روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «هشت آذر داستانی است که برنده و بازنده آن را رها نمی‌کنند. در ایران پرداختن به بازی با استرالیا و صعود حماسی تیم ملی به جام جهانی ۹۸ فرانسه بعد از ۲۳ سال حمل بر عقب‌افتادگی و فقر در تولید خاطرات جدید می‌شود اما جالب است بدانید استرالیایی‌ها هم هنوز آن کابوس را فراموش نکرده‌اند.
صفحه اینستاگرام فدراسیون فوتبال این کشور که به مناسبت سالروز بازی رفت با هری کیول مصاحبه کرده بود، همزمان با بازی برگشت هم سراغ مارک بوسنیچ رفت؛ دروازه‌بان خوش‌چهره استرالیایی که تصویر مقهور شدنش روی ضربه خداداد عزیزی تا ابد از حافظه فوتبال ایران پاک نخواهد شد. بوسنیچ که سابقه بازی در باشگاه بزرگ منچستریونایتد را هم در کارنامه دارد، در بخشی از مصاحبه‌اش گفته: «من فکر می‌کنم باید این اتفاق می‌افتاد. شاید به این دلیل که بعضی از بازیکنان ما دیگر داشتند به فرانسه فکر می‌کردند؛ چراکه فقط ۱۵ دقیقه به پایان بازی باقی مانده بود. این چیزی بود که باعث شد ما تمرکزمان را از دست بدهیم؛ جشن گرفتن زودهنگام. اگر نظر خدا به این باشد که شما برای دریافت چیزی آماده هستید آن چیز نصیب شما خواهد شد اما من فکر می‌کنم که ما آن روز این آمادگی را نداشتیم، پس صعود برای ما اتفاق نیفتاد.»
در کنار همه اینها اما، مشکل اینجاست که بوسنیچ «عابدزاده» نبود. همه چیز در مهارت‌های فنی خلاصه نمی‌شود که البته دروازه‌بان ایران از این نظر هم چیزی کم نداشت. عابدزاده بمب روحیه بود؛ تنها کسی که توانست سطح روحی و انگیزشی بازیکنان را در آن میدان سخت حفظ کند. بی‌خود نیست که تری ونبلز، سرمربی استرالیا در پایان مسابقه خیلی کوتاه گفت: «به دروازه‌بان‌شان باختیم. دروازه‌بان‌شان…»
امسال همزمان با هشتم آذر ویدئویی منتشر شد که عابدزاده ۵۳ ساله را نشان می‌داد؛ مردی که در حال تماشای بازی در یک سالن بدن‌سازی، لبخند به لب داشت و مثل جوانان ۲۰ ساله وزنه می‌زد! او خیلی خیلی متفاوت است.»
انتهای پیام
