روزنامه آرمان ملی نوشت: مناظره نامزدها روز شنبه برگزار شد و پنج نفر از اصولگرایان به دو نفر از طیف مقابل تاختند. باید نگاه دقیق‌تری به این ترکیب پنج نفره داشته باشیم. چهار نفری که برای نفر پنجم جنگیدند و شمشیر زدند تا او کمترین آسیب را ببیند. آن شخص امروز شاخص‌ترین چهره اصولگراست. اما طرف مقابل این پنج نفر، در لایه‌های میانی طیف اصلاح‌طلب قرار دارند که حتی تا به امروز نتوانسته‌اند حمایت طیف همفکر خود را با خود همراه کنند و امید دارند در روزهای پایانی این حمایت انجام گیرد. پنج نفری که هر کدام دارای سمت هستند. از دبیری مجمع تشخیص مصلحت نظام تا نمایندگی مجلس تا ریاست قوه قضائیه. همه با حفظ سمت در این رقابت حضور پیدا کردند.
اما طرف مقابل بدون‌هیچ سمت و عنوانی در مقابل لشگری از عناوین و پست‌ها به رقابت پرداختند. قرار بود ژاپن اسلامی شویم اما مقایسه کشور با افغانستان و پاکستان و عراق و کره شمالی بود. آنهایی که نگذاشتند FATF تصویب شود و در راه اجرای برجام سنگ‌اندازی کردند، امروز باید پاسخگوی وضع موجود باشند. آنهایی که پرونده ایران را به فصل ۷ شورای امنیت ارجاع کردند و فقط رفتند و آمدند اما هیچ عاید ایران شد، امروز مدعی نجات ایران شده‌اند. کاندیداهایی که با حرکات پوپولیستی پراید سوار می‌شوند و خود را به ساده‌زیستی زده‌اند و در زندگی خود نتوانستند تحول ایجاد کنند، چگونه می‌خواهند در کشور تحول ایجاد کنند؟ تظاهر به فقر از تجمل‌گرایی خطرناک‌تر است! برای سرمایه‌گذاری در کشور، یا منابع داخلی باید وجود داشته باشد، یا ارتباطات بین‌المللی با خارج. سرنوشت مردم را به شوخی گرفته‌اید؟
با چشم‌بندی و شعبده‌بازی نمی‌توان کشور را اداره کرد. مناظرات روز شنبه نشان داد که هنوز نگاه پادگان و دادگاه در کشور حاکم است و با این روش نمی‌توان شاهد پیشرفت کشور بود. سیاستمدار کسی است که با شرایط فعلی کشور و با واقعیت‌ها به اداره کشور بپردازد، نه با وعده‌های فضایی و ناسزاگویی به دیگران! متاسفانه در مناظرات به جای ارائه برنامه‌ها و اهداف، حرف از ممنوع‌الخروجی و به دادگاه کشاندن بود. تناسب قول‌ها و وعده‌ها با واقعیت امروز کشور در تعارض بود. سوال اصلی اینجاست که با کدام منابع می‌خواهید کشور را اداره کنید؟ باید به این عزیزان یاد‌آور شد که کلید کشور وقتی کار نکرد که شما و امثال شما بتن در داخل قفل ریختید. طبق تعریف سازمان ملل، جوانی تا ۴۰ سالگی است اما یکی از کاندیداها در گفت‌وگویی اظهار داشته که «جوان‌های ۶۰ ساله را در مسئولیت‌های بزرگ‌تر قرار می‌دهد«. این جوان‌های ۶۰ ساله چه کسانی هستند؟
کشور با اعمال تحریم‌های ظالمانه درگیر پرداخت حقوق کارمندان است، اما برخی قول پرداخت یارانه ۴۵۰ هزار تومانی به ۴۰ میلیون نفر را در مناظرات می‌دهند! این حرف‌ها سیاه نمایی است. متاسفانه اعتراف یکی از کاندیداها که اظهار داشت: «اگر قرار بود بقیه که ر‌شدند تایید شوند، شما الان اینجا نبودید. اندازه قد و قواره خودتان حرف بزنید»، واقعیت موجود را عیان کرد. اما به راستی قد و قواره شما چقدر بوده است؟ با کدام شاخصه اینجا نشسته‌اید؟ جان همفکران شما از دست تندروی‌های شما به لب رسیده است! در این سال‌ها در مجلس کاری کردید که تغییر را احساس کردیم، دیگر نیازی نیست در ریاست‌جمهوری تغییر ایجاد کنید. و اما سخن پایانی با ۲+۵، امروز وقتی در فضای مجازی به بیان دیدگاه‌های خود می‌پردازید و تعداد فالوورهای خود را به رخ می‌کشید، یادتان نرود که این فضا با ممارست و تلاش رئیس دولت به دست آمد وگرنه همچون عهد هخامنشی باید از چاپار و قاصد برای تبلیغات استفاده می‌کردید.
