رئیس حوزه هنری با بیان اینکه برخوردهای اخیر با فیلم «رستاخیز» جرئت فیلمسازان دینی را گرفت، افزود: انتقاد از هزینه‌های فیلم «محمد(ص)» باعث تعجب است چرا که این فیلم اهرمی مهم در معرفی صحیح چهره اسلام و ایران به جهانیان است.
محسن مومنی شریف، رئیس حوزه هنری در گفت‌و‌گو با خبرگزاری قرآن، درباره فیلم‌های «محمد رسول الله(ص)» و «رستاخیز» اظهار کرد: هر دو فیلم انصافاً برای سینمای ما هدیه‌‌ای بودند، همچنین نشان می‌دادند که جایگاه کارگردانان و عوامل سینمایی ما نیز کجاست، زیرا استانداردهای سینمای ایران را بالا بردند و اثبات کردند که اگر امکانات باشد و حمایت شوند، سینمای ما استعداد و توان ورود به حوزه‌هایی از این دست را دارد. فیلم «محمد رسول‌الله(ص)» بعد از فیلم مصطفی عقاد، دومین فیلمی است که در سطح جهانی و در رابطه با معرفی پیامبر(ص) ساخته شده. این فیلم از جهاتی حرف‌های جدیدی برای گفتن دارد. به ویژه نشان دادن چهره صمیمی، رحمانیت پیامبر اکرم(ص) و رحمه اللعالمین بودن ایشان، از جمله امتیازات مهم فیلم است که در هر جای دنیا به ویژه جهان اسلام به نمایش درآید، مورد استقبال قرار می‌گیرد.
وی درباره نحوه اکران این فیلم سینمایی گفت: ما دخالتی در این کار نداریم، اما امیدوارم بهترین تصمیم برای اکران جهانی این فیلم سینمایی گرفته شود، زیرا کارهایی اینچنین که می‌توان از آن به عنوان سرمایه‌های کشور نام برد باید به هر شکل ممکن حمایت شوند؛ البته باید توجه داشت که دستاوردهای کارهایی نظیر فیلم «محمد رسول الله(ص)» یک یا دو نمونه نیست، بلکه تبعات مثبت داخلی و خارجی فراوان دارد، حتی به لحاظ سیاسی هم این کار می‌تواند نتایج بسیار با ارزشی در پی داشته باشد.
دستاوردهای فراوان فیلم «محمد رسول الله(ص)»
رئیس حوزه هنری ادامه داد: دستاورد فرهنگی این فیلم برای نظام جمهوری اسلامی ایران و مردم بسیار بزرگ است، زیرا در دنیایی که روی محور ایران‌هراسی تاکید می‌شود و این رویکرد به عنوان موضوع اساسی و عمده رسانه‌های غربی است. این کار اهرمی مهم در معرفی صحیح چهره اسلام و ایران است. با این توضیح معتقدم در تولید این کارها عددها و مبالغی که خرج می‌شوند، اهمیت ندارد، اما تعجب می‌کنم وقتی می‌بینم که درباره هزینه این کار انتقاداتی می‌شود، آیا رسالت ما به عنوان کشوری انقلابی و اسلامی جزء ساخت چنین کارهایی است.
مومنی شریف در انتها گفت: متاسفانه برخوردی که با فیلم «رستاخیز» شد بسیاری از انگیزه‌ها را از بین برد، به طوری که فیلمسازان علاقه‌مند به این حوزه کمتر اشتیاقی پیدا می‌کنند که اقدام به ساخت چنین کارهایی کنند، چون وقتی با فیلمسازی چون احمدرضا درویش چنین برخوردی می‌شود طبیعی است که دیگر فیلمسازان جرئت نزدیک شدن به این مضامین را به خود نمی‌دهند. تاسف دیگر از عدم اجازه پخش رستاخیز این است که فیلم به نوعی در شرایط امروز به خوری تفکر تکفیری‌ها را نقد می‌کند و ماهیت اندیشه‌های آنها را به جهانیان می‌شناساند.
