سال ۱۳۴۹ را باید سال هواپیماربایی در ایران نام‌گذاری کرد؛ سالی که نخستین هواپیماربایی قرن در آن اتفاق افتاد البته در آن سال دو هواپیماربایی دیگر هم اتفاق افتاد.
اولین هواپیماربایی تاریخ هوانوردی ایران روز ۳۱ خردادماه سال ۱۳۴۹ از سوی سه تبعه ایرانی به نام‌های علی ملازاده، حسن ملازاده و مسعود حمیدی رخ داد. آن‌ها با اقدام مسلحانه یک هواپیما بوئینگ ۷۲۷ را که از تهران به سمت آبادان در حرکت بود با ۹۴ مسافر و خدمه ربودند و خلبان را مجبور کردند در خاک عراق بنشیند.
هواپیما ربا‌ها پس از نشستن هواپیما در خاک عراق از این کشور پناهندگی سیاسی گرفتند. محسن نجات حسینی عضو سابق سازمان مجاهدین (منافقین) خلق در کتاب «بر فراز خلیج فارس» این هواپیماربایی را به این سازمان نسبت می‌دهد و می‌گوید که هواپیماربایی برای آزادی ۶ عضو این گروه از جمله خود او اتفاق افتاده است.
او می‌نویسد درخواست هواپیماربا‌ها آزادی اعضا سازمان بوده که ساواک آن‌ها را دستگیر کرده بود.
سه ماه و نیم بعد از نخستین هواپیماربایی در تاریخ ایران؛ حسن تهرانی، محمد ماهودی و فردی به‌نام علیرضا که نام خانوادگی‌اش مشخص نیست با ربودن یک فروند هواپیمای بوئینگ ۷۲۷ تهدید به انفجار آن کردند.
این هواپیما ۴۴ مسافر و ۸ نفر کادر درمان داشت. در جریان این هواپیماربایی درگیری بین مأمور امنیت پرواز و یکی از هواپیماربا‌ها رخ داد و در نهایت هواپیمایی که مقصدش آبادان بود دوباره در عراق به زمین نشست و عراق به هواپیماربا‌ها پناهندگی سیاسی داد.
حدود یک ماه بعد از دومین هواپیماربایی، سومین حادثه هم با همدستی ۶ نفر رخ داد. در این ماجرا هواپیماربا‌ها خلبان را مجبور کردند مسیر خود را از دبی به سمت دوحه و بعد عراق تغییر دهد.
البته این افراد همچون دو تجربه قبلی سرنوشتشان به پناهندگی سیاسی ختم نشد، زیرا دولت عراق آن‌ها را دستگیر و به ایران بازگرداند تا محاکمه شوند؛ اتفاقی که باعث شد این آخرین هواپیماربایی سال ۱۳۴۹ باشد و سریال هواپیما ربایی‌ها به پایان برسد.
منبع: روزنامه ایران
