کمیسیون انتخابات ونزوئلا، پس از شمارش ۸۰ درصد آرا در انتخابات ریاست جمهوری این کشور نیکولاس مادورو را به‌عنوان رئیس‌جمهور معرفی کرد. او با کسب ۵۱.۲ درصد آرا برای سومین بار در انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا به پیروزی دست یافت.
نرخ مشارکت در انتخابات این کشور ۵۹ درصد اعلام شد. همچنین نیکولاس مادورو با کسب پنج میلیون و ۱۵۰ هزار و ۹۲ رای معادل ۵۱.۲ درصد رای گرفت و نفر دوم، ادموندو گونزالس چهار میلیون و ۴۴۵ هزار و ۹۷۸ رأی معادل ۴۴.۲ درصد آرا را به دست آورد.
«نیکولاس مادورو» که برای سومین بار در انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا به پیروزی دست یافت، امروز (دوشنبه) در سخنانی گفت: «در دوره جدید ریاست جمهوری خود، سوگند می‌خورم که جانم را به خاطر فرآیندهای تغییر برای توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورمان خواهم داد.»
مادورو ۶۱ ساله دقایقی پس از اعلام خبر پیروزی‌اش خطاب به حامیانش گفت: «صلح، ثبات و عدالت وجود خواهد داشت. من مرد صلح و گفت‌وگو هستم.»
این درحالی است که «ماریا کورینا ماچادو» رئیس مخالفان ونزوئلا مدعی شد از نظر مخالفان دولت «ادموندو گونزالس» رقیب اصلی «نیکولاس مادورو» پیروز انتخابات ریاست جمهوری این کشور است. اظهارات رئیس اپوزیسیون ونزوئلا در شرایطی مطرح می‌شود که پیشتر کمیسیون انتخابات این کشور از پیروزی نیکولاس مادورو خبر داده بود.
ماچادو، رئیس مخالفان ونزوئلا پس از منتشر شدن خبر پیروزی مادورو مدعی شد: «من می‌خواهم به همه مردم ونزوئلا و جهان بگویم که ونزوئلا رئیس‌جمهور بعدی خود را دارد و آن “ادموندو گونزالس” است. همه دنیا این را می‌دانند. ما در تمام ایالت‌های کشور پیروز شدیم.»
«الهه نوری» در گفت‌وگو با ایسنا در تحلیل خود از اهمیت برگزاری انتخابات ۲۰۲۴ در ونزوئلا گفت: بعد از پیروزی انقلاب بولیواری در سال ۱۹۹۹ تاکنون حزبی که در ونزوئلا روی کار بوده چاویستی بوده، در واقع از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۳ که چاوز از دنیا رفت و قدرت را در دست داشت، بعد از آن هم نیکولاس مادورو قدرت را در اختیار گرفت.
وی با بیان اینکه انقلاب بولیواری چالش‌های زیادی را داشته، ابراز داشت: در دورانی که هوگو چاوز قدرت را در دست داشت؛ با توجه به اینکه درآمدهای نفتی وارد این کشور سوسیالیستی می‌شد، از طرفی بحث‌های نظامی‌گری هم در ونزوئلا خیلی برجسته بود، در واقع چاوز به نوعی حکومتی را در ونزوئلا برقرار کرده بود به‌عنوان یکی از آخرین انقلاب‌های جنگ سرد منطقه برای مقابله با حکومت‌های نظامی دیکتاتورهای دست نشانده قلمداد می‌شد.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: به عبارتی بحث‌های نظامی‌گری میراث دیکتاتوری در این کشور بود، در ابتدا هم در دوران چاوز بازار نفت دچار تحولات زیادی نشده بود و درآمدهای نفتی خیلی به حکومت چاوز و در عین حال شخصیت پر نفوذ و کاریزماتیک و از طرف دیگر روی کار آمدن در دوران موج صورتی کمک می‌کرد تا این بحران‌ها مدیریت شود.
این کارشناس مسائل آمریکای لاتین با اشاره به اینکه با روی کارآمدن مادورو در قدرت نوسانات قیمت نفت در بازار جهانی بسیار زیاد بود آن هم در اقتصاد به شدت وابسته به نفت ونزوئلا گفت: ونزوئلا بزرگترین ذخایر نفتی جهان را دارد و از بنیانگذاران اوپک بوده است، این بحران‌های نفتی و بحث‌های جنگ قدرت در جامعه ۲ قطبی ونزوئلا بسیار وجود دارد. حکومت مادورو با توجه به بحث‌های اقتصادی چالش‌های کمی نداشته است؛ بحث پایین آمدن ارزش پول ونزوئلا، فقر مزمن و فزاینده و نیز بحران‌های مهاجرتی و … این‌ها چالش‌هایی بوده که مادورو با آنها مواجه شده است، البته در سال‌های اخیر توانستند این بحث‌ها را مدیریت کنند. به‌عنوان مثال اقتصاد ونزوئلا را دلاری کرده و در بخش‌هایی نیز پیشرفت‌هایی داشته‌اند و اکنون آغازین سال‌های حل بحران‌هایی بوده که ونزوئلا طی ۲۵ سال با آنها مواجه بوده است.
نوری ادامه داد: بنابراین با توجه به این بحران‌هایی که دولت چاویستی با آنها مواجه بوده و هست و از طرف دیگر اپوزیسیونی که در این جامعه ۲ قطبی مترصد است تا از کوچک‌ترین نقطه ممکن شده قدرت را در دست گیرد، بنابراین مردم ونزوئلا در انتخابات تعیین کننده این مساله بودند که آیا می‌خواهند حکومت چاویستی بر سر کار باشد یا اپوزیسیون؟
وی همچنین بیان کرد: در مورد جریان اپوزیسیون نیز آن‌طور که به نظر می‌رسید متحد و هماهنگ نبودند به طوری که برخی از آنها کمیسیون و شورای انتخابات را قبول داشتند و برخی مخالف بودند، در واقع تشکیک آرا بین آنها خیلی زیاد بود، اما با وجود این چالش‌ها وارد رقابت با چاویست‌ها شدند.
