آغداشلو تاکید کرد: اما در مجموع مخالفم که از هنرمند بازخواست کنیم که چرا در دوران مثلا کرونا کاری انجام ندادی؟ به عنوان مثال پیکاسو به غیر از کبوترهای صلح، فقط یک نقاشی مهم سیاسی کشیده است. در زمان جنگ فرانسه زندگی می‌کرد و فقط مشغول کار خودش بود. پیکاسو نمونه کامل هنرمندی است که جهان را به صورت غیرمستقیم تصحیح کرد و این کار را هم بسیار خوب انجام داد؛ جهان قبل از پیکاسو با جهان بعد از او بسیار متفاوت است.او با بیان این نکته که این رویکرد که هنرمند باید حتما نسبت به بحران‌های اجتماعی واکنش نشان دهد از تفکر چپی آمده که از قرن ۱۹ به بعد شکل گرفت و مدتی است این نوع نگاه در ایران نیز تبلیغ می‌شود، خاطرنشان کرد: البته اشکالی هم ندارد، این نیز یک نوع نگاه است که به نوبه خود جای بحث دارد؛ اما به طور کلی گمان من این است که هنرمند به هر حال عکس‌العمل بلندمدت یا کوتاه‌مدت خود را نشان می‌دهد. به عنوان مثل بنکسی، هنرمند دیوار و گرافیتی است و طبیعتا باید با سرعت بیشتری نسبت به مسائل عکس‌العمل نشان بدهد.
آغداشلو همچنین در بخشی از سخنان خود، خاطرات سال‌های جوانی خود را مرور کرد و گفت: من از یک دوره و حدودا از دهه ۵۰، جهانم را کشف کردم؛ جهانی مخروطی‌شکل که آبشخورهای مختلفی داشت. از همان زمان شروع کردم به کار کردن و معنا شکل گرفت و بعد شکل معنا گرفت! در ادامه این روند به مجموعه‌ای رسیدم که اسم آن را «خاطرات انهدام» گذاشتم و بعد مجموعه‌های دیگر مثل «سال‌های آتش و برف» پیدا شد که آنها را گسترش دادم و تکرار کردم.او همچنین در پاسخ به این پرسش که چرا به‌مرور زمان آثاری که خلق کرده با تلخی‌های بیشتری همراه شده است، توضیح داد: من ۸۰ ساله‌ام و ۶۵ سال آن را نقاشی کشیده‌ام. در این مدت وقتی روزنامه‌نگاری بزرگترین دروغ‌ها و اتهام‌ها را به من نسبت می‌دهد، حق دارم که تلخ شوم. آدمی که زمانی خیلی لطیف با آبرنگ پله‌های مَلک را می‌کشد، دچار خشم می‌شود، ولی آنقدر خشمگین نمی‌شود که پاسخ بدهد و سند بخواهد. در نتیجه تلخ می‌شود و وقتی تلخ می‌شود، تلخ نقاشی می‌کند.آغداشلو که این روزها در خارج از کشور است در این گفت‌وگوی آنلاین بیان کرد: فکر می‌کنم آخرین نقاشی‌ام که فردا تمام می‌شود، یکی از بهترین نقاشی‌هایی است که در ۱۰ سال اخیر کشیده‌ام.
