ایسنا، آتش‌سوزی جنگل، یکی از بلایای طبیعی است که معمولا در نواحی دارای گیاهان قابل اشتعال رخ می‌دهد و به صورت کنترل‌ناپذیری گسترش می‌یابد. سرعت پراکندگی آتش‌سوزی در جنگل موجب می‌شود که به سادگی گسترش یابد و نواحی بسیاری را در کام خود بکشد. آتش‌سوزی جنگل، یکی از مخرب‌ترین بلایای طبیعی است که اگر به شهرها برسد، می‌تواند آسیب‌های مالی و جانی بسیاری به همراه داشته باشد.
افزایش جهانی دما و تغییرات اقلیمی می‌توانند به ایجاد و گسترش آتش‌سوزی منجر شوند و فعالیت‌های انسانی نیز به این خطر دامن می‌زنند. انسان با قطع کردن درختان، سکونت در طبیعت، گسترش صنعت و کشاورزی، میزان آسیب‌پذیری اکوسیستم طبیعی را افزایش می‌دهد.
کنترل آتش‌سوزی در طبیعت، کار بسیار دشواری است و خطرات بسیاری را نیز در بر دارد. بسیاری از آتش‌نشان‌ها و گروه‌های نجات طی عملیات خاموش کردن آتش، آسیب‌های جدی دیده‌اند و یا جان خود را از دست داده‌اند. بروز چنین مشکلاتی، اهمیت ارائه فناوری‌های نوین را برای غلبه بر آتش‌سوزی نشان می‌دهد.
مقابله با آتش‌سوزی، به ابزاری نیاز دارد که بتواند از گسترش آتش و رسیدن شعله‌های آن به مناطق دیگر پیشگیری کند. بسیاری از شرکت‌های حوزه فناوری در حال حاضر تلاش می‌کنند تا فناوری‌هایی را برای مقابله ایمن، کارآمد و کم هزینه با آتش‌سوزی ارائه دهند. فناوری‌های ارائه شده در آتش‌سوزی‌های اخیر، نشان می‌دهند که چگونه فناوری می‌تواند به آتش‌نشان‌ها کمک کند تا مراقب تغییرات آب و هوایی باشند، نقشه‌ها را به روزرسانی کنند و بدانند که کمک‌ها را به کدام مناطق بفرستند.
فناوری‌هایی که برای غلبه بر آتش‌سوزی‌های گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند، به تدریج پیشرفته‌تر و پیچیده‌تر می‌شوند تا بتوانند نسبت به این تهدید واکنش نشان دهند. آتش‌نشانان و نیروهای هوایی، آموزش‌های ویژه‌ای می‌بینند. بالگردها، مخازن آب را با خود حمل می‌کنند و آن را به همراه مواد شیمیایی مخصوص، روی شعله‌ها می‌پاشند. این مخازن، میزان قابل توجهی از آب را با خود حمل می‌کنند تا بتوانند از عهده خاموش کردن شعله‌ها برآیند. در این فناوری، از حسگر و GPS نیز استفاده می‌شود تا میزان گسترش آتش‌سوزی مورد بررسی قرار بگیرد و داده‌هایی ارائه شوند که اطلاعات بیشتری در مورد آتش‌سوزی فراهم کنند.
برای بررسی آتش‌سوزی، از نرم‌افزارهای مدل‌سازی رایانه‌ای نیز استفاده می‌شود که می‌توانند به پیش‌بینی الگوی گسترش آتش کمک کنند. این نرم‌افزارها می‌توانند منطقه‌ای را که در آن آتش‌سوزی رخ داده، پوشش دهند و از آن نقشه‌برداری کنند. از آنجا که گسترش آتش، تحت تاثیر شرایط وزش باد نیز قرار دارد، این ابزارها می‌توانند وسیله خوبی برای بررسی وزش باد باشند و به آتش‌نشان‌ها امکان دهند تا گسترش شعله‌ها را بررسی کنند.
فناوری‌های هوایی، ابزار خوبی برای غلبه بر آتش به شمار می‌روند اما یکی از مشکلات آنها این است که به سرمایه‌گذاری قابل توجه و آموزش سرنشینان نیاز دارند. به همین دلیل، بسیاری از مراکز کنترل آتش‌سوزی ترجیح می‌دهند تا از وسایل نقلیه بدون سرنشین هوایی برای خاموش کردن آتش استفاده کنند و هزینه‌ها را کاهش دهند.
از سوی دیگر، دود ناشی از آتش‌سوزی، حتی پس از خاموش شدن آتش نیز تا روزها باقی می‌ماند و می‌تواند مشکلات تنفسی بسیاری برای سرنشینان ایجاد کند اما وسایل نقلیه هوایی در معرض چنین مشکلاتی قرار نمی‌گیرند؛ در نتیجه به کار بردن آنها ساده‌تر است.
“دوربین‌های آنبرد” (Onboard camera) و تصویربرداری حرارتی می‌توانند راهنمای خوبی برای گروه‌های امداد باشند و زیرساخت‌های حیاتی و همین طور اشیای قابل اشتعال و خطرناک را شناسایی کنند. دوربین‌های آنبرد، دوربین‌هایی هستند که می‌توان آنها را روی اجسام متحرک از جمله وسایل نقلیه نصب کرد تا بینش بهتری از محیط اطراف ارائه دهند. این دوربین‌ها می‌توانند بررسی خود را از میان دودهای منتشر شده نیز انجام دهند و تصاویر هوایی و نقشه‌های مورد نیاز را تهیه کنند.
انتظار می‌رود که در آینده، دسته‌ای از پهپادها بتوانند به ردیابی آتش‌سوزی بپردازند و گسترش آن را بررسی کنند. به کار گرفتن پهپادها می‌تواند به شناسایی مناطقی که در آنها آتش‌سوزی رخ داده است، کمک کند. شناسایی این نقاط، امکان هدف قرار دادن فعال‌ترین و خطرناک‌ترین قسمت‌های آتش گرفته را فراهم می‌کند تا به کارآمدترین شکل کنترل شوند.
انتهای پیام
