محمد خاکپور ساعاتی بعد از قهرمانی تیم امید در بازی های غرب آسیا در قطر و شکست دادن سوریه، به محض ورود به تهران از سمت خود استعفاء داد. او در حاشیه مراسم استقبال از خبرنگاران، این جمله را گفته است. او پیشتر هم یک بار در زمان پذیرش این مسئولیت همراه با حبیب کاشانی ، کنار کشیده بود و بعد با کلی خواهش و منت به اردوی تیم برگشتند. خاکپور که یکی از محجوب ترین بازیکنان تاریخ ملی ایران است ، در یکسال گذشته تمام امکانات را برای آماده سازی تیمش در اختیار داشته و حالا در فاصله دو ماه به بازی های انتخابی المپیک همه از او انتظار دارند تا تیمش را بعد ۴۴ سال به المپیک برساند و نگذارد این طلسم ۴۸ ساله شود. اگرچه استعفای خاکپور را می توان تاکتیکی برای پایین آوردن توقعات دانست اما تاکید بر لفظ جدایی در این شرایط حساس، شاید انتظاری است که اهالی فوتبال و هواداران از این سرمربی با اخلاق ندارند. او شاید از این حربه استفاده کرده تا بتواند توجه بیشتری را به تیم ملی امید معطوف کند.
خاکپور و مایلی کهن بخش عمده ای از توان شان را در یکسال گذشته صرف درگیری و دعوا با کارلوس کروش و کادرش کرده اند.
خبرانلاین
