گزارش سازمان جهانی کار نشان می‌دهد: قاره آسیا با چالش‌های عمیقی روبرو است که با توجه به چشم‌انداز اشتغال آسیا-اقیانوسیه در سال ۲۰۲۴ میلادی، باید دربرابر مخاطراتی مثل رشد نامتوازن جمعیت از بازار کار خود صیانت کند. تاکنون باوجود تدابیر دولت‌ها و حمایت‌های مشاوره‌ای سازمان جهانی کار، این قاره جزء کشورهای پیشرو در زمینه اشتغال‌زایی محسوب می‌شود.
پیش‌بینی می‌شود که بیکاری در این قاره در سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ تقریباً بدون تغییر باقی بماند و با وجود رشد جمعیتی و افزایش جمعیت بازنشستگان به نسبت جوانان، بحران بیکاری در این قاره تشدید نشده است. رشد اقتصادی قاره‌ای ۴.۲ درصدی، باعث شده تا رقم ۸۷.۸ میلیون بیکار در سال ۲۰۲۴ افزایش نیابد که باتوجه به بحران‌های ساختار جمعیتی، خود یک موفقیت محسوب می‌شود.
در حالی که نرخ بیکاری در این قاره در کل کمتر از سطح دوران پیش از کرونا است، تغییرات قابل توجهی در بازار کار به‌وجود آمده تا بتواند دربرابر امواج مخاطرات، بازار کار آسیا را حفظ شود.مسائل پایدار مرتبط با فقر کارگران و وجود اشتغال غیررسمی همچنان به قوت خود باقی است، اما با وجود اینکه بخش قابل توجهی از کارگران تجربه چندین دهه رشد اقتصادی را داشتند، انتظار می‌رود با کاهش مشاغل سیاه و غیررسمی و ناشایسته در این قاره مواجه شویم. در آسیا از هر سه کارگر، دو نفر در سال ۲۰۲۳ در حوزه مشاغل غیررسمی فعال بودند که در طول ۱۰ سال اخیر، این میزان تنها ۲ درصد بهبود یافته است.
این گزارش همچنین نشان می‌دهد که چگونه آسیا درگیر بحران پیر شدن سریع جمعیت است و انتظار می‌رود که نسبت افراد ۶۵ سال به بالا تا سال ۲۰۵۰ دو برابر شود. پیش‌بینی می‌شود که آسیای شرقی با رشد ۰.۳ درصدی در سال، بیشترین کاهش جمعیتی را داشته باشد.
تحلیل‌گران سازمان جهانی کار می‌گویند: با وجود پیری جمعیت، اگر بتوان رشد بهره‌وری قوی در آسیا را حفظ کرد، این منطقه باید بتواند به رشد درآمد سرانه مستمر در دهه‌های آینده دست یابد که اثر آن باید در ترویج کار شایسته و رسمی خود را نشان دهد.
بهره‌وری نیروی کار در اقتصادهای نوظهور در آسیا و اقیانوسیه کمتر از یک سوم کشورهای با درآمد بالا و توسعه یافته دنیاست. این امر نشان‌دهنده پتانسیل و ظرفیت عظیم آسیا برای توسعه بهره‌وری و افزایش درآمد نیروی کار است.
ILO تحلیل می‌کند: برای تحقق این دستاوردها، باید بر موانع ساختاری و کمبود فرصت‌های آموزشی غلبه کرد تا به گروه بزرگی از کارگران منطقه که آماده‌اند مشاغل بهتری را با بهره‌وری بالاتر بپذیرند، از ظرفیت‌ها و استعدادهای خود استفاده کنند.
اصلاحات سیاستی اساسی و اجرای بهتر استانداردهای موجود سازمان جهانی کار نیز برای کاهش نابرابری‌ها، بهبود چشم‌انداز بازار کار و تضمین صیانت از منابع صندوق‌های بازنشستگی از موضوعاتی است که سازمان جهانی کار در قالب دستورالعمل‌هایی در پایان این گزارش مطرح ساخت.
این گزارش همچنین بر نیاز به وجود گفتگوی اجتماعی واقعی با مشارکت کارگران، کارفرمایان و دولت‌ها برای رسیدگی به این چالش‌های چندوجهی تاکید می‌کند. کارشناسان سازمان جهانی کار بر این باور هستند که برای مهار بحران صندوق‌های بازنشستگی باتوجه به خطر پیری جمعیت در آسیا، باید کلیه مشاغل غیررسمی و زیرزمینی این قاره در چهارچوبی تدبیر شده، به مرور به نیروهای حق بیمه‌پرداز و دارای حق بازنشستگی تبدیل شوند تا بتوان از حیات صندوق‌های بازنشستگی در آینده صیانت کرد. ابتکاراتی مانند شتابدهنده جهانی شغل و تامین اجتماعی فراگیر و عادلانه، از جمله راهکارهایی است که سازمان جهانی کار در همین راستا پیشنهاد داده است.
