وزی تماشای شور و حال بازی و بگو مگوهای کودکانه و حرکت‌های شیطنت‌آمیز بچه‌ها بهترین سرگرمی پدر بود، تماشای تصویر مادر با چادر گل‌دار نمازی که با گل‌های سرخ و سفید باغچه مو نمی‌زدند در کنار میز سماوری که در آن بساط چای تازه قندپهلو همیشه به راه بود چه لذتی داشت؛ صورت مهربان و خندان و گلگون مادر در این قاب عکس، آخرین تصویری است که از او در خاطر اعضای خانواده برجای‌مانده است.
تصویر اهالی خانه، روبروی اتاق‌های صف شده کنار هم در یک‌طرف حیاط با پنجره‌های رنگی سبز و قرمز و آبی عجب تماشایی بود؛ حوض کاشی شده آبی‌رنگ پر آب وسط حیاط که با گلدان‌های سفالی شمعدانی، با وسواس خاصی تزئین شده بودند به‌نوعی پای ثابت منظره عکس‌های خانوادگی حساب می‌شد و… این قاب عکس‌های پرخاطره با خودنمایی بسیار بر روی دیوار مجاور اتاق پذیرایی جا خوش کرده بودند.
اما دیگر از آن شور و حال منعکس‌شده در تصاویر خبری نبود شنیدن صدای قربان صدقه رفتن‌های مادری که در اوج جوانی دنیا را ترک کرده، برای اهل خانه، تبدیل به رؤیا شده بود و وجود پربرکت پدری که زندگی خویش را با انس گرفتن با صدای آواز پرندگان در اول صبح، نجوای درختان در دل باد و نم‌نم باران در زیر چتر آسمان و… گذراند و ۱۳ سال از مابقی روزهای زندگی خود را از دریچه دنیای روشندلان، چشم دل‌باز کرد.
پله‌پله تا ملاقات خدا با چشم دل
پدری که در سال‌های دفاع مقدس خود را به موج جبهه‌های نبرد با بعثی‌ها سپرد تا اینکه با شرکت در عملیات مختلف در سال ۶۵ با دادن چشم سر، با خود تحفه آورد، چشم دل و امواج ترکش و خمپاره را… ترکش‌هایی که با کوچک‌ترین حرکتی، روزی هزار بار جانش را بر لبش می‌رساندند و امواج انفجاری که خاطرات تلخ و شیرین نبرد را برایش زنده می‌کردند؛ تا اینکه پس از تحمل مشقت‌های بسیار در سال ۷۸ پله‌پله تا ملاقات خدا به‌پیش رفت.
ورودی سال ۴۷ دانشگاه علوم پزشکی تهران بود و تا سال ۵۳ با تخصص در رشته روان‌پزشکی از همین دانشگاه فارغ‌التحصیل شد و از سال ۵۵ با ایجاد اولین مرکز روان‌پزشکی دولتی در قم مسئولیت آن را بر عهده گرفت تا سال ۷۹ مشغول خدمت، در دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان کامکار بود مدت سی سال از عمر خویش را نیز به تدریس این رشته در دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی قم پرداخت.
زمان شروع جنگ تحمیلی نیز با عنوان تنها روان‌پزشک استان به جانبازان عزیز خدمات‌رسانی ویژه‌ای داشت و همچنین در مراکز مشاوره و گروه‌های مربوط به آنها حضور فعال خود را به اثبات رساند و عنوان اولین رئیس انجمن روان‌پزشکان استان را از آن خود کرد امروز نیز با مشاهده سنگر خالی جبهه سلامت روان، به این حوزه ورود پیدا می‌کند و با ارائه خدمات روان‌پزشکی به‌صورت رایگان تا درب منازل بیمارانش هم پیش رفت.
صاحب این خدمات ارزنده دکتر محمد کیهانی فرزند جانباز شهید محسن کیهانی است کسی که از نزدیک، سال‌ها، شاهد درد و رنج و ناتوانی‌های پدر بود و باوجود فشارهای روحی حاصل از فقدان مادر در جوانی، اما این بار مقاوم‌تر از قبل، همچون پرستاری دلسوز مرهم زخم‌های پدر می‌شود و همواره مشاهده احوال جانبازان عزیز و مقاومت آنها در برابر سختی‌ها و مشکلات زندگی را، انگیزه‌ای قوی برای پیشرفت و حرکت در مسیر ناهموار زندگی خود می‌داند.
سازندگی جامعه با سلامت روانی و امید به آینده
زمانی که از علت حضور ایشان در جبهه سلامت روان سؤال می‌شود با آرامشی که حتی از پشت ماسک سه لایه هم در چهره‌اش خودنمایی می‌کرد پاسخ می‌دهد: «در راستای بالا بردن اطلاعات همشهریان به این حوزه ورود پیدا کردم درواقع این اقدام باانگیزه و اهداف آموزشی نسبت به قابل‌درمان بودن بیماری‌های روانی و کاهش هراس جامعه و رسیدن به آرامش و آگاهی همشهریان بوده و هست همچنین پیشگیری در حد امکان و درمان افراد بیمار که در کنار هم تأثیر بیشتری در مقابله با بیماری دارند.
سردی و گاها بی‌توجهی مردم نسبت به رعایت نکات و موارد پیشگیری، در مواجهه با این بیماری بسیار تأثیرگذار است در ارائه مطلوب خدمات اما نمی‌تواند خللی در انگیزه قوی من ایجاد کند چراکه درگذران مسیر زندگی، از همان دوران کودکی، اهرم مؤثر درک مشقت‌های هم نوعانم به‌ویژه جانبازان بوده و در مراحل بعد دعای پدر و مادر و پشتیبانی و تشویق همسرم که پیوسته راهگشا و همراهم بودند.
آن‌طور که این استاد فرهیخته درزمینهٔ ادای حق ایثارگران می‌گوید: «بشر هیچ‌گاه نمی‌تواند قدردان جان‌فشانی و ایثار شهدا و جانبازان عزیز باشد و حق آنها را ادا کند تنها می‌توان با عمل به وصایای آنها، از خداوند متعال علو درجات را برایشان خواستار شد؛ با عنوان برادر بزرگ‌تر از جوانان عزیز که آینده‌سازان این مرزوبوم هستند می‌خواهم سلامت روانی و امید به آینده که در سازندگی فردی و اجتماعی نقش اساسی دارد را جدی‌تر گرفته تا به اهداف عالی خود و کشورشان دست پیدا کنند.
پزشکان متعهدی چون دکتر محمد کیهانی که خود باقی‌مانده نسل شهدا هستند امروز در شرایطی بحرانی که به‌نوعی دنیا را گریبان گیر خودساخته، تمام تلاش خود را در مسیر تقویت سلامت روح و روان و حفظ آرامش هم نوعانشان، خالصانه داشته‌اند تا بتوانیم با آگاهی بخشی نسبت به این حوزه و رعایت موارد و نکات پیشگیری از این اپیدمی منحوس جهانی، با سری سلامت گذر کنیم.
گزارش از الهام پناهی فر
انتهای پیام/
