گروه جامعه: ابوالفضل فاتح در یادداشتی نوشت: دریغا، دریغ؛ مقارن با ایام عزاداری فاطمیه، نازنین برادرمان، دکتر سیدمصطفی فاطمی به ناگهان و مظلومانه و غریبانه از میان ما پر کشیده و به ملکوت اعلی سفر کرده است. چگونه باور کنم هجرت آن جان شیفته را؟ چه بگویم و به چه کسی بنویسم؟ مصطفی برادرم بود! رفیق شفیق! لحظه لحظه های با او بودن و چهره ی صمیمی و صدای پر مهر او طنین انداز است. او خانه نشین قلب های ما بود. بهت و اندوه و درد، ما را به خود می پیچاند و التیامی نمی یابد. زمانهایی هست که روزگار آوار می شود، قلب ها می‌شکند و ذهن و زبان در بیان عمق و وسعت مصائب یاری نمی کند. «ای دهر اف بر تو!». خداوندا تو از دل و جان ما و از اشک های ما در این فقدان و مصیبت بزرگ باخبری……
خداوندا، از اسرار خلقتت بی خبریم و در این مصیبت حیرانیم. تو مالک هستی و امیر مطلقی و ما مملوک و ضعیف مطلق! از نقطه ی آغاز تا پایان این دنیا و در این سیر الی الله تا دیار ابد، ما تسلیم تقدیر تو هستیم، اما دامنه ی مصائب و غم های ماندگار فزونی یافته و هجرت یاران جانی، تلخی روزگار را مضاعف ساخته است. ما پناهگاهی جز تو نداریم. پس دست نیاز به سوی تو می آوریم که به رفتگان ما بخشش و به ماندگان ما در این فرصت اندک دنیا رحم کن و شکیبایی ارزانی دار! و آن روز که محشورمان می سازی، هر یک را دستگیر دیگری گردان و همه ما را در ذیل عنایت اهل بیت علیهم السلام قرار ده….
شهادت می‌دهیم که سید عزیز و آسمانی و با مرام ما، اهل ایمان، محبت و نیکی و خیر کثیر بود و خداوند کریم، وعده داده است که (إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا) (مریم/۹۶): مسلّماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، خداوند رحمان محبّتی برای آنان در دلها قرار می‌دهد. مصطفی را سیدی با صفا، پر تلاش، پا به کار، با وفا، خوش ذهن، و بسیار با استعداد و نخبه می شناختیم، که یادگارهای فراوانی از خود بر جای گذاشت. شخصیت مستقل و آزاده ای بود که جوهره ی انسانی بسیار قوی داشت. او دغدغه مند و نسبت به سرنوشت مردم و کشور حساس بود و هرگز بی تفاوتی پیشه نکرد و از همان ابتدای دانشجویی به جرگه ی فعالان پیوست. روی خوش و صراحت کلام را با بی ریایی منحصر بفردی آمیخته بود. چهره و روحیه ای مصمم داشت و اهل دریغ نبود. هر زمان که می خواستی، می توانستی روی او حساب کنی. او مراتب علمی را به خوبی طی کرد و دندان پزشکی دلسوزبود، که هر گاه محل مشورت و یا رجوع دردمندی قرار می گرفت، بی فوت وقت و در نهایت محبت رسیدگی می کرد. اهل رسانه، گشاده رویی و خدمات این سادات رسانه را فراموش نخواهند کرد…..سید ما از روزهای فراموش نشدنی دانشگاه و انجمن اسلامی، و دوران ماندگار تاسیس ایسنا و جهاد دانشگاهی و همه ی این سالها، نه تنها یار همیشه همراه و بخشی از خاطرات خوب ما، که همواره بخشی جدایی ناپذیر از وجود و هویت ما بوده است.
از عمق جان و در نهایت توجه، دست به دعا بر می داریم که: اللهم إنا لا نعلم منه إلا خیراً وأنت أعلم به منا، اللهم إن کان محسناً فزد فی إحسانه وإن کان مسیئاً فتجاوز عن سیئاته واغفر لنا وله، اللهم احشره مع من یتولاه ویحبه وأبعده ممن یتبرأ منه ویبغضه، اللهم ألحقه بنبیک وعرّف بینه وبینه وارحمنا إذا توفیتنا یا إله العالمین، اللهم اکتبه عندک فی أعلى علیین واخلف على عقبه فی الغابرین واجعله من رفقاء محمد وآله الطاهرین وارحمه وإیانا برحمتک یا أرحم الراحمین.
در این مصیبت همه دلشکسته و عزاداریم و نمی‌دانم کدام از ما باید دیگری را خطاب قرار داده و تسلی دهد، اما به رسم ادب این افسوس جانکاه و مصیبت بسیار تلخ را به خانواده ی شریف و جگر سوخته ی ایشان به ویژه همسر مکرمه خانم دکتر کریمی و فرزندان دلبند و یکایک همکاران و دوستان داغدیده تسلیت عرض می کنم و ازخداوند منان رحمت واسعه و علو درجات سید عزیزمان و همشنینی با اولیاء الله و جده ی مظلومه و بی نشانش حضرت فاطمه زهرا (س) را مسئلت دارم. اطمینان دارم ان شاء الله، برادران و خواهران قدرشناسمان در انجمن اسلامی و عزیزان رسانه ای به وِیژه در ایسنا و همکاران جهاد دانشگاهی و جامعه دندانپزشکی کشور عزیزمان، هر یک به سهم خود در گرامیداشت این سید عزیز و وفادار و خوش قلب، و این یار دیرین همت جسته و نام و یادش را گرامی و جاودان خواهند داشت و همچنین روح مطهر ایشان را با قرآن و دعا و نماز و خیرات و مبرات بدرقه خواهند نمود، که اینک دست ایشان از دنیا کوتاه است و برترین هدیه از سوی دوستان، همین گونه از اعمال است. بی تردید مرگ، پایان نازنینان نخواهد بود. سید مصطفی به همراه جمعی دیگر از کوهنوردان کشور عزیزمان در آغوش فرشتگان به دیدار معبود شتافته است. خداوندا با چشمانی اشکبار و قلب هایی مملو از اندوه، عزیزانمان و پاره تنمان را به تو می سپاریم.