اما طرف مقابل بدون‌هیچ سمت و عنوانی در مقابل لشگری از عناوین و پست‌ها به رقابت پرداختند. قرار بود ژاپن اسلامی شویم اما مقایسه کشور با افغانستان و پاکستان و عراق و کره شمالی بود. آنهایی که نگذاشتند FATF تصویب شود و در راه اجرای برجام سنگ‌اندازی کردند، امروز باید پاسخگوی وضع موجود باشند. آنهایی که پرونده ایران را به فصل ۷ شورای امنیت ارجاع کردند و فقط رفتند و آمدند اما هیچ عاید ایران شد، امروز مدعی نجات ایران شده‌اند. کاندیداهایی که با حرکات پوپولیستی پراید سوار می‌شوند و خود را به ساده‌زیستی زده‌اند و در زندگی خود نتوانستند تحول ایجاد کنند، چگونه می‌خواهند در کشور تحول ایجاد کنند؟ تظاهر به فقر از تجمل‌گرایی خطرناک‌تر است! برای سرمایه‌گذاری در کشور، یا منابع داخلی باید وجود داشته باشد، یا ارتباطات بین‌المللی با خارج. سرنوشت مردم را به شوخی گرفته‌اید؟
با چشم‌بندی و شعبده‌بازی نمی‌توان کشور را اداره کرد. مناظرات روز شنبه نشان داد که هنوز نگاه پادگان و دادگاه در کشور حاکم است و با این روش نمی‌توان شاهد پیشرفت کشور بود. سیاستمدار کسی است که با شرایط فعلی کشور و با واقعیت‌ها به اداره کشور بپردازد، نه با وعده‌های فضایی و ناسزاگویی به دیگران! متاسفانه در مناظرات به جای ارائه برنامه‌ها و اهداف، حرف از ممنوع‌الخروجی و به دادگاه کشاندن بود. تناسب قول‌ها و وعده‌ها با واقعیت امروز کشور در تعارض بود. سوال اصلی اینجاست که با کدام منابع می‌خواهید کشور را اداره کنید؟ باید به این عزیزان یاد‌آور شد که کلید کشور وقتی کار نکرد که شما و امثال شما بتن در داخل قفل ریختید. طبق تعریف سازمان ملل، جوانی تا ۴۰ سالگی است اما یکی از کاندیداها در گفت‌وگویی اظهار داشته که «جوان‌های ۶۰ ساله را در مسئولیت‌های بزرگ‌تر قرار می‌دهد«. این جوان‌های ۶۰ ساله چه کسانی هستند؟
کشور با اعمال تحریم‌های ظالمانه درگیر پرداخت حقوق کارمندان است، اما برخی قول پرداخت یارانه ۴۵۰ هزار تومانی به ۴۰ میلیون نفر را در مناظرات می‌دهند! این حرف‌ها سیاه نمایی است. متاسفانه اعتراف یکی از کاندیداها که اظهار داشت: «اگر قرار بود بقیه که ر‌شدند تایید شوند، شما الان اینجا نبودید. اندازه قد و قواره خودتان حرف بزنید»، واقعیت موجود را عیان کرد. اما به راستی قد و قواره شما چقدر بوده است؟ با کدام شاخصه اینجا نشسته‌اید؟ جان همفکران شما از دست تندروی‌های شما به لب رسیده است! در این سال‌ها در مجلس کاری کردید که تغییر را احساس کردیم، دیگر نیازی نیست در ریاست‌جمهوری تغییر ایجاد کنید. و اما سخن پایانی با ۲+۵، امروز وقتی در فضای مجازی به بیان دیدگاه‌های خود می‌پردازید و تعداد فالوورهای خود را به رخ می‌کشید، یادتان نرود که این فضا با ممارست و تلاش رئیس دولت به دست آمد وگرنه همچون عهد هخامنشی باید از چاپار و قاصد برای تبلیغات استفاده می‌کردید.
