از این آمار ۱۰ درصد را مردان و ۱۱.۵ درصد را زنان تشکیل می‌دهند. در گذشته آمار ابتلا به دیابت در روستاها و شهرهای بزرگ بسیار متفاوت بود، اما اکنون در روستاها نیز هشت درصد جمعیت بالای ۲۵ سال دیابت دارند که این عدد حاکی از رشد ۱۲درصدی ابتلا به دیابت در روستاها در سالیان اخیر است. در این میان سهم پایتخت‌نشینان از آمار ابتلا به دیابت، ۱۲.۸ درصد جمعیت بالای ۲۵ سال است. در کل دنیا ۵۰ درصد دیابتی‌ها از بیماری خود بی‌اطلاع هستند که این آمار در ایران چیزی حدود ۲۵ درصد است.در ۲۷ شهریور امسال بود که ۱۲۰ پزشک متخصص دیابت به رئیس جمهور نامه نوشتند مبنی بر اینکه «جان دیابتی‌ها با روند فعلی تامین دارو و تجهیزات پزشکی خاص، در خطر است». در نامه آنها آمده بود: «در ایران بیش از پنج میلیون نفر به بیماری دیابت مبتلا هستند که از این تعداد بیش از ۶۰۰ هزار نفر نیازمند تزریق روزانه انسولین و بیش از آن، اندازه‌گیری قند خون با نوارهای تست قند در منزل جهت تنظیم میزان انسولین و پیشگیری از افت قندهای مکرر و مرگبار هستند.به‌رغم اطلاع‌رسانی و مکاتبات مکرر انجمن‌های دیابت کشور با مقامات مسئول در بانک مرکزی و وزارت بهداشت در خصوص کمبود جدی این دو کالا، متاسفانه نه تنها بهبودی حاصل نشده است بلکه به نظر می‌رسد حساسیت موضوع به نحو موثری برای مقامات ارشد کشور تبیین نشده است تا راهکاری مناسب برای حل این معضل بیاندیشند».
در پاسخ به این نامه رئیس‌جمهور، رئیس‌جمهور در پاسخ به نامه آنها دستور بررسی و اقدام فوری برای حل این موضوع را خطاب به وزیر بهداشت صادر کرد.مهدی که خود و پدرش نیازمند انسولین است، می‌گوید: «مدتی است با مراجعه به هر داروخانه‌ای امکان تهیه انسولین قلمی را ندارم. راستش هم خودم و هم مادرم از انسولین قلمی استفاده می‌کردیم. این انسولین‌ها تولید داخلی ندارند و همه وارداتی و از دو برند طوسی‌رنگ لنتوس (با اثر‌گذاری ۲۴ ساعته) و نارنجی‌رنگ نوورپید (با اثر‌گذاری آنی در کاهش قندخون) هستند.منتها مدتی است نوورپید اصلا پیدا نمی‌شود و حتی به داروخانه‌های بزرگ مراجعه می‌کنیم و می‌گویند که نداریم». علیرضا هم که از بیماران دیابتی نیازمند به انسولین است، صحبت‌های او را تایید می‌کند و می‌گوید: «شماره اطلاعات دارویی را می‌گیرم به من می‌گویند فلان داروخانه مراجعه کنید دو قلم از انسولین موجودی دارد، وقتی مراجعه می‌کنیم بلافاصله می‌گویند تمام شده است.مساله دیگری که با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم، موضوع سهمیه‌بندی است. ما می‌فهمیم که این شاید به‌خاطر این است که انسولین به همه مردم برسد اما اولا که این اتفاق نمی‌افتد و کمبود بیش از اینهاست و ثانیا اینکه من بیمار دیابتی نمی‌توانم ماهی چندبار برای دریافت انسولین آن هم در این شرایط کرونایی به داروخانه‌ها مراجعه کنم. قبلا به اندازه مصرف یک ماهم تهیه می‌کردم اما الان اینچنین نیست.
جایگزین انسولین قلمی
مساله کمبود انسولین برای بیماران دیابتی، ماجرای کهنه‌ای است که هرازچندگاهی در سالیان مختلف و حتی سالی چندبار به گوش می‌رسد. هربار هم پس و پیش از خبر بعدی و قبلی، اخباری مبنی بر تولید داخلی این داروی حیاتی برای بیماران دیابتی به گوش می‌رسد و مسئولان کشور در سطوح مختلف خبر از راه‌اندازی خط تولید این دارو در داخل کشور می‌دهند، اما این روزها که انسولین در داروخانه‌ها کمیاب شده است، نشان می‌دهد که دستور حسن روحانی به وزیر بهداشت بی‌نتیجه بوده و پزشکان پیش بینی این روزها را می‌کردند.اما دلیل این کمبود چیست؟ پاسخ این سوال را از مدیرکل امور دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو جویا شدیم، سید حیدر محمدی درباره وضعیت تولید انسولین قلمی و علت برخی کمبودها در این حوزه، گفت: «در حال حاضر انسولین رگولار و NPH را داریم و میزان موجودی آن کافی است. منتها انسولین‌ها با توجه به بحث تحریم‌ها و مشکل نقل‌وانتقال ارز مقداری دچار کمبود شده است. البته از آنجایی‌که جایگزین آن در بازار وجود دارد، مشکلی پیش نمی‌آید و مردم می‌توانند انسولین‌های رگولار، NPH و ایزوفان را تهیه کنند.او در ادامه افزود: منتها برای کسانی که فقط تمایل به استفاده از انسولین قلمی دارند، نمونه تولید داخلی این نوع انسولین وارد بازار شده و در کشور وجود دارد و روزبه‌روز بر تعداد آن افزوده می‌شود. از طرفی واردات این نوع انسولین را هم در یک ماه گذشته افزایش داده‌ایم.»
