«فرناز امیراصلانی» در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: بیشتر افراد نمی‌دانند که با ازدواج کردن و تشکیل خانواده با چه مسائلی مواجه می‌شوند. در واقع خانواده و روابط جدید همگی برای کسانی که در دوران موجودی برای خودشان خلوتی داشته، چند سال تنها زندگی کرده، درون‌گرا بوده و شخصیت اجتنابی دارند کابوس است. برای چنین افرادی معمولاً ازدواج پیشنهاد نمی‌شود، مگر آن‌که با فردی درست به اندازه خودشان اجتنابی ازدواج کنند تا در زندگی مشترک به فضاهای فردی و تنهایی‌های یکدیگر احترام بگذارند.
این روان‌شناس با تأکید بر این‌که ازدواج فرد اجتنابی با فردی عمل‌گرا به شکست منتهی می‌شود، ادامه داد: کسی که طی مجردی، در نیمه راه پیشرفت است و برنامه‌های زیادی برای آینده‌اش دارد از هر تغییری مانند ازدواج می‌ترسد. در حالی که ازدواج به انسان ارزش و اعتبار جدید می‌دهد و برخی اعتبارهای مجردی را منتفی می‌کند. از این‌رو می‌توان گفت هیچ‌کس با ازدواج دچار ورشکستگی عاطفی، شخصیتی یا معنوی نمی‌شود بلکه فقط ارزش‌ها و داشته‌هایش تغییر می‌کند.
وی افزود: ترس از صمیمیت، هراسی است که بیشتر در پسران دیده می‌شود. در واقع برای این قشر نزدیکی به زنان در بخش‌هایی از زندگی‌شان آرزوست اما اگر از حد بگذرد به کابوس تبدیل می‌شود. در واقع یک پسر از کودکی باید برای استقلال روانی خود سدی به نام مادر را پشت سر بگذارد. مثلاً یک دانش‌آموز پسر ۹ ساله دوست ندارد مادرش برای بازگشتن از مدرسه دنبالش برود به همین خاطر صمیمیت‌هایی با این شکل را دفع می‌کند.
امیراصلانی تصریح کرد: پروسه استقلال از مادر کم کم در جوانی یک مرد مبدل به استقلال از زنان شده و آن‌ها ناخودآگاه خود را از همه زنان بی‌نیاز می‌بینند. این همان نکته مبهم است که زنان را سردرگم کرده و موجب می‌شود مردان در خلوت‌های شخصی، خود و علایقشان را بازیابی کنند و بیشتر امور روزمره خود را به نامزد یا همسرشان اطلاع ندهند.
این روان‌شناس خاطرنشان کرد: متأسفانه کسانی که تجربه ناموفق عاطفی دارند یا در اطرافیانشان شاهد شکست‌های عاطفی، طلاق، خیانت و کشمکش‌های خانوادگی بوده‌اند، از آمار زیاد جدایی نگرانند و می‌ترسند مشابه همین اتفاق برایشان بیفتد. از این‌رو دچار ترس از ازدواج یا همان گاموفوبیا می‌شوند.
وی خاطرنشان کرد: واقعیت این است که همه ما به یک اندازه در معرض شکست عاطفی هستیم مگر آن‌که انتخابمان صددرصد دقیق، درست و مناسب باشد. از همین‌رو بهتر است به جای هیجانات با منطق پیش برویم، مشاوره کرده و تحقیق کنیم. هم‌چنین تجربیات تلخی که دیگران داشته‌اند می‌تواند به‌جای عامل بازدارنده برای ازدواج، منبع تجربه محسوب شود.
