعدادی ورزشکار معلول و کم‌توان توانسته‌اند به سهمیه المپیک دست یابند و در این رقابت‌ها با ورزشکارانی که از نظر جسمانی سالم هستند رقابت کنند.
در بازی‌های لندن علاوه بر پیستوریوس دو ورزشکار کم‌توان دیگر حضور داشتند که در المپیک شرکت کردند. دونگ هیون از کره جنوبی ورزشکار تیروکمانی است که یک چشم او ۱۰ درصد و چشم دیگر او ۲۰ درصد بینایی دارد. او توانست در مسابقه‌های لندن رکورد خود را در المپیک پکن و آتن را بشکند و با تیم کره به مدال طلا برسد.
ناتالی پارتیکا از لهستان ورزشکاری بود که در مسابقه‌های لندن برای دومین بار در رقابت‌های پینگ‌پنگ المپیک شرکت کرد. او به صورت مادرزادی بدون دست راست متولد شده است.
جرج ایسر
بدون شک پیستوریوس درخشان‌ترین این ورزشکاران است اما او اولین معلولی نبوده ست که در المپیک حضور داشت.
ممکن است ورزشکاران زیادی با معلولیت در بازی‌های المپیک شرکت کرده باشند اما ۱۰ ورزشکار شناخته شده‌ای که نامی از آن‌ها در تاریخ المپیک باقی مانده است به شرح زیرند:
۱- جرج ایسر (George Eyser):
ایسر که ژیمناست آلمانی – آمریکایی بوده است در سال ۱۹۰۴ در المپیک تابستانی شرکت کرد. او در یک روز شش مدال کسب کرد که سه مدال آن طلا و دو مدال نقره بود. پای چپ ایسر چوبی بود. او توانست در پرش با نیزه مدال طلا کسب کند.
اولیور هالاسی
۲- اولیور هالاسی (Oliver Halassy)
هالاسی ورزشکار واترپولو و شنای آزاد مجارستان بود. او در سال ۱۹۲۸ ، ۱۹۳۲ و ۱۹۳۶ در المپیک تابستانی شرکت کرد. او اولین شناگر معلولی بود که در المپیک حضور یافت. او در تصادفی در کودکی پای چپ خود را از دست داده بود. هالاسی در سال ۱۹۴۶ بعد از یک اتفاق دزدی در اطراف خانه‌اش به دست یک سرباز شوروی کشته شد.
۳- لیز هارتل (Lis Hartel):
لیز هارتل
لیز ورزشکار اسب‌سوار دانمارکی بود. هارتل اولین زنی بود که در مسابقه‌های اسب سواری توانست مدال المپیک کسب کند. او در المپیک ۱۹۵۲ و ۱۹۵۶ مدال نقره کسب کرد.
او از ناحیه زانو به پایین فلج بود و برای سوار شدن و پیاده شدن از اسب نیاز به کمک داشت. هارتل اعتبار زیادی کسب کرد تا بتواند جنبش احداث مدارس درمان با اسب سواری را شروع کند. مدرسه‌ای در هلند به اسم او به ثبت رسیده است.
۴- رجتو ایلدیکو (Rejto ildiko):
رجتو ایلدیکو
رجتو شمشیربازی را از ۱۵ سالگی آغاز کرد. او ناشنوا بود. مربیان او با نوشتن با او ارتباط برقرار می‌کردند. او یکی از بهترین شمشیربازان زن در دنیا شد و در دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ به اوج خود رسید.
در سال ۱۹۵۸ او قهرمان رشته “فویل” در مجارستان شد. در سال ۱۹۶۳ او قهرمان “فویل” در دنیا شد. او از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۶ در تمامی المپیادها شرکت کرد. او ۷ مدال دریافت کرد که عبارتند از ۲ مدال طلا، ۳ نقره و ۲ برنز. او یکی از بهترین شمشیربازان زن در تاریخ المپیک شناخته شده است.
۵- جف جیمز فلوت (Jeff james Float):
جف جیمز فلوت
جف قهرمان شنای آمریکایی بود که رکورد جهان و مدال طلای المپیک گرفته است. او در سال ۱۹۸۰ سهمیه شرکت در المپیک مسکو با تیم شنای آمریکا را کسب کرد اما این مسابقه‌ها از سوی آمریکا تحریم شد، ۴ سال بعد در سال ۱۹۸۴ مسابقه‌های المپیک در لس‌آنجلس برگزار شد.
او در این مسابقه‌ها کاپیتان تیم شنای آمریکا شد و در شنای آزاد ۴*۲۰۰ متر توانست مدال طلا کسب کنند. او در مسابقه شنای آزاد ۲۰۰ متر نفر چهارم شد. او در ۱۳ ماهگی تقریبا به صورت کامل شنوایی خود را از دست داده بود و از یک گوش ۹۰ درصد و از گوش دیگر ۶۵ درصد ناشنوا بود. او اولین ورزشکار رسمی ناشنوای آمریکا بود که مدال طلای المپیک را کسب کرد.