این استاد دانشگاه افزود: بنابراین بعد از ۲۵ سال ونزوئلایی که انواع و اقسام بحران‌های یک دولت انقلابی را تجربه کرده و در جامعه ۲ قطبی با مسائل اقتصادی فراوان ناشی از تحریم‌های آمریکا و … مواجه بود، به عرصه رقابت شدید بین اپوزیسیون و حزب چاویستی تبدیل شد. البته شایان ذکر است تحریم‌های ونزوئلا نسبت به سایر کشورهای آمریکای لاتین از جمله کوبا سابقه چندانی ندارد، اما مسائل اقتصادی ، فقر و … ناشی از تحریم‌ها موجب ایجاد شرایط رقابتی شدید بین حکومت چاویستی و اپوزیسیونی که به شدت طرفدار ایالات متحده است، شد.
این کارشناس مسائل آمریکای لاتین درباره نتایج انتخابات ونزوئلا و تاثیر آن بر جامعه این کشور و آمریکای لاتین اظهار داشت: مسلما اولین تاثیری که این انتخابات می‌تواند داشته باشد در بستر ونزوئلا است، قطعا اگر حزب اپوزیسیون روی کار می‌آمد تغییر شگرفی را در حوزه سیاست خارجی طی ۲۵ سال اخیر شاهد بودیم زیرا به شدت طرفدار آمریکا است و قطعا در توافقات با کشورهای ایران، چین و روسیه و … نیز بازنگری‌های جدی صورت می‌گرفت.
وی تاکید کرد: نتیجه این انتخابات می‌توانست چشم انداز سیاست خارجی ونزوئلا را برای تغییر یا تداوم مشخص کند، درواقع اگر حزب اپوزیسیون بر سر کار می‌آمد می‌توانستیم شاهد باز تعریف سیاست خارجی این کشور باشیم.
نوری در ادامه بیان کرد: ونزوئلا یکی از سردمداران حکومت‌های ضد امپریالیستی در آمریکای لاتین محسوب می‌شود؛ در واقع زمانی که چاوز سر کار بود موج صورتی هم در این منطقه وجود داشت و ونزوئلا از چهرهای برجسته چپ گرایی و ضد امپریالیستی محسوب می‌شد روالی که در دوران مادورو ادامه یافت. نتیجه این انتخابات توانست بازوی چپ‌گرایی در آمریکای لاتین را مستحکم نگه دارد.
این استاد دانشگاه همچنین خاطرنشان کرد: ونزوئلا قطب رابطه ایران با خیلی از کشورهای آمریکای لاتین است، در واقع قطب کشورهای همسو با ما در منطقه است، بنابراین سیاست خارجی در سطح ونزوئلا و منطقه‌ای و تغییرات آن بسیار مهم است.
این کارشناس مسائل آمریکای لاتین درباره قدرت‌گیری مجدد مادورو هم اظهار کرد: ونزوئلا یک جامعه ۲ قطبی دارد، نتیجه انتخابات درواقع با راه رفتن روی لبه تیغ مشخص شد، مهاجرت فزاینده و موج بیشتر آن در کشورهای آمریکای لاتین، ایالات متحده، کارائیب و… موضوعات مهمی است که حکومت مادورو با آن مواجه است، البته با توجه به این که مادورو بخش دولتی ونزوئلا را در اختیار دارد، امید دارد بتواند پایگاه حزب سوسیالیستی خود را در میان آحاد جامعه ونزوئلا از طریق حل این مشکلات با ثبات‌تر کند.
نوری با تاکید بر این که نتیجه انتخابات ونزوئلا نتیجه‌ای است که مردم با رأی خودشان مشخص می‌کنند، گفت: از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۲۴ این کشور تحت حکومت انقلابی زیسته است و همان طور که مادورو در صحبت‌های خود گفته بود اگر حزب اپوزیسیون برنده شود ونزوئلا تبدیل به حمام خون می‌شود، شاید این مساله دور از انتظار نیست زیرا اپوزیسیون از خارج از کشور خط مشی می‌گیرد و آرمان آن با بخش اعظمی از جامعه ونزوئلایی که درون این کشور زندگی می‌کنند، تقابل دارد.
این استاد دانشگاه درباره تعامل و سطح روابط ایران و ونزوئلا با توجه به اینکه در ایران نیز دولت جدید روی کار آمده است، گفت: واقعیت این است در ایران رئیس‌جمهور جدیدی داریم که به‌عنوان رئیس جمهور اصلاح‌طلب شناخته می‌شود، اگر به گذشته و زیست تاریخی ایران نگاه کنیم، با توجه به آنچه ایران از تمرکز صرف بر تحریم‌ها آموخت چه رئیس جمهور اصولگرا یا چه اصلاح‌طلب باشد کشور ما نباید تعامل با آمریکای لاتین را قطع کند. زیرا با توجه به تعداد کشورهای آمریکای لاتین و موقعیت جغرافیایی آنها ارتباط ما با این کشورها برد- برد و ۲ جانبه خواهد بود. با توجه به ابقای دولتی چاویستی در ونزوئلا سیاست‌ها همچنان مانند گذشته است، معتقدم اگر هم قرار باشد تغییری در رابطه ایران و ونزوئلا صورت گیرد، معطوف به تحولات داخلی ونزوئلا خواهد بود.
انتهای پیام
