در چند روز اخیر باشگاه‌های مختلف از جمله فولاد، صنعت نفت آبادان، تراکتور، ماشین‌سازی و شهرخودرو اعلام کردند که علاقه‌ای به برگزاری ادامه لیگ ندارند و جان و سلامتی بازیکنان و اعضای باشگاهشان مهم‌تر از ۹ بازی باقی مانده لیگ نوزدهم است اما سوال اصلی این است که آیا واقعا اولویت باشگاه‌های ایرانی سلامت بازیکنانشان است؟
اگر جای پرسپولیس بودند
یکی از باشگاه‌های ایرانی که از ادامه یافتن لیگ نوزدهم استقبال می‌کند پرسپولیس است زیرا قهرمانی احتمالی‌اش در لیگ برتر را در خطر از دست رفتن می‌بیند و اصرار به برگزاری لیگ دارد. بر خلاف سرخ‌های پایتخت، دیگر تیم‌های لیگ ایران از جمله مدعیان کسب سهمیه دوست دارند لیگ ادامه پیدا نکند و رقیب سرسخت آن‌ها یعنی شاگردان گل‌محمدی نتوانند قهرمان شوند و تعداد قهرمانی‌های این تیم در تاریخ لیگ برتر به عدد شش نرسد. شاید اصلی‌ترین دلیل نامه باشگاه‌های ایرانی به سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال همین موضوع باشد و با توجه به صحبت‌های سهیل مهدی مبنی بر آغاز دوباره لیگ در ۱۵ خرداد، تیم‌های دیگر تلاش خود را انجام دهند تا بازی‌ها برگزار نشود.
در این بین تیم‌هایی مثل شاهین بوشهر و پیکان که گزینه‌های اصلی سقوط هستند هم در حالی سنگ برگزاری لیگ را به سینه می‌زنند که بارها در مصاحبه‌های مختلف اعلام کردند با تعطیلی لیگ مخالفند. شاید اگر با لغو لیگ نوزدهم، بقای آن‌ها در بالاترین سطح فوتبال ایران تضمین شود، آن‌ها هم به جمع دیگر تیم‌هایی بپیوندند که به ادامه یافتن لیگ برتر علاقه‌ای ندارند.
تفاوت بزرگ با تیم‌های اروپایی
تمام باشگاه‌های کشورهای اروپایی به ویژه پنج لیگ معتبر دنیا علاقه‌ای به تعطیلی لیگشان ندارند و به دنبال ادامه پیدا کردن بازی‌هایشان بودند. اصلی‌ترین منبع درآمد تیم‌های اروپایی، بلیت‌فروشی، حق پخش و تبلیغات محیطی است و برگزار نشدن بازی‌ها باعث شده حتی تیم‌های متمولی چون بارسلونا و یوونتوس هم دچار مشکل شوند و از بازیکنانشان بخواهند بخشی از قراردادشان را کسر کنند. این درآمدزایی باشگاه‌های اروپایی با شیوع ویروس کرونا و تعطیلی فوتبال، ادامه حیات باشگاه‌ها را تحت الشعاع قرار داده و تعطیلی لیگ‌های اروپایی می‌تواند این باشگاه‌ها را دچار بحران کند. در لیگ‌های فرانسه و هلند، تیم‌هایی چون پاری سن ژرمن و آژاکس که متمول‌ترین تیم‌های کشورشان محسوب می‌شوند علی رغم اعلام قهرمانی (پاری سن ژرمن) و کسب سهمیه اروپا (آژاکس) باز هم به خاطر برگزار نشدن بازی‌ها و کاهش درآمدشان به فدراسیون فوتبال و نهادهای دولتی کشورشان اعتراض کردند.
بر خلاف اروپا در ایران، فوتبال درآمدزا نیست و باشگاه‌ها از برگزار نشدن لیگ استقبال می‌کنند زیرا هزینه‌هایشان کمتر می‌شود و مجبور نیستند پول حمل و نقل و هتل بدهند. علی رغم وجود منابع درآمدی مختلف مثل تبلیغات محیطی و حق پخش تلوزیونی، پول این‌ها هیچ‌وقت به باشگاه‌های ایرانی نمی‌رسد و در فیلترهای مختلف گیر می‌کند. همین امر موجب می‌شود که نه تنها از ادامه لیگ استقبال نشود بلکه رای به تعطیلی آن داده شود؛ اتفاقی که در اروپا غریب است و حتی بسیاری از تیم‌ها سعی می‌کنند به صورت مخفیانه تمرینات خود را برگزار کنند.
بالاخره تکلیف لیگ چه می‌شود؟
سهیل مهدی و همکارانش در سازمان لیگ در حال تلاش هستند که هر چه زودتر مجوز تمرینات گروهی تیم‌ها را بگیرند تا بتوانند هر چه سریع‌تر لیگ نوزدهم را برگزار کنند؛ اتفاقی که خوشایند پرسپولیسی‌ها و عامل ناراحتی برخی تیم‌هاست. البته کارشناسان لیگ باید حواسشان به بعدهای مختلف این موضوع از جمله فشردگی بازی‌ها و امکان مصدوم شدن زیاد بازیکنان باشد و برنامه‌ای تدوین کنند که صدای هیچ تیمی را در نیاورد.
