کریس سینی نویسنده و ستون نویس است که برای روزنامه هایی همچون تایمز ، دیلی اکسپرس ، سان و دیلی رکورد به همراه چندین مجله می نویسد و اکنون درباره تاثیر کرونا بر المپیک مطلبی را در اختیار راشاتودی قرار داده است.
بزرگترین رویداد ورزشی جهان تبدیل به یک هدررفت پول شده است. IOC به جای تلاش برای برگزاری بازی ها در سال آینده ، باید این رقابت ها را لغو و تمرکز خود را روی بهبود آینده بگذارد.
مونترال ۱۹۷۶ یک المپیک نمادین بود. ژیمناست نادیا کومناسی به عنوان اولین ورزشکار امتیاز کامل ۱۰ را به دست پیدا کرد.
بروس جنر در ۱۰ گانه توانست به مدال طلا برسد ، ری لئونارد در رینگ بوکس درخشید. اما این المپیک به دلایل دیگری نمادین بود: ۷۲۰ درصد بیش از بودجه مصوب و کنار گذاشته شده برای این رقابت ها هزینه شد. این شهر ۳۰ سال طول کشید تا بدهی های استادیوم را بپردازد و سالانه ۱۷ میلیون دلار برای حفظ آن پرداخت.
هر دوره – جدا از المپیک لس آنجلس در سال ۱۹۸۴ – همراه با ضرر مالی بوده است. بارسلونا در سال ۱۹۹۲ ۲۶۶ درصد و بیش از هزینه های مصوب بودجه گرفت. هزینه ای که در سال ۲۰۰۴ برای المپیک آتن شد یکی از دلایل ورشکستگی یونان بود.
کمبود میزبان
از آنجا که تجزیه و تحلیل دقیق تر شده است، سیاستمداران و مقامات شهری به درستی درباره پیشنهاد برای میزبانی المپیک هوشیار هستند. کمیته بین المللی المپیک (IOC) به جای انتخاب معمول کاندیداها ، هر کشوری را که می تواند میزبانی کند، اعلام می کند.
پنج شهر برای سال ۲۰۲۴ نامزد شدند ، اما سه شهر به سرعت بیرون کشیدند. IOC با دو گزینه و بدون هیچ پیشنهادی برای چرخه بعدی ، در مورد پاریس به توافق رسید و پیشنهاد دهنده دیگر، لس آنجلس ، سال ۲۰۲۸ را پیشنهاد داد و مورد موافقت قرار گرفت.
شک و شبهه برای المپیک ۲۰۲۱
حالا به المپیک توکیو ۲۰۲۰ می رسیم. قبلاً ۱۲ ماه به عقب برگردانده شده است ، اما اینکه آیا پیشرفتی پیش خواهد رفت هنوز به طور قطعی نمی توان صحبتی کرد. توماس باخ رئیس IOC تأیید کرده است که اگر چنین اتفاقی نیفتد یعنی پیشرفتی در زمینه مبارزه با کرونا حاصل نشود، این رقابت ها فسخ خواهد شد. وی گفت: “شما نمی توانید برای همیشه ۳،۰۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر را در یک کمیته برگزار کننده استخدام کنید. شما نمی توانید ورزشکاران را در عدم اطمینان قرار دهید. “
دانشمندان می گویند حتی کسانی که ویروس داشته و دارای آنتی بادی هستند ممکن است بعد از مدت زمان کوتاه ایمنی نداشته باشند. به تولید واکسن کرونا هم نزدیک نیستیم. شمار تلفات جهانی بیش از ۳۴۸ هزار نفر است ، اما هنوز واقعاً در برخی از نقاط جهان کنترل نشده است و کارشناسان درباره موج دوم هشدار می دهند.
به احتمال زیاد ورود تماشاگران در توکیو ممنوع خواهند بود یا حداقل برای حفظ فاصله اجتماعی ، تعداد آنها کاهش می یابد. شرکت های عظیم در حال بازگرداندن پول هستند و هزاران شغل را رصد می کنند و میلیون ها نفر با مشکلات مالی روبرو خواهند شد.
بنابراین ، مطمئنا اکنون زمان آن نیست که میلیارد ها دلار برای نگه داشتن المپیک خرج شود. می شود جلوی این ضرر را گرفت. ما در حال حاضر می دانیم که هزینه های هنگفت برای بازی ها صورت گرفته است، بنابراین این هزینه اضافی با سیاست فعلی روز به روز بیشتر نیز می شود.
ورزشکاران در بلاتکلیفی
ورزشکارانی نیز باید در نظر گرفته شوند. همه این ورزشکاران ستارگان پردرآمد نیستند که مورد علاقه نایک و آدیداس قرار گرفته اند. اما آن دسته از ورزشکارانی که شغل روزانه دارند و در ورزش حضور دارند، چه کار کنند. این نشان می دهد که اوج زندگی آنها با درخشش در المپیک همراه می شود.
آیا این عادلانه است که آنها را بلاتکلیف نگهدارید؟ آنها در حال آموزش روی رژیم ها هستند و تناسب اندام خود را حفظ می کنند تا در روز رویداد خود به اوج خود برسند ، وقتی شانس کمی برای میزبانی المپیک در چنین شرایطی است حداقل به این ورزشکاران احترام بگذاریم.
ما باید مفهوم Toyko 2020 را به عنوان مفهومی که جهان به آن احتیاج دارد ، در نظر بگیریم. چیزی که همه ما باید منتظر آن باشیم و هموطنان خود در هنگام نبرد برای مدال را تشویق کنیم، یک روایت ایده آل گرا است. این بیماری همه گیر چه در زندگی انسان و چه از نظر مالی ضررهای زیادی زده است و باید به مقابله با آن پرداخت.
کمیته بین المللی المپیک می تواند از لغو بازی های توکیو به عنوان فرصتی برای بازگرداندن المپیک به آنچه باید باشد استفاده کند. برای شروع ، باید این مدل را بازنویسی کرد و نیاز به ریختن کوهی از بدهی را از بین برد.
بیایید به آنچه در مورد المپیک باید باشد، بپردازیم: ورزش صادقانه ، عادلانه و رقابتی ، جایی که همه در حال تعقیب رویای مدال آویزان در گردن خود هستند ، همانطور که سرود ملی خود را می خوانند. نه هیچ چیز دیگر.
همه چیز با توکیو ۲۰۲۰ شروع می شود. مشعل را خاموش کنید.
انتهای پیام
