ایسنا و به نقل از نیو اطلس، ایمنی درمانی یا ایمونوتراپی(Immunotherapy) یک بازوی کمکی برای درمان سرطان است که به دنبال تقویت سیستم ایمنی بدن برای نابود کردن سلول‌ها و تومورهای سرطانی است. دانشمندان نیز به طور مداوم در پی روش‌های جدیدی برای تقویت و استفاده از سیستم دفاعی طبیعی بدن ما در برابر این بیماری هستند.
اکنون جدیدترین موفقیت دانشمندان در این حوزه توسط دانشمندان مرکز پزشکی دانشگاه تگزاس ساوث وسترن محقق شده است که سه عامل(دارو) ایمونوتراپی را در موش‌های مبتلا به سرطان مغز ترکیب کرده اند تا به نتایج چشمگیری برسند. این ترکیب می‌تواند به بهبودی طولانی مدت در بیماران انسانی منجر شود.
محققان این دانشگاه در تلاشند تا روش‌های درمانی برای درمان نوعی کشنده و شایع از سرطان مغز به نام “گلیوبلاستوما” را بهبود بخشند. افراد مبتلا به این نوع از سرطان مغز تنها دارای متوسط بقای ۱۵ ماهه پس از تشخیص هستند.
یکی از خصوصیات این نوع سرطان که محققان به دنبال بهره برداری از آن هستند، افزایش سطح پروتئینی به نام “CD۴۷” است که در سطح سلول تومور وجود دارد. این پروتئین برای توانایی سرطان در فرار از دست سیستم ایمنی بدن بسیار حیاتی است و به عنوان نوعی سیگنال “مرا نخورید” برای سلولهای سرطانی عمل می‌کند.
این پروتئین یکی از کارکردهای مهم سیستم ایمنی بدن را که اسکن بدن برای شناسایی مهاجمان خطرناک مانند باکتری‌ها و سلولهای سرطانی است، تضعیف می‌کند.
داروهایی برای جلوگیری از عملکرد “CD۴۷” و شناسایی سلولهای سرطانی پیش چشم سیستم ایمنی بدن در دست تهیه هستند، اما کارایی آنها در برابر تومورهای سفت اثبات نشده است.
محققان در ظروف پتری، پروتئین‌هایی به نام آنتی بادی‌های مونوکلونال CD۴۷ را آزمایش کردند که به پروتئین CD۴۷ متصل می‌شود و آن را می‌پوشاند. در حالی که این امر باعث افزایش مصرف سلولهای گلیوبلاستوما توسط سلولهای ایمنی به نام “فاگوسیت”(phagocyte) شد و نتایج رضایت بخش نبود.
در دور دیگری از آزمایشات، محققان سعی در تقویت سیگنال “من را بخور” از طریق دارویی قدیمی به نام “تموزولومید” کردند که دارویی است که بخش مشترک بسیاری از برنامه‌های درمانی گلیوبلاستوما را تشکیل می‌دهد. این دارو با افزایش پاسخ استرسی در سلولهای سرطانی کار می‌کند، بنابراین سیستم ایمنی بدن، سلولهای سرطانی را بهتر تشخیص داده و از بین می‌برد. اگرچه که این آزمایش نیز نتایج متوسطی را به دست آورد.
محققان سپس این دو دارو را به صورت ترکیبی مورد آزمایش قرار دادند و تصور می‌کردند که چون آنها از مکانیسم‌های مختلفی استفاده می‌کنند، استفاده از آنها به صورت ترکیبی می‌تواند واکنش قوی‌تری ایجاد کند.
در نهایت ثابت شد که این ترکیب باعث می‌شود سلولهای ایمنی بدن سلولهای گلیوبلاستوما را بیشتر نابود کنند. علاوه بر این، محققان دریافتند که این ترکیب، اثرات طولانی مدتی پس از انجام درمان دارد و سلولهای ایمنی بدن همچنان پس از بکارگیری این درمان به سلولهای T که نوع دیگری از سلولهای ایمنی هستند سیگنال می‌دهند که سلولهای گلیوبلاستوما را از بین ببرند.
با این حال، در آزمایش‌های مداوم روی موش‌ها، محققان به یک بن بست خوردند. در حالی که این درمان ترکیبی، تومورهای مغزی را کوچک کرده و عمر آنها را کوتاه می‌کرد، اما سلولهای تومور با گذشت زمان سازگار می‌شدند و راهی جدید برای محافظت از خود در برابر حملات سیستم ایمنی بدن ابداع می‌کردند.
اینجا بود که محققان با اضافه کردن یک آنتی بادی جدید به نام “anti-PD-۱” توانستند به این دفاع جدید نفوذ کنند و به کشتن سلولهای سرطانی ادامه دهند.
این ترکیب سه‌تایی ثابت کرد که بقای موش‌ها به طرز چشمگیری افزایش می‌یابد و ۵۵ درصد از موش‌های مبتلا که تحت این درمان قرار گرفتند، در تمام مدت مطالعه زنده ماندند.
محققان می‌گویند که این درمان منجر به بهبودی طولانی مدت در بیماران انسانی می‌شود و آنها امیدوار هستند که به زودی آزمایش‌های بالینی را انجام دهند تا به بررسی پتانسیل‌های آن بپردازند.
“ون جیانگ” سرپرست این مطالعه می‌گوید: اگر یک درمان جدید بتواند میزان بقا را حتی یک یا دو ماه افزایش دهد، بسیار عالی خواهد بود. ما در اینجا در مورد بخش قابل توجهی از بیمارانی که به طور بالقوه می توانند درمان شوند، صحبت می‌کنیم. تقویت سیستم ایمنی می‌تواند پیشرفت بزرگی باشد.
این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
انتهای پیام
