شهرام لاسمی یازیگر کاکتر قلقلی است که بسیاری در آن زمان تصور می کردند او واقعا قادر به صحبت کردن نیست، در حالی که قدرت بازیگری این هنرمند علت این تصور بود. او متولد بیست و شش اذر ۴۳ است، متاهل است و دو فرزند دارد، یک پسر و یک دختر. حالا بعد از این همه سال و در هنگامی که او کم کارتر از گذشته است، لاسمی در گفتگویی با خبرنگار قلم نیوز، از خودش و شخصیت قلقلی می گوید.
کار هنری رو از چند سالگی شروع کردید ، اولین کارتون چی بود و چند ساله که بطور حرفه ای کار میکنید در تلویزیون؟
اولین کارم تله تئاتر رویاهای احتکارالسلطان بود و بعد از اشنایی با مجید قناد وارد گروه کودک شبکه دو شدم، عملا از سال ۶۳ کارم رو شروع کردم با توجه به اینکه درحال حاضر مدت ۴ ساله که برای تلویزیون کار نکردم
چطور شد که شما به نام قلقلی معروف شدید ؟
برای ساخت برنامه روتین بازی شادی تماشا دعوت به همکاری برای کودک شبکه دو شدم .کسی رو میخواستن که بتونه با زبان بدن با کودکان حرف بزنه .چون قبل از تلویزیون من در شهربازی تهران نمایش بیکلام بازی می کردم به همین دلیل من رو انتخاب کردن و فکر میکنم شکر خدا تونستم خیلی از بچه های دهه ۶۰ رو هم سرگرم کنم و هم آموزش بدم
حتی خیلی از بچه ها مدتها فکر می کردن که شما در زندگی واقعی هم قادر به حرف زدن نیستید، ایده کاراکتر قلقلی بدون کلام از چه کسی بود؟
خیلی واضحه بچه های اون دوره همه شبکه ایران رو می دیدن اما الان ماهواره می بینن .برنامه های الان رو من نمی بینم ولی از بچه ها که می پرسم اکثرا راضی نیستن البته تنها برنامه هایی که هنوز مخاطب داره یکی پورنگه یکی هم فیتیله.
ولی نظر من اینه که یک برنامه وقتی زمان زیادی روی آنتن باشه کم کم مخاطبش رو از دست میده .یک برنامه باید جذاب تاثیرگذار وقابلیت داشته باشه نباید مخاطب رو اشباه کرد باید تشنه نگه داشت زمانی که برنامه ای جاذبه ایجاد کرد باید رو اوج اون برنامه بسته بشه تا برای همیشه تو خاطره ها بمونه
خالق کارکتر قلقلی مرحومه فریماه فرهی بود که من تمام زندگی هنریم رو مدیونش هستم
نظرت در رابطه با برنامه های کودکی که پخش میشه نسبت به برنامه های بیست سال پیش چیه؟
بیست سال پیش فقط دو شبکه بود و کلی برنامه داخلی و کارتونهای جذاب ولی الان کلی شبکه داخلی داریم و بی نهایت شبکه های کودک ماهواره ای .معلومه کودک امروز هم دنبال جذابیته .
شرایط فرهنگی جامعه رو چطور می بینید در این دوسالی که از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید گذشته ؟
من شخصا از شخص ریس جمهور محترم بخاطر باز کردن خانه سینما در بدو شروع کارشون تشکر میکنم .وهمینطور بخاطر تلاشی که برای توافق هسته ای انجام دادن.واقعا کار بسیار بزرگی انجام دادن.فضای فرهنگی ما کاملا مثل کسیه که دستها و پاهاش رو بستن و گذاشتنش پشت فرمون ماشین و میگن تو مجبوری با همین شرایط رانندگی کنی اعتراض هم نکن همینی که هست.متاسفانه الان دیگه برای خیلی از تهیه کننده ها کیفیت اصلا مهم نیست فقط مهمه که چقدر پول گیرش میاد .کم تهیه کننده ای پیدا میشه که دلش به حال مردم بسوزه ولی پیدا میشه ، متاسفانه همه این مشکلات در دوره دولت قبل بوجود اومد
فکر میکنید دولت چکاری می توانست انجام دهد اما نکرده است ؟ یا اینکه اقدام کردن ولی جواب نگرفتن
بنظر شما بهتر نیست در بخش فرهنگسازی روی خیلی از مسائلی که وجود داره بیشتر سرمایه گذاری بشه ؟ مثلا همه میدونیم ماهواره چیز خوبی نیست، بهتر نیست فرهنگ درست استفاده کردنش رو به مردم آموزش داد ؟ شبکه اجتماعی هم مخربه هم میتونه مفید باشه چرا روش درست استفاده کردنش رو به مردم اموزش داده نمیشه.چرا برای جذب مردم به فرهنگ ایرانی مثلا در طول سال جشنواره هایی با حضور هنرمندان در نقاط مختلف کشور برگذار نمیشه تا مردم رو از پای ماهواره بلند کنه، تازه میشه مطالب رو در قالب نمایش و طنز به مردم آموزش داد.تازه خیلی از هنرمندانی که بیکارن فعال میشن.
شرایط هنرمندان را در جامعه چطور می بینید؟
بارها و بارها در تمامی مصاحبه هام گفتم ولی انگار نه انگار.متاسفانه هنرمند فقط باید باید در زمانی که میخوان باشه ولی اینکه این هنرمند چطور زندگی میکنه ایا اموراتش میگذره یا نه مهم نیست.فقط زمانی دیده میشه که دیگه تو این دنیا نیست وتازه میفهمن چکسی رو از دست دادن. زمانی که شایعه فوت من پخش شد تنها مدیری که بهم زنگ زد جناب اقای زارعان مدیر محترم گروه کودک شبکه دو بود .متاسفانه در تمام دنیا هنرمند از جایگاه ومنزلت خاصی برخوردار و در ایران کاملا برعکسه
رابطه شما با بچه هاتون چطوریه؟ آیا همونطور که در تلویزیون بچه ها شما رو میشناسن در خانه هم همینطور ارتباط دارید یا اینکه یک پدر جدی هستید ؟
اصولا زندگی هنری با زندگی واقعی کاملا فرق میکنه ادم همیشه خوشحال نیست یوقت میشه قسطش عقب میافته چکش برگشت میخوره کرایه خونه اش رو نداره بده طلب کار مدام رو اعصابشه .بیکاره زنش رو اعصابشه و هزارن مرد دیگه ولی با تمام این تفاسیر وقتی جلو دوربین میاد مجبوره شرایط روحیشو حفظ کنه .این مسایل متاسفانه حقیقت و وجود داره ولی کو گوش شنوا
و حرف آخر؟
حرف اخرم اینه که پناه میبرم بخدا.همین.
چه نوستالژی خوبی . مرسی قلم
سلام واقعا خاطره برنامه ایشون برام زنده شد یادش بخیر کاش دوباره کار کنن بهترین سرگرمی ما همین بود امیدوارم همیشه زنده باشین
آقا کو گوش شنوا ؟؟؟ کو ؟
درسته که بیست سال پیش دو شبکه فقط بوده اما برنامه های شما خیلی خوب بودن
الان با اینکه ۲۰ تا شبکه هست اما دو تا برنامه جالب هم نیست همه چیز تکراری و …
این ۴ سال که کار نمیکنید تو تلویزیون چه دلیل واضحی داره