خداوندا، از اسرار خلقتت بی خبریم و در این مصیبت حیرانیم. تو مالک هستی و امیر مطلقی و ما مملوک و ضعیف مطلق! از نقطه ی آغاز تا پایان این دنیا و در این سیر الی الله تا دیار ابد، ما تسلیم تقدیر تو هستیم، اما دامنه ی مصائب و غم های ماندگار فزونی یافته و هجرت یاران جانی، تلخی روزگار را مضاعف ساخته است. ما پناهگاهی جز تو نداریم. پس دست نیاز به سوی تو می آوریم که به رفتگان ما بخشش و به ماندگان ما در این فرصت اندک دنیا رحم کن و شکیبایی ارزانی دار! و آن روز که محشورمان می سازی، هر یک را دستگیر دیگری گردان و همه ما را در ذیل عنایت اهل بیت علیهم السلام قرار ده….
شهادت می‌دهیم که سید عزیز و آسمانی و با مرام ما، اهل ایمان، محبت و نیکی و خیر کثیر بود و خداوند کریم، وعده داده است که (إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا) (مریم/۹۶): مسلّماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، خداوند رحمان محبّتی برای آنان در دلها قرار می‌دهد. مصطفی را سیدی با صفا، پر تلاش، پا به کار، با وفا، خوش ذهن، و بسیار با استعداد و نخبه می شناختیم، که یادگارهای فراوانی از خود بر جای گذاشت. شخصیت مستقل و آزاده ای بود که جوهره ی انسانی بسیار قوی داشت. او دغدغه مند و نسبت به سرنوشت مردم و کشور حساس بود و هرگز بی تفاوتی پیشه نکرد و از همان ابتدای دانشجویی به جرگه ی فعالان پیوست. روی خوش و صراحت کلام را با بی ریایی منحصر بفردی آمیخته بود. چهره و روحیه ای مصمم داشت و اهل دریغ نبود. هر زمان که می خواستی، می توانستی روی او حساب کنی. او مراتب علمی را به خوبی طی کرد و دندان پزشکی دلسوزبود، که هر گاه محل مشورت و یا رجوع دردمندی قرار می گرفت، بی فوت وقت و در نهایت محبت رسیدگی می کرد. اهل رسانه، گشاده رویی و خدمات این سادات رسانه را فراموش نخواهند کرد…..سید ما از روزهای فراموش نشدنی دانشگاه و انجمن اسلامی، و دوران ماندگار تاسیس ایسنا و جهاد دانشگاهی و همه ی این سالها، نه تنها یار همیشه همراه و بخشی از خاطرات خوب ما، که همواره بخشی جدایی ناپذیر از وجود و هویت ما بوده است.
از عمق جان و در نهایت توجه، دست به دعا بر می داریم که: اللهم إنا لا نعلم منه إلا خیراً وأنت أعلم به منا، اللهم إن کان محسناً فزد فی إحسانه وإن کان مسیئاً فتجاوز عن سیئاته واغفر لنا وله، اللهم احشره مع من یتولاه ویحبه وأبعده ممن یتبرأ منه ویبغضه، اللهم ألحقه بنبیک وعرّف بینه وبینه وارحمنا إذا توفیتنا یا إله العالمین، اللهم اکتبه عندک فی أعلى علیین واخلف على عقبه فی الغابرین واجعله من رفقاء محمد وآله الطاهرین وارحمه وإیانا برحمتک یا أرحم الراحمین.
در این مصیبت همه دلشکسته و عزاداریم و نمی‌دانم کدام از ما باید دیگری را خطاب قرار داده و تسلی دهد، اما به رسم ادب این افسوس جانکاه و مصیبت بسیار تلخ را به خانواده ی شریف و جگر سوخته ی ایشان به ویژه همسر مکرمه خانم دکتر کریمی و فرزندان دلبند و یکایک همکاران و دوستان داغدیده تسلیت عرض می کنم و ازخداوند منان رحمت واسعه و علو درجات سید عزیزمان و همشنینی با اولیاء الله و جده ی مظلومه و بی نشانش حضرت فاطمه زهرا (س) را مسئلت دارم. اطمینان دارم ان شاء الله، برادران و خواهران قدرشناسمان در انجمن اسلامی و عزیزان رسانه ای به وِیژه در ایسنا و همکاران جهاد دانشگاهی و جامعه دندانپزشکی کشور عزیزمان، هر یک به سهم خود در گرامیداشت این سید عزیز و وفادار و خوش قلب، و این یار دیرین همت جسته و نام و یادش را گرامی و جاودان خواهند داشت و همچنین روح مطهر ایشان را با قرآن و دعا و نماز و خیرات و مبرات بدرقه خواهند نمود، که اینک دست ایشان از دنیا کوتاه است و برترین هدیه از سوی دوستان، همین گونه از اعمال است. بی تردید مرگ، پایان نازنینان نخواهد بود. سید مصطفی به همراه جمعی دیگر از کوهنوردان کشور عزیزمان در آغوش فرشتگان به دیدار معبود شتافته است. خداوندا با چشمانی اشکبار و قلب هایی مملو از اندوه، عزیزانمان و پاره تنمان را به تو می سپاریم.
