سیماسادات لاری در این گزارش اعلام کرد: «در فاصله ۸ تا ۹ آبان ماه ۸ هزار و ۱۱ بیمار جدید مبتلا به کووید ۱۹ در کشور شناسایی شدند و در همین فاصله هم ۳۶۵ بیمار جان خود را بر اثر ابتلا به کووید ۱۹ از دست دادند. تعداد کل مبتلایان دیروز به ۶۰۴ هزار و ۹۵۲ نفر رسید و تعداد فوتیها هم به ۳۴ هزار و ۴۷۸ نفر افزایش یافت. در همین لحظه ۵ هزار و ۱۲۸ بیمار کووید ۱۹ در بخش مراقبتهای ویژه بستری هستند و در حال حاضر ۲۷ استان کشور- تهران، اصفهان، قم، آذربایجانشرقی، خراسانجنوبی، سمنان، قزوین، لرستان، اردبیل، خوزستان، کرمانشاه، کهگیلویهوبویراحمد، گیلان، بوشهر، زنجان، ایلام، خراسانرضوی، مازندران، چهارمحالوبختیاری، البرز، آذربایجانغربی، مرکزی، کرمان، خراسانشمالی، همدان، یزد و کردستان- در وضعیت قرمز و فقط ۴ استان- هرمزگان، فارس، گلستان و سیستان و بلوچستان- در وضعیت نارنجی و زرد قرار دارند.»
بنا به گفته مسوولان شهری استان تهران، وضعیت استان سیاسی کشور در حالی وخیمتر از سایر استانها ارزیابی شده که گفته میشود، دولت به دلایل امنیتی حاضر نیست محدودیتهای سختگیرانهای برای این استان اعمال کند و در این میان شرایط شهر تهران هم از بابت تعداد بستریها و فوتیهای روزانه کووید ۱۹ از باقی شهرهای استان بدتر است چنانکه هفته گذشته سید محمود میرلوحی؛ یکی از اعضای شورای شهر تهران از افزایش ۱۵ تا ۲۰ برابری فوتیهای کووید ۱۹ در پایتخت در هفتههای اخیر نسبت به اردیبهشت ماه خبر داد و اعلام کرد که در حال حاضر تعداد فوتیهای کووید ۱۹ در پایتخت به ۱۵۰ و ۱۶۰ نفر در روز رسیده و به دنبال این هشدار، رییس سازمان مدیریت بحران شهر تهران هم اعلام کرد که بیش از نیمی از فوتیهای روزانه کووید ۱۹ در کشور مربوط به تهران است.با وجود این هشدارهای مسوولان شهری، اما آنچه ظرف روزهای گذشته در تهران و به دنبال اعمال محدودیتهای یک هفتهای برای ۴۳ شهر در وضعیت قرمز، شاهد هستیم حکایت از سکوت دولت در قبال وضعیت تهران دارد آن هم در حالی که جمعیت روزانه پایتخت، بیش از ۱۴ میلیون نفر است و مشاهدات روزهای اخیر و پس از اجرای دستورالعمل دورکاری ۵۰ درصدی کارمندان شهر تهران تا پایان آبان ماه و ممنوعیتهای صنفی گروه ۳ و ۴ نشان داده که به دلیل جلوگیری بسیاری مدیران دوایر دولتی از دورکاری کارمندان همچنین بیتوجهی بسیاری صنوف به ممنوعیت فعالیت و ضعف نظارت بازرسان بر رعایت دستورالعملهای ابلاغی دولت، از حجم ترددها در پایتخت، هیچ کاسته نشده و البته نیروی انتظامی هم از جریمه متخلفان رعایت پروتکلهای بهداشتی خودداری میکند و صرفا در شعارهای بیپشتوانه، اعلامهای مکرر دارد مبنی بر اینکه «با متخلفان برخورد خواهد شد» ولی اینکه این برخورد، کجا و با کدام متخلف صورت گرفته، هنوز نامعلوم است. علاوه بر این، نامحسوس بودن اقدامات سختگیرانه در پایتخت در حالی