توماس فریدمن، ستون نویس سیاست خارجی در روزنامه نیویورک تایمز و سه بار برنده جایزه پولیتزر، نویسنده هفت کتاب از جمله “بیروت تا بیت‌المقدس” که برنده “جایزه کتاب ملی” شد، در مقاله‌ای برای نیویورک تایمز نوشته است: “اگر فکر می‌کنید صدای ماشین پر سر و صدای ترامپ – توییتر – فاکس نیوز طی هفته‌های اخیر خیلی بلندتر شده به این دلیل است که نه تنها توجه افکار عمومی از کشته شدن تقریبا ۱۰۰ هزار آمریکایی در بحران کرونا منحرف شود، بلکه تاییدی است بر این مساله که کشور ما در ریاست جمهوری ترامپ، نخستین حمله تروریستی مرگبار به خاک آمریکا از ۱۱ سپتامبر تاکنون را که در خارج برنامه‌ریزی شده بود، تجربه کرده است.
درست متوجه شده‌اید، ویلیام بار، دادستان کل آمریکا و همچنین اف‌بی‌آی هفته گذشته اعلام کردند اطلاعلات به دست آمده از تلفن‌های همراه یک کارآموز نیروی هوایی عربستان سعودی که در ۶ دسامبر سه ملوان آمریکایی را کشته و هشت نفر دیگر را در پایگاه هوایی “پنساکولا” زخمی کرد، نشان میدهد طراحی این اقدام تروریستی در خارج صورت گرفته است.
داده‌های تلفن همراه “با قاطعیت” نشان میدهد که محمد سعید الشمرانی نه تنها پیش از این حمله بلکه قبل از ورودش به آمریکا در اوت ۲۰۱۷، روابطی بسیار عالی با القاعده در شبه جزیره عرب داشته است. او در حقیقت برای اجرای یک “عملیات ویژه” به ارتش عربستان پیوسته بود.
کشته شدن سه ملوان آمریکایی توسط الشمرانی در یک پایگاه نظامی نشان دهنده شکست بزرگ جامعه اطلاعاتی آمریکا و عربستان است. منظورم این است، چه کسی بیشتر از خلبانان عربستانی پیش از ورود به پایگاه نیروی هوایی آمریکا برای آموزش، باید تحت نظر قرار بگیرند؟ دولت ترامپ آشکارا از آن چه که جلو چشمش می‌گذرد هیچ اطلاعی نداشته است.
همانطور که واشنگتن پست نوشت: پس از این حمله بازجویان مدارکی یافتند که ۱۷ دانشجوی سعودی مطالب ضد آمریکایی در رسانه‌های اجتماعی رد و بدل می کردند .
انتظار می‌رود حداقل مایک پامپئو از این شکست اطلاعاتی به صورت خاص نگران باشد. این پامپئو بود که پس از حمله تروریستی به کنسولگری آمریکا در بنغازی لیبی در ۱۱ سپتامبر و مرگ چهار دیپلمات آمریکایی به عنوان نماینده کنگره رهبری تحقیقات را درباره مسئولیت هیلاری کلینتون وزیر خارجه وقت در این حادثه برعهده داشت.
من از زمانی که پامپئو رئیس سیا بود اطلاع زیادی ندارم، فقط این را میدانم که او به دلیل گذراندن زمان زیادی در کاخ سفید و چاپلوسی ترامپ شهرت بدی دارد. من فقط میدانم که او بدترین وزیر خارجه در تاریخ آمریکاست بدون هیچ دستاورد دیپلماتیک.
شاید بگویید رکس تیلرسون وزیری غیرموثر بود اما تیلرسون درستی و اصول اخلاقی را داشت پامپئو هیچ کدام را ندارد مالیات دهندگان آمریکایی باید بابت سال‌های تحصیلش در وست پوینت از او طلبکار باشند. دو دستاورد مهم پامپئو در وزارت خارجه استعاره گویی و اخراج دو مقام ارشد وزارت امور خارجه است. سفیرخوب و برجسته آمریکا در اوکراین و استیو لینیک، بازرس کل این وزارت خانه.
پامپئو در عرصه حمایت از تئوری توطئه شهرت خاصی دارد قطعا می‌توان تصور کرد که از آزمایشگاهی در ووهان چین، یک ویروس کرونا شاید به صورت تصادفی از خفاشی که تحت مطالعه است، فرار کرده باشد اما بهترین کارشناسان ویروس شناسی و همچنین سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا می‌گویند هیچ سندی نیست که نشان دهد این ویروس ساخته دست بشر باشد، ادعایی که پامئو آن را مطرح کرده است.
وزیر خارجه در مساله کرونا ابتدا سعی کرد چین را متهم به ویروس سازی کند و بعد ناگهان به یاد آورد که سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا به این نتیجه رسیده‌اند که اینطور نیست آن هم بدون هیچ توضیحی.
مساله دیگری نیز وجود دارد که وزیر خارجه آمریکا تلاش می کند توجه افکار عمومی را از آن منحرف کند: شبکه ای بی سی، در ۱۹ مه فاش کرد که او و همسرش – سوزان- با هزینه دولت بیش از ۲۰ میهمانی شام علنی نشده و به دقت طراحی شده در سالن‌های تاریخی پذیرایی دیپلماتیک در کاخ سفید برپا کردند. مقامات وزارت خارجه که در این ضیافت‌های شام دخیل بودند، از این مساله ابراز نگرانی کرده‌اند که پامپئو در این ضیافت‌ها از منابع فدرال هزینه کرده است تا برای جاه‌طلبی‌های سیاسی خود، پایگاه‌های حمایت گرانه فراهم کند.
شایعات گسترده‌ای وجود دارد مبنی بر آن که پامپئو و همسرش رویاهایشان را درباره کاخ سفید مخفی می‌کنند. ان بی سی می‌گوید گزارش‌ها نشان میدهد که ۲۹ درصد مهمانان از صنایع رسانه‌ای و سرگرمی بودند از اعضای رسانه‌های محافظه‌کار. ۳۰ درصد در عرصه سیاسی و دولت و تنها ۱۴ درصد دیپلمات یا مقام خارجی. و تمامی این افراد از جمهوری‌خواهان بودند.
با رئیس جمهور ، مجلس سنایی که در اختیار جمهوری خواهان است و شبکه فاکس نیوزی که همواره آماده دفاع از او است، پامپئو نمی‌توانست تا این اندازه به این مسائل بی‌توجه باشد. او فقط لبخند رضایت می زند و جولان میدهد. اما هر آمریکایی باید به این مساله اهمیت بدهد. اخلاقیات و تاثیرگذاری وزارت خارجه ما – و البته جایگاه ما در دنیا- به دلیل او در بدترین شرایط است.”
انتهای پیام
