کلوپ و پسرانش پاداش صبر ۳۰ ساله هوادارانی را دادند که در این سال‌ها هم جام از دست‌شان لیز خورده بود و هم شنونده نیش و کنایه‌های رقبای قدیمی خود بودند. در شبی که باز هم چلسی قهرمان انگلستان را مشخص کرد، آرنولد ۱۹ ساله که تا به حال قهرمانی باشگاه محبوبش را به چشم ندیده بود شبانه با هم‌تیمی اسکاتلندی‌اش تماس گرفت تا شادی غریبی که در دلش به وجود آمده را توصیف کند.
۳۰ سال پیش که لیورپول با کنی داگلیش قهرمان بالاترین سطح فوتبال انگلستان شد، جیمز میلنر و آدریان ۴ و ۳ سال داشتند و کاپیتان هندرسون و دژان لاورن در شکم مادرهای خود بودند. سایر لیست ۲۳ نفره باشگاه مثل محمد صلاح، ویرجیل فن‌دایک، سادیو مانه، الیسون بکر و روبرتو فیرمینو هنوز به دنیا نیامده بودند و نفس نمی‌کشیدند.
زمانی که براندون راجرز اخراج شد و مدیران لیورپول با دوست‌داشتنی‌ترین آلمانی تاریخ تماس گرفتند، کلوپ حاضر شد تعطیلاتش را خراب کند و سناریو جدیدی برای تراژدی لیورپول و لیگ برتر بنویسد. او کارش را با این جمله آغاز کرد “اگر در ۴ سال نتوانم جامی به دست بیاورم، باید به لیگ سوئیس بروم”.
با فینالیست شدن در لیگ اروپا و جام اتحادیه ادامه داد، به فینال اروپا رسید و به ۳ سال سلطه رئال مادرید پایان داد، بهترین نایب قهرمان تاریخ لیگ جزیره شد، به قهرمان جهان رسید و بعد از ۵ سال قولش به هواداران را عملی کرد؛ قهرمانی لیگ جزیره بعد از ۳۰ سال.
حالا دیگر “سال بعدی” برای هواداران لیورپول وجود ندارد، حالا دیگر نه اشمایکل و نه پسرش نمی‌توانند برای لک لک‌ها کری بخوانند، حالا دیگر هیچ حسرتی وجود ندارد، حالا دیگر عقده ۳۰ ساله‌ای هم وجود ندارد زیرا باشگاه لیورپول حالا دیگر قهرمان انگلیس است.
کلوپ کاری را در لیورپول انجام داد که فرگوسن با ۲۷ سال حضور در منچستر، مورینیو با دفاع اتوبوسی در چلسی، ونگر با تیم بدون باختش و گواردیولا با تیم ثروتمندش نتوانستند انجام دهند؛ یعنی قهرمانی در فاصله ۷ هفته به اتمام لیگ جزیره.
استیون جرارد، اسطوره قرمزها می‌گوید ” باید مجسمه کلوپ در آنفیلد ساخته شود”. کاپیتان سابق قرمزها که هم حسرت این قهرمانی در کارنامه‌اش را می‌خورد و هم جایش در تیم کلوپ خالی است، پر بیراه هم نمی‌گوید زیرا معجزه مرد آلمانی کم از دستاوردهای بیل شنکلی کبیر و کینگ کنی داگلیش لیورپولی‌ها نداشت. حالا با سه‌گانه قهرمانی در انگلیس، اروپا و جهان، لیورپولی‌ها بهترین تیم دنیا هستند و رسیدن به چنین قله‌ای دستاورد رییسی بوده که برای دست یافتن به چنین جایگاهی، حتی ابایی از شکسته شدن شیشه عینکش در مقابل چشمانش نداشت. قهرمانی که دیگر نه لیز خوردنی و نه بیماری یارای مقابله با آن را داشت و ثبات و صلابت رقم زننده آن بود.
حالا دیگر بندرنشینان لیورپول نه تنها با حسرت بلکه با افتخار موسیقی فیلم چرخ و فلک یعنی ” تو هرگز تنها قدم نخواهی زد” را در کوچه پس‌کوچه‌های منتهی به ورزشگاه آنفیلد خواهند خواند.
انتهای پیام