است که به دنبال اعمال محدودیت یک هفتهای فعالیت اصناف در ۴۳ شهر با وضعیت فوق قرمز، هیچ نامی از شهر تهران در این فهرست نبوده بلکه در اعلامی تعجببرانگیز، فقط شهرهای دماوند و ورامین به عنوان شهرهای با شرایط قرمز در این فهرست معرفی شدهاند و البته معاون کل وزیر بهداشت هم دو شب قبل در اظهارنظری تعجببرانگیز مدعی بود که شرایط پایتخت هنوز به وضعیتی نرسیده که در شرایط «قرمز» قرار بگیرد و نیازمند اعمال مقررات سختگیرانه از بابت کسبوکار اصناف غیرضروری باشد. ایرج حریرچی در حالی این ادعا را مطرح کرد که به گفته روسای بیمارستانهای دانشگاهی پایتخت، در حال حاضر، شرایط جسمی بیماران ارجاعی جدید به مراتب بسیار بدتر از هفتههای گذشته است و در بعضی بیمارستانها هم، ظرفیت تخت مراقبت ویژه به طور کامل پر شده است.
چهارشنبه شب، در برنامه «تیتر امشب» شبکه خبر، روسای دو بیمارستان اصلی پایتخت؛ مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) و بیمارستان سینا، در گفتوگوی تلفنی با مجری برنامه اعلام کردند که تختهای مراقبت ویژه در این بیمارستانها پر شده و بیماران جدید با چنان حال وخیمی به بیمارستان میرسند که در اورژانس و پیش از هر گونه اقدام برای بستری یا تعیین وخامت حال برای تفکیک بستری در بخشهای داخلی یا بخش مراقبتهای ویژه، در اورژانس و در زمان اقدامات اولیه تشخیصی، فوت میکنند.به دنبال این خبرها بود که، حریرچی هم با ابراز تاسف از رفتار عمومی مردم، افزایش آمار فوتیها از مرز ۴۰۰ نفر در روز را نتیجه مستقیم رفتار عمومی جامعه دانست و به عنوان مصداقهایی از رفتارهای غیرمسوولانه برخی شهروندان، از انتشار عکسی در شبکههای اجتماعی خبر داد با تصویر مردی در مترو که ماسک را به عنوان چشمبند خواب روی چشمهایش گذاشته و به خواب رفته بود.
اگر ترازویی برای سنجش میزان قصور دولت و مردم در شرایط امروز ایران از بابت وضعیت شیوع بیماری کووید ۱۹ وجود داشت، باید سهم تقصیرات به نسبت مساوی تقسیم میشد. جامعه پزشکی از ابتدای شیوع بیماری در هشدارهای مکرر از دولت خواسته بود که محدودیتهای اجتماعی در فضای عمومی جامعه، به هیچ وجه تعدیل نشود و دولت همان طورکه با اجبار به رعایت مقرراتی در حوزه رانندگی، شهروندان را مکلف به رعایت قوانین شهری کرده و آنها را برای تخلفاتی همچون نبستن کمربند ایمنی یا حتی بدحجابی، جریمه و خودرویشان را توقیف میکند، حالا برای جان انسانها هم باید سختگیریهایی از همین دست را اعمال کند که متاسفانه دولت قائل به رعایت این توصیهها نبود و صرفا با لبخند بر لب، شعارهای بیپشتوانه و از سر ناآگاهی «کرونا را شکست میدهیم» سر داد در حالی که مسوولان حوزه سلامت، همان زمان هم معترف بودند که «نمیدانیم با چه ویروسی سروکار داریم و نمیتوانیم نوع رفتار و واکنشهایش به درمان و اقدامات پیشگیرانه را تعیین کنیم.»