از آخرین پژوهش‌‌‌هایی که موسسات رصدکننده وضعیت اقتصادی چین انجام داده‌‌‌اند و نتایج آنها در بلومبرگ، رویترز و وال‌‌‌استریت ژورنال به چاپ رسیده، حاکی است، صنعت ساختمان چین به عنوان موتور قدیمی «رشد» در این کشور، تقریبا از کار افتاده است به‌طوری که، «پیش‌‌‌خرید» یا «خرید» خانه رکورد ۲۶ ماهه مسیر کاهشی را ثبت کرده و همزمان، سرعت افت قیمت مسکن نیز رکورد بالاترین طی ۱۰ ماه گذشته را زده است (از ۲۰۱۸ تاکنون، قیمت خانه در شهرهای اصلی چین ۱۵درصد به صورت میانگین افت کرده است). علاوه بر فروپاشی بخش‌‌‌های خرید و نبض قیمت مسکن، سرمایه‌گذاری ساختمانی غولهای خانه‌‌‌ساز نیز با ۲۰درصد کاهش سالانه، رکورد ماه هجده را به ثبت رسانده است.
سردتر شدن جو «سرمایه‌گذاری ملکی» و «سرمایه‌گذاری ساختمانی» در چین به‌رغم سیگنال‌‌‌های صریح و روشن دولت مبنی‌‌‌بر «حمایت مالی و اعتباری از جریان تولید مسکن مختص ملاک‌‌‌ها»، دوگانه عجیبی است که یک پاسخ نامرئی برای آن وجود دارد.
صنعت ساختمان چین در فاز «ذوب» است
اقتصاد چین و اقتصاد مسکن این کشور، بعد از عصر کرونا و «کرونا صفر» وارد فاز متفاوتی از گذشته شد. رشد اقتصادی پایین‌‌‌تر از نرخ هدف ناشی از «کاهش مخارج مصرف‌کننده» از یکسو و «سلب اعتماد خریداران سرمایه‌‌‌ای مسکن» به آینده سرمایه‌گذاری ساختمانی از سوی دیگر، دست به دست هم دادند تا «ساختمان» چین در فاز «ذوب» قرار بگیرد.
در حالی که بانک‌های چینی ماموریت دارند «خطوط قرمز سه‌گانه» ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ در حوزه پرداخت وام مسکن را پاک کنند و بار دیگر، پول‌‌‌پاشی برای «اعتبار دادن به خانه‌‌‌سازی‌‌‌های گسترده» در این کشور را از سر بگیرند اما «میل به خرید و پیش‌‌‌خرید خانه» در این کشور به شکل سریالی در حال افت است. چینی‌‌‌ها نسبت به آینده «رشد» نااطمینان هستند و این‌طور برداشت می‌کنند که «عایدی بلندمدت ملک» دیگر مثل سال‌های گذشته نخواهد بود.بخشی از این «تغییر نگاه» به بازار مسکن چین به تصویر تکان‌‌‌دهنده از «حجم قابل‌توجهی خانه خالی و برج‌‌‌های ناتمام» در شهرهای اصلی و حومه‌‌‌ای مربوط می‌شود. در چین، معادل «۷ سال تامین تقاضای مصرفی»، خانه خالی وجود دارد. این وضعیت یعنی «ذوب بازار املاک چین» به قدری محسوس شده که «مودیز» در بررسی چشم‌‌‌انداز این بازار، آینده «منفی» برای آن پیش‌بینی کرده است.
هر چند، برآیند تحلیل‌‌‌ها درباره «حال و آینده بازار مسکن و ساختمان چین»، بر «فروپاشی (ذوب)» این بخش دلالت دارد اما یک فرضیه نیز در این میان مطرح است؛ اینکه، سیاستگذاران اقتصادی در چین به این جمع‌‌‌بندی رسیده‌‌‌اند که بخش مسکن و ساختمان به‌رغم آنکه ۳۰درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد، باید یک‌بار برای همیشه «تخریب و از نو ساخته شود». به این معنا که، این بخش به یک دوره گذار یا پوست‌‌‌اندازی به لحاظ «خارج شدن از وضعیت مطلوب برای ملاکی و تبدیل شدن بازار مسکن به بازار مطلوب مصرف‌کننده» و همچنین «اصلاح رفتار سازنده‌‌‌ها از خانه‌‌‌سازی به نیت فروش به چندخانه‌‌‌ای‌‌‌ها به ساخت‌وساز مختص مصرف‌کننده‌‌‌ها» نیاز دارد.
