منا مردانی – گرافیست – کارشناس هنرهای تجسمی و بصری | حس زیبائی را به هر طریقی تعریف کنیم باید دانست که زیبائی امریست نظری و حس زیبائی پایه ی فعالیت هنریست. حساسیت زیباشناسی عنصری پایدار در وجود آدمی ست. این حساسیت ثابت است، آن چه متغییــــر است تعبیریست که انسان از صور هنری دارد و این صور ممکن است ارزشی متفاوتــی برای اشخـــاص و حتـــی برای دوره های مختلف تاریخ داشته باشد. اثر هنری را هر چند می توان با مفاهیم عقل تحلیل کرد امـــــا روش کار واقعی هنرمند صورت یک محصول عقلانی نیست و می توان گفت اثر، عاطفه هدایت شده و تعییـــــن شده است و در حقیقت یک فعالیت عقلانی محض نیست.بلکه مقصود از اثر یک فعالیت غریــــــزی است.به همیـــن دلیل نمی توان گفت هنر بدوی شکل زیبائی پایین تر از هنـــر یونـــانی اســت.و اینکه ارزش صورت بــــــه درجــــــه پیچیدگی آن و لازمه آن نظم یا تقارن نیست.انچه از اثر هنری انتـظار می رود نوعـــــی عنصـر شخصــــی است که اگـــــر هنرمند دارای یک ذهن ممتاز نباشد حداقل دارای یک حساسیت ممتاز باشد.تا بتوانـــد اثـــری تازه و اصیــل پدید آورد.دید منحصر به فــرد و خصوصـــــی سبب برآورده شــدن چنیـــــن انتظاری خواهد شد.به همان اندازه که هنرمنـــد از درجه حساسیت بکاهد یا احوال غیر حسی دیگر بگیرد به همان انــــــدازه ارزش اثر کاهــــش پیــدا می کند.بنابرایـن اثر هنری را میتوان نقشی متأثر از حساسیت دانست.اثر هنری برای رها ساختن شخصیت آدمــــی ست.احساسات ما معمولا مهار شده و یا سرکوفتـــــــه شده اند.تأمل در اثر هنــــــــری باعـــــث احســـــاس رهایــــــی انســــــان می شود.هنـــــر را می توان عاطفه ای هدایت شده که اثر از آن حاصل می شود نیز تعریف کرد.
(صورت:شکل،ظاهر،جنبه مرئی)
