گروه سیاسی: یک عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی گفت: نمی توان با «بگیر و ببند» مساله فرهنگی حجاب را در جامعه جا انداخت.
جمهوریت، مهم‌ترین بخش‌های گفتگوی جلیل رحیمی جهان‌آبادی را می‌خوانید:آقایان با بررسی لایحه حجاب طبق اصل ۸۵، می خواهند منویات خودشان را تصویب کنند ،چون می‌ترسند مواردی خلاف نظر طراحان تصویب شود.
مساله حجاب مطالبه عمومی مردم و مربوط به هویت دینی و اعتقادی نظام است ، منتها نمی‌توان تصمیم‌گیری درباره آن را برای جامعه ایران با حداقل سه چهار هزار سال پیشینه مدنیت و زندگی و زیست شرافتمندانه، با یک طرح شتاب زده دنبال کرد که شیوه بررسی آن هم در یک کمیسیون و بدون حضور رسانه ها، اطلاع رسانی افکار عمومی و نقد و بررسی توسط نمایندگان باشد.
نگاه ما به مساله حجاب و رعایت آن باید از مصوبه قضایی و کیفری به یک مساله فرهنگی و اجتماعی تبدیل شود ، لذا ارجاع این لایحه به کمیسیون حقوقی و قضایی برای بررسی اشتباه است، چون نمی توان با کیفر و بگیر و ببند یک مساله فرهنگی را در جامعه جا انداخت.
از طرف دیگر وقتی موضوعی در صحن بررسی و نقادی می شود، زوایا و نکات مثبت و منفی آن ، بهتر عیان شده و رسانه ها و نخبگان جامعه نیز در جریان قرار می گیرند، اما به بهانه هایی میخواهند این لایحه را به جای صحن در کمیسیون مورد رسیدگی قرار دهند.
یک قانون ابتر و ناقص و بدون قابلیت اجرایی دردی از جامعه دوا نمی کند و در نهایت دغدغه به‌حق بخش دین‌مدار جامعه برطرف نشده و دغدغه مردم مبنی بر رعایت حریم شخصی و خصوصی و آزادی های فردی رعایت نمی شود.در ظاهر دلیل را کمبود زمان و لایحه برنامه هفتم توسعه بیان می کنند، اما در باطن می ترسند این موضوع را در صحن به نقد و بررسی گذاشته و مواردی تصویب شود که مدنظر طراحان نیست.میخواهند همان چیزی که مدنظر خودشان است را تصویب و قانونی کنند.
جمهوریت، مهم‌ترین بخش‌های گفتگوی جلیل رحیمی جهان‌آبادی را می‌خوانید:آقایان با بررسی لایحه حجاب طبق اصل ۸۵، می خواهند منویات خودشان را تصویب کنند ،چون می‌ترسند مواردی خلاف نظر طراحان تصویب شود.
مساله حجاب مطالبه عمومی مردم و مربوط به هویت دینی و اعتقادی نظام است ، منتها نمی‌توان تصمیم‌گیری درباره آن را برای جامعه ایران با حداقل سه چهار هزار سال پیشینه مدنیت و زندگی و زیست شرافتمندانه، با یک طرح شتاب زده دنبال کرد که شیوه بررسی آن هم در یک کمیسیون و بدون حضور رسانه ها، اطلاع رسانی افکار عمومی و نقد و بررسی توسط نمایندگان باشد.
نگاه ما به مساله حجاب و رعایت آن باید از مصوبه قضایی و کیفری به یک مساله فرهنگی و اجتماعی تبدیل شود ، لذا ارجاع این لایحه به کمیسیون حقوقی و قضایی برای بررسی اشتباه است، چون نمی توان با کیفر و بگیر و ببند یک مساله فرهنگی را در جامعه جا انداخت.
از طرف دیگر وقتی موضوعی در صحن بررسی و نقادی می شود، زوایا و نکات مثبت و منفی آن ، بهتر عیان شده و رسانه ها و نخبگان جامعه نیز در جریان قرار می گیرند، اما به بهانه هایی میخواهند این لایحه را به جای صحن در کمیسیون مورد رسیدگی قرار دهند.
یک قانون ابتر و ناقص و بدون قابلیت اجرایی دردی از جامعه دوا نمی کند و در نهایت دغدغه به‌حق بخش دین‌مدار جامعه برطرف نشده و دغدغه مردم مبنی بر رعایت حریم شخصی و خصوصی و آزادی های فردی رعایت نمی شود.در ظاهر دلیل را کمبود زمان و لایحه برنامه هفتم توسعه بیان می کنند، اما در باطن می ترسند این موضوع را در صحن به نقد و بررسی گذاشته و مواردی تصویب شود که مدنظر طراحان نیست.میخواهند همان چیزی که مدنظر خودشان است را تصویب و قانونی کنند.
