دروغ نویسی درباره کرونا چه تبعات حقوقی دارد؟

محمدسعید حسینی – حقوقدان: امروزه کمتر کسی در جامعه جهانی وجود دارد که درگیر پدیده ای منحوس به نام بیماری کوئید۱۹(کرونا)نباشد. ما نیز میخواهیم در این زمینه گذری داشته باشیم به بیان چندنکته حقوقی در ارتباط با این بیماری خصوصا در فضای مجازی.
باگسترش فعالیت های فضای مجازی و شبکه ها و برنامه های جذاب، پدیده همه گیرتر از کرونا در سالهای اخیر ، پدیده فضای مجازی می باشد!
چراکه امروزه در گوشه و کنار دنیای ما، حتی در دورترین و صعب العبور ترین نقاط، شاهد وجود شبکه های اینترنت و تلفن های همراه هوشمند می باشیم که دسترسی به فضای مجازی را از خوردن یک لیوان آب نیز آسان تر نموده است.
باهمه خوبی های این فناوری، اما به راستی به غیر از دغدغه دنبال کردن علایقمان و به اشتراک گذاشتن تصاویر، شیوه زندگی، افکار، تبلیغات برای کسب و کار و… به فرهنگ، قوانین و شرایط استفاده از این فضا توجهی داریم؟
امروزه شایعه پراکنی به هر قصدی و دامن زدن های ناآگاهانه به شایعات به یک اپیدمی نامناسب تبدیل شده است. عده ای به قصد تشویش اذهان عمومی برای کسب منافع خود به نشر اکاذیب و شایعه پراکنی می پردازند و عده ای نیز ناآگاهانه به ترویج این شایعات دامن می زنند.
دراین خصوص توضیحی مختصر از عناوین مجرمانه مرتبط به زبان ساده خالی از لطف نیست.
تشویش اذهان عمومی مستندا به ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی نشر اکاذیب به هر طریقی به قصد اضرار به غیر یا نگران و مشوش ساختن خاطر شخص و اشخاصی، شخصا یا به عنوان نقل قول می باشد، به نحوی که ضرر مالی یا معنوی به دنبال دارد که علاوه بر حق اعاده حیثیت زیان دیده، مجرم به حبس از ۲ماه تا۲سال یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می شود.
پس دامن زدن به شایعات و نشر اکاذیب که این روزها درخصوص بیماری کرونا بازار داغی دارد مصداق بارز این جرم بوده و دامن زنان شایعاتی بی پایه و اساس علمی  همچون درمان کرونا با زنجبیل و.. که موجب تشویش اذهان عمومی،گرانی، نشر اکاذیب و… بوده مجرم هستند و جرم آنها ضمانت اجرای جزایی داشته و درصورت برخورد سازمان های مختلف مربوطه همچون پلیس فتا،معاونت پیشگیری از وقوع جرم قوه قضاییه و… مورد تعقیب قرار خواهند گرفت.
پس دقیق تر به اخبار منتشر شده در فضای مجازی و منابع آن توجه داشته باشیم و ناخواسته با دامن زدن به شایعات شریک جرم مجرمان نشویم!
مطالعه تطبیقی در این خصوص در کشور های مختلف جهان نیز آمارهای گوناگونی همچون مجازات نقدی و ۵ سال حبس در عربستان سعودی،قطر و امارات و یا مجازات نقدی سنگین در سنگاپور و ویتنام و… نیز نشانگر اهمیت سایر دول باتوجه به بار روانی این شایه پراکنی ها می باشد.
در پایان نیز به این مهم نیز اشاره می کنیم که مستندا به ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی مجازات پنهان کردن ابتلا به بیماری کرونا تحت عنوان مجرمانه “تهدید علیه بهداشت عمومی” دارای ضمانت اجرایی یک سال حبس می باشد ، پس درصورت ابتلا حتما پیگیر درمان شویم چراکه جهل به قانون رافع مسئولیت نیست.
البته به این نکته نیز توجه داشته باشیم که همیشه و همه جا پیشگیری بهتر از درمان است!