دو دهه پیش، چین به ندرت اعتباری به کشورهای دیگر اختصاص می‌داد و ژاپن در صدر اعتباردهندگان جهان و پس از آن آلمان، فرانسه، ایالات‌متحده و بریتانیا قرار داشتند. زمانی که وام‌های خارجی چین به شدت افزایش یافت، میزان بدهی خارجی دوجانبه کشورها نیز به‌طور تصاعدی صعود کرد. به عبارت دیگر، چین مسئول اصلی افزایش سریع بدهی خارجی در بسیاری از کشورها در ۲۰ سال گذشته است.
افزایش وام‌های خارجی چین در دو دهه گذشته صعود تصاعدی بدهی خارجی دوجانبه کشورها را رقم زده است. بدهی خارجی دوجانبه یک کشور به دولت‌های خارجی و نه بدهی به آژانس‌هایی مانند صندوق بین‌المللی پول و دارندگان اوراق است. بدهی خارجی کشورها از ۴۹.۵ میلیارد دلار به ۷۴۱.۴ میلیارد دلار بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۲۰۲۳ افزایش یافته است. سهم چین در کل بدهی خارجی دوجانبه از یک میلیارد دلار به ۱۹۳.۱ میلیارد دلار صعود کرده است.
سهم بدهی خارجی به وام‌دهندگان برتر در دوره ۱۹۷۳ تا ۲۰۲۳ از ۳۶ درصد در سال ۱۹۷۳ به فقط چهار درصد در سال ۲۰۲۳ کاهش یافت. بیزنس نوشت، کشورهایی که تا سال ۲۰۲۳ بدهی دوجانبه بیشتری به چین داشتند اغلب در بحران مالی قرار داشتند و کشورهایی مانند لائوس، آنگولا و سریلانکا مقادیر قابل توجهی از بدهی خارجی خود را به چین بدهکار هستند.
