ایسنا و به نقل از بی ساکر، بیست و چهارم می یک روز شاخص برای رئال مادریدی‌هاست. در این روز به لطف گل‌های دو اسطوره باشگاه و رهبران بزرگ تیم، سفیدپوشان فاتح دو جام اروپایی شدند. رائول گونسالس و سرخیو راموس این دو گل مهم را در فینال‌های لیگ قهرمانان به ثمر رساندند تا به ترتیب فاتح هشتین و دهمین قهرمانی شوند. آن‌ها رویای والنسیا و اتلتیکومادرید را بر باد دادند.
دوران قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان و سلطه بر جام بین قاره‌ای پس از چند سال دوباره برگشت. مادرید ۳۲ سال انتظار کشید تا هفتین قهرمانی اش را در لیگ قهرمانان به دست آورد. تنها دو سال بعد هشتمین قهرمانی نیز به ثبت رسید.
نخستین فینال اسپانیایی تاریخ لیگ قهرمانان در سال ۲۰۰۰ رقم خورد و دو تیم رئال مادرید و والنسیا در پاریس به مصاف هم رفتند. خفاش‌ها که با حضور بازیکنانی همچون سانتی کانیزارس، گایسکا مندیتا، کیلی گونسالس و لوپس تاریخ سازی کردند و به فینال رسیدند با یک دیوار برخورد کردند. برتری سفیدپوشان کاملا آشکار بود.
فرناندو مورینتس شش دقیقه مانده به پایان نیمه اول گل نخست بازی را برای رئال مادرید به ثمر رساند. استیو مک‌منمن گل دوم را وارد دروازه والنسیا کرد تا خیال سفیدپوشان از پیروزی راحت شود. وینسته دل بوسکه توپ را در اختیار تیم حریف قرار داد تا از طریق ضد حمله ضربه بزند. در نهایت رائول گونسالس گل سوم را به زیبایی در دقیقه ۷۴ به ثمر رساند. مهاجم اسپانیایی بیش از ۳۰ متر دوید و در همان حال فکر می کرد چگونه از کانیزارس عبور کند. او زمانی که به دروازه والنسیا رسید به شکل ماهرانه‌ای گلزنی کرد.
دیرتر از همه “دسیما” بود که در سال ۲۰۱۴ رقم خورد یعنی ۱۲ سال بعد از آخرین قهرمانی مادرید در لیگ قهرمانان. سفیدپوشان با نحسی یک هشتم نهایی روبرو شده بودند و در نهایت به لطف ژوزه مورینیو از این مرحله عبور کردند. با این حال قهرمانی با کارلو آنچلوتی به دست آمد و به خصوص با گل راموس که در لحظات پایانی بازی به ثمر رسید تا هواداران اتلتیکو شاهد از دست رفتن قهرمانی شان مقابل همشهری خود باشند.
روخی بلانکو بیش از یک ساعت به فتح جام قهرمانی نزدیک بود. فینال مادریدی در ورزشگاه دا لوژ لیسبون با ریسک دیگو پابلو سیمئونه شروع شد که برایش گران تمام شد. دیگو کاستا به نحو معجزه آسایی آسیب دیدگی اش بهبود یافت و در ترکیب اصلی قرار گرفت. با این حال تنها توانست ۹ دقیقه در میدان بماند. یک تعویض در حالی به سادگی از دست رفت که اتلتیکو می‌توانست در زمانی که توانش کم شده بود از آن بهره ببرد.
ایکر کاسیاس قهرمان نهمین قهرمانی مادرید، در فینال لیسبون اشتباه بزرگی کرد. خروج بد هنگامش موجب شد دیگو گودین گل نخست بازی را به ثمر برساند. مادرید باید از دفاع سرسخت اتلتیکو عبور می کرد تا گل مساوی را به ثمر برساند. هیچ یک از تلاش های سفیدپوشان از جمله ضربات گرت بیل و کریستیانو رونالدو به گل تبدیل نشد. آخرین فرصت یک ضربه کرنر بود و همه مادریدی در انتظار یک معجزه بودند، از طرفی هواداران اتلتیکو منتظر سوت پایان بازی اما این راموس بود نامش را برای همیشه در دقیقه ۹۳ ثبت کرد. او خود را از زمین بلند و با یک ضربه سر دقیق تاریخ را برای همیشه عوض کرد.
مدافع رئال مادرید پس از قهرمانی گفت: “این گل تنها به من اختصاص نداشت برای همه مادریدی ها بود که تا آخرین لحظه تلاش کردند.” آن گل در فتح “دسیما” کلیدی بود چون اتلتیکو در وقت های اضافی دیگر توانی نداشت و تسلیم رئال مادرید شد. گل های بیل، مارسلو و رونالدو نتیجه را ۴ بر یک به نفع سفیدپوشان کرد.
آن سخت‌ترین قهرمانی مادرید بود و نشان داد پیروزی در DNA سفیدپوشان است، تیمی که هرگز ناامید نمی‌شود و تا پایان می‌جنگد. آن قهرمانی شروع حکمرانی جدید رئال مادرید در لیگ قهرمانان بود.
انتهای پیام
