سعید تشکری: مشهد در جایزه ادبی شهر خود نماینده ندارد و این نگران کننده است
سعید تشکری، نویسنده مطرح مشهدی نیز در ادامه این نشست، گفت: در رابطه با جایزه ادبی مشهد واقعیت این است که داوران آن سفارش‌ناپذیر بودند. بنده به عنوان داور خود را می‌شناسم که اگر فردی در این موارد به من سفارش کند، بیشتر تحریک می‌شوم که حتی اگر اثر شایسته‌ای باشد آن را حذف کنم. در حقیقت شخصیت داوران این جایزه طوری است که اهل قیام هستند و اهل تسلیم نیستند.وی افزود: هنگامی که کتاب‌های انتخاب شده را برای داوری بررسی کردیم، بسیاری از داوران به دلیل اینکه در جشنواره‌های دیگر با آن آثار روبه‌رو شده بودند، آن‌ها را خوانده بودند و تقریبا آثار مشهور در طول سال گذشته در این جایزه نیز مطرح شدند. در چنین زمان‌هایی کار سخت می‌شود که جایزه به مشهد تعلق داشته باشد، اما مشهد نماینده‌ای نداشته باشد. در چنین شرایطی شاید باید نگران باشیم که ما نتوانستیم به جایزه‌ای برسیم که در آن مکتب خراسان سر و شکل بگیرد، یعنی جایزه مشهد در بخش رمان را به افرادی خواهیم داد که از مشهد دور هستند.این نویسنده مطرح مشهدی خاطرنشان کرد: آنچه که این جایزه را به فردا می‌کشاند و آن را به کاریزمای باشکوه در ادبیات کشور تبدیل می‌کند، این است این جایزه در جایی اتفاق می‌افتد که باید خیلی سال پیش برگزار می‌شده، اما این اتفاق نیفتاده است و نگران هستم که این جشنواره سال آینده هم برگزار می‌شود یا خیر. چون خیلی از جایزه‌ها با رویای این به وجود می‌آیند که دائمی و فراگیر باشند، اما چنین اتفاقی برای آن‌ها رخ نمی‌دهد.
یک نویسنده: در دنیا خوانده نمی‌شویم
قلم | qalamna.ir :
گروه فرهنگی: یک نویسنده گفت: داستان‌های فارسی زیاد به زبان‌های دیگر ترجمه نمی‌شود و ما در دنیا خوانده نمی‌شویم.تیمور آقامحمدی در نشست دبیران و داوران جایزه ادبی مشهد که شامگاه ۱۱ بهمن در فرهنگسرای ترافیک برگزار شد، اظهار کرد: به رقم جریانات ادبی که اقبال را به سمت رمان برده و باعث گرایش جامعه ما به مطالعه و خرید رمان شده است، باورم این است که داستان فارسی اگر بخواهد در جایی نتیجه بگیرد، در حوزه داستان کوتاه است و کاری به موضوع غیر دقیق اینکه سرعت زندگی بالا است و داستان و اثر ادبی کوتاه مورد اقبال قرار می‌گیرد، ندارم. وی افزود: درست است داستان‌های فارسی زیاد به زبان‌های دیگر ترجمه نمی‌شود و ما خوانده نمی‌شویم، اما ما آثار شاخص دنیا با زبان‌های دیگر را می‌خوانیم و وقتی در مقام مقایسه برمی‌آییم، می‌توانیم بگوییم که داستان کوتاه فارسی جزو نمونه های رو به رو رشد در سطح دنیا است.
تیمور آقامحمدی بیان کرد: نویسندگان داستان یکی از تنهاترین هنرمندان هستند، یعنی افرادی هستند که از زمان خلق تنها هستند، تا زمانی که آثارشان به دست مخاطب می‌رسد و منتشر می‌شود. به غایت این تنهایی نویسنده‌ها را رنج می‌دهد، چراکه نوشتن فرآیندی است که به تنهایی نمی‌شود از عهده آن برآمد. من از معضلی صحبت می‌کنم که شاید بحران یا بیماری باشد و آن معضل نابسامانی وظایف فرهنگی است.داور بخش داستان جایزه ادبی مشهد عنوان کرد: وظیفه نویسنده خلق آثار ادبی است، یعنی او باید اثری را تولید و خلق کند و به دست نشر بسپارد، اما وقتی می‌بینیم که قرار است اثر او منتشر شود و به جشنواره‌ای برود، علاوه بر نویسنده افراد دیگری باید وجود داشته باشند و وظایفی را برعهده بگیرند. یعنی ناشر صرفا وظیفه چاپ یک اثر را ندارد و وظایف دیگری هم دارد. نهادهای فرهنگی، منتقدان و روزنامه‌نگاران نیز وظایف خود را دارند، اما وقتی وظایف آن‌ها فراموش می‌شود، تمام زحمات بر دوش نویسنده می‌افتد.وی خاطرنشان کرد: در فرآیند امر نوشتن، وقتی به جوایز ادبی می‌رسیم با این معضل روبه‌رو می‌شویم که افرادی که باید حمایت کنند و جشنواره برگزار کنند خیلی دغدغه چندانی ندارند و در چنین موقعیتی نویسندگان بودند که وارد عرصه شده‌اند و اکنون هم آقای لعل‌بذری به عنوان دبیر جایزه ادبی مشهد، کار را بر عهده گرفته است.
