ماندانا جواهری در گفت و گو با خبرنگار قلم اظهار داشت: کودکان کار از نظر موقعیت فرهنگی اجتماعی، اقتصادی و هم از نظر جایگاه و برخورداری از امکانات رفاهی، بهداشتی و آموزشی بیشتر در معرض آسیب قرار دارند و در واقع حمایت از این کودکان با سازمان بهزیستی است و بیشترین پیگیری را اورژانس اجتماعی آن سازمان برعهده دارد، مشارکت و همکاری سایر ارگان‌ها و ادارات که همسو در برخورد با آسیب های اجتماعی هستند نیز باید در این خصوص وجود داشته باشد و به صورت کار گروهی صورت گیرد.
این فعال مدنی گفت: از آنجا که ما در کار گروهی در استان ضعیف هستیم، باید با حضور سمن ها و مراکز خیریه ای، کلینیک های مددکاری و حضور خیرین برای حمایت از کودکان کار که بسیار مهم و ضروری است، به شکل ساماندهی، یک بسیج منابع و بین سازمانی و اداری کار شود و از طرفی هم پتانسیل های خوبی داریم که با حضور مددکاران اجتماعی با تجربه علمی و عملگرا بودن به خوبی می‌توانند سکاندار آسیب‌های اجتماعی در بحث توانمند سازی آموزش باشند و از طرفی دیگر اگر ما پیگیری های مداوم را نداشته باشیم کاری صورت نمی گیرد و اعداد و ارقام برای بهبود وضع کودکان کار به کارمان نمی آید.
مدیر کلینیک مددکاری اجتماعی همراز افزود: متاسفانه بیشترین توجه در آسیب‌های اجتماعی روی اعداد و ارقام است، بحث‌های توانمندی اشتغال‌زایی و حمایت‌هایی که با اعداد و ارقام مطرح می شود هیچ گونه پیگیری بعد از آن صورت نمی گیرد و این اقدامات باعث می‌شود که مشکلات به شکل سطحی باقی بماند و این شغل ها و توانمندسازی ها ایجاد شده بصورت کاذب باشد، و اینچنین مشکلات مجدد به چرخه آسیب‌ها بر می گردد و زنجیره بزرگی را در دل خود جا می‌دهد و سبب می شود که دیگر افراد را هم به این چرخه ملحق کنند، و درست است که ما مراکز حمایتی و نگهداری داریم، اما اقدامات تخصصی و پیگیری‌های حرفه‌ای شکل نمی‌گیرد، در بحث توانمندی و حمایت از کودکان کار، باید به نکاتی همچون تا چه زمانی و تا کی توجه شود، چراکه بسیار مهم است که با چه اقداماتی و چه اعتباری آنها را مورد حمایت قرار می دهیم.
جواهری در خصوص اعتبارات و حمایتها از کودکان کار بیان کرد: بیشترین اعتبارات و حمایتها را باید در حاشیه شهرها داشته باشیم چراکه خیلی از این مناطق حاشیه نشین با تراکم جمعیتی قابل تأملی هستند که باید اقدام برای توانمند سازی آنها انجام شود و بیشترین آمار کودکان کار ما در دل این خانواده‌ها هستند که در حاشیه شهر از مناطق کم برخوردار هستند، در آنجا رشد و تربیت پیدا می‌کند و همین جا در چرخه طبقه ضعیف می مانند، زندگی می‌کنند و به این شکل چرخه ادامه دارد و چه بسا بهتر آن است که راهکارهای مناسبی برای خودکفایی و توانمندسازی را ارائه، و یک کار اصولی و عملی در حاشیه شهر انجام دهیم، آنها را تقویت کنیم و امکاناتی همچون آموزش رفاهی و بهداشتی در اختیار ساکنین قرار دهیم و به شکلی اقدام کنیم که شاهد توانمند شدن حاشیه شهرها باشیم و وقتی همه امکانات را برای آنها فراهم کردیم، شروع به فرهنگ‌سازی آموزش کنیم، آنوقت متوجه می‌شویم که در حاشیه شهر وقتی دسترسی به همه امکانات وجود داشته باشد و نیازهایشان تأمین شود دیگر آنها به داخل شهرها نمی‌آیند و به دنبال ارتکاب جرم و دیگر آسیب‌های اجتماعی نیستند و کودکان کار نیز دیگر در سطح شهر پراکنده نمی شوند.
مسئول انجمن مددکاری ایران شعبه استان کرمانشاه گفت: در بحث کرونا، کودکان کار به دلیل دست فروشی و زباله گردی در سطح شهر جزء ناقلان این ویروس می باشند که امکان آن وجود دارد که این ویروس را به منازل و خانواده‌های خود سرایت دهند و آنها را هم به این ویروس مبتلا کنند، حال با توجه به این موضوع اگر ما بخواهیم با یک بسته حمایتی و یا یک بسته بهداشتی و توصیه های مراقبتی آنها را آموزش دهیم فقط رفع تکلیف کرده ایم و کفایت نمی‌کند، بلکه نیاز دارد که ما برنامه مدون، کامل و یک طرح بازسازی و توانمندسازی اجتماعی را در حاشیه شهرها داشته باشیم به طوری که دیگر شاهد آن نباشیم که در دل حاشیه شهرها کودکان به این شکل پرورش پیدا کنند، در دل شهر بیایند دستفروشی کنند و یا سر چهار راه های خیابان‌ها شیشه ماشین ها را پاک کنند و چهره بد و غمگینی را برای شهر و همشهریان داشته باشند.
جواهری خاطرنشان کرد: امیدوارم که طی یک برنامه مدون، کار گروهی و بسیج منابع، تهیه امکانات و همکاری مسئولین در این امر را شاهد باشیم و همچنین کلیه سمن ها و مراکز غیر دولتی بخصوص کلینک های مددکاری اجتماعی که حرفه و تخصص شان در توانمندسازی محلات کم‌درآمد و کم‌برخوردار است به کار گرفته شود، اگر می‌خواهیم به صورت ریشه‌ای کار کنیم باید در دل خانواده های محلات حاشیه نشین و جاهایی که کودکان کار در آنجا پرورش پیدا می‌کنند باید اقدام کرد.