۶- نرولی فرهان (Neroli Fairhall):
نرولی فرهان
نرولی در کرایست چرچ نیوزیلند متولد شد. او در یک تصادف از ناحیه کمر به پایین فلج شد و نتوانست فعالیت خود در دوومیدانی را ادامه دهد. به همین دلیل به رشته تیروکمان روی اورد.
او توانست در المپیک ۱۹۸۴ لس‌آنجلس شرکت کند و برای نیوزیلند مسابقه دهد. او در این مسابقه‌ها رتبه سی و پنجم را کسب کرد. او سپس مربی تیروکمان در کرایست چرچ شد. او در ۱۱ ژوئن ۲۰۰۶ در سن ۶۱ سالگی به دلیل وخیم شدن وضعیت معلولیتش جان خود را از دست داد.
۷- پائولا فانتاتو (Paolo Fantato)
پائولا فانتاتو
پائولا در سن ۸ سالگی به دلیل فلج شدن شروع به استفاده از ویلچر کرد. او از سال ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۴ در ۵ دوره پارالمپیک شرکت کرد و ۵ مدال طلا، یک نقره و دو بررنز برای ایتالیا کسب کرد. او در سال ۱۹۹۶ هم در المپیک و هم در پارالمپیک شرکت کرد.
او در آن سال مدال برنز فردی و مدال طلای تیمی را در پارالمپیک کسب کرد. او در سال ۲۰۰۰ در پارالمپیک مدال طلای فردی و تیمی را کسب کرد و در سال ۲۰۰۴ نیز در پارالمپیک مدال طلا و مدال نقره دریافت کرد.
۸- ترنسی پارکین (Terence Parkin)
ترنسی پارکین
پارکین در سال ۲۰۰۰ در سن ۲۰ سالگی برای اولین بار در المپیک شرکت کرد. او ناشنوا بود و از زبان اشاره برای ارتباط برقرار کردن با مربی‌اش استفاده می‌کرد.
او در سال ۲۰۰۰ در مصاحبه‌اش گفت: من به المپیک می‌روم تا نماینده آفریقای جنوبی باشم. رفتن به المپیک برایم بسیار مهم است تا نشان دهم که یک ناشنوا هم می‌تواند همه کار انجام دهد. ما نمی‌توانیم بشنویم اما می‌توانیم همه چیز را ببینیم. می‌خواهم به دنیا نشان دهم که همیشه فرصت‌هایی برای ناشنوایان نیز هست.
۹- مارلا رانیان (Marla Runyan):
مارلا رانیان
مارلا ورزشکار دوومیدانی آمریکا است که در دوی جاده و دوی ماراتن شرکت کرده است، او نابینا است. او در دوی ۵ هزار متر زنان سه بار قهرمان آمریکا شده است.
رانیان در پارالمپیک ۱۹۹۲ ۴ مدال طلا در پرش طول، دوی ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ متر کسب کرد.
او همچنین در مسابقه‌های دوچرخه‌سواری آن سال نیز شرکت کرد. او در سال ۱۹۹۶ برای گرفتن سهمیه المپیک تلاش کرد و در هفت گانه دهم شد. او در المپیک سیدنی ۲۰۰۰ در دوی ۱۵۰۰ متر رتبه هشتم را کسب کرد.
۱۰- ناتالی دوتوا (Natalie du Toit):
ناتالی دوتوا
ناتالی در سال ۲۰۰۳ در مسابقه‌های آفریقایی با افراد سالم مسابقه داد و در شنای آزاد ۸۰۰ متر مدال طلا کسب کرد. او در مسابقه‌های آفریقایی – آسیایی توانست در شنای آزاد ۸۰۰ متر مدال نقره و شنای آزاد ۴۰۰ متر مدال برنز کسب کرد.
او در سال ۲۰۰۴ مسابقه‌های انتخابی المپیک آتن را از دست داد اما توانست سهمیه المپیک سال ۲۰۰۸ را کسب کند. در مسابقه‌های المپیک پکن در شنای آزاد ۱۰ کیلومتر او رتبه شانزدهم را کسب کرد. او همچنین در پارالمپیک ۲۰۰۸ نیز شرکت کرد و ۵ مدال طلا کسب کرد. او بعد از مسابقه‌های المپیک لندن بازنشسته شد.
در سال ۲۰۰۸ مقاله‌ای درباره ورزشکاران معلولی که در المپیک شرکت کرده‌اند منتشر شد. تعدادی ورزشکار دیگر در این مقاله نام برده شده‌اند که در اینجا نام آن‌ها آورده نشد. این مقاله به مدیریت دیوید لیگ از کانادا نوشته شد.
منبع:» سایت the inclusion club
