در هفته‌های اخیر با بالا گرفتن بحث‌های درباره‌ی نظارت استصوابی شورای نگهبان، رییس مجلس خبرگان رهبری، آیت‌الله محمد یزدی در نطقی در این مجلس گفت: «وزارت کشور مجری انتخابات و شورای نگهبان ناظر است، این نظارت هم استصوابی است و نه تماشایی و در این مورد با کسی تعارف نداریم». در واقع ایشان با طرح یک دوگانه می‌گویند یا نظارت باید استصوابی باشند و جز این هر چه باشد صرفا تماشایی است، اما چند اشکال اصلی به این که به این صحبت وارد است:
یک: ایشان در حالی این دوگانه را بیان میکنند که انواع دیگری از نظارت چون نظارت استطلاعی و یا انظباطی وجود دارد که هر کدام شرایط و ضوابط اجرایی خود را دارند و برخلاف آنچه تبلیغ میشود نظارت استطلاعی نظارتی کاملا فعال و قابل اعمال است در چنین حالتی این شیوه ایجاد دوگانه را ذوالحدین جعلی می‌نامند که از شخصیت بزرگی چون ایشان بعید بود.
دو: سابقه‌ی اعمال نظارت استصوابی به مجلس چهارم بر می‌گردد و اگر ما حرف ایشان را قبول کنیم یعنی شورای نگهبان در پیش از مجلس چهارم تماشاگر بوده در حالی که به نظر نمی‌رسد این چنین بوده باشد.
سه: در قانون اساسی ۵ مرتبه کلمه‌ی نظارت به کار برده شده است و تنها شورای نگهبان است که این نظارت را برای خود استصوابی می‌داند. اگر حتی بخواهیم از خود این ماجرای عجیب گذر کنیم و وارد مجادلات حقوقی و فقهی درباره‌ی سایر نظارت های ذکر شده در قانون اساسی نشویم این سخن آیت‌الله یزدی به معنای آن است که سایر نظارت‌های ذکر شده در قانون اساسی تماشایی و دارای جنبه‌ی نمایشی است که چنین امری نیز صحیح به نظر نمی‌رسد.
