“استثنا” یا “قاعده” درباره سیدحسن خمینی

حجت‌الاسلام سیدعلی موسوى نقدى بر بند ٨ مقاله جناب آقاى حسین شریعتمدارى منتشر شده در روزنامه کیهان نوشته است که متن این یادداشت در ادامه منتشر شده است:

جناب آقاى شریعتمدارى در سرمقاله شنبه نوزدهم دیماه خود در بند هشتم فرموده‌اند: این روزها نظریه‌ای با قید «احتمال» مطرح شده است که شاید اجتهاد کسانی که در آزمون شرکت نکرده‌اند نیز از طریق دیگری احراز شود. این فرمول هرچه باشد و برای هریک از داوطلبان شرکت نکرده در آزمون قابل بررسی باشد، به دلیلی که اشاره می‌شود مصلحت نیست درباره فرزند یادگار حضرت امام(ره) به‌کار گرفته شود، زیرا می‌تواند این توهم را در افکار عمومی پدید آورد که شورای محترم نگهبان برای فرزند یادگار امام(ره) استثناء قائل شده است! و حال آن که «توهم استثناء» با ساحت مقدس امام راحل و بینش و منش آن بزرگوار همخوانی ندارد. ضمن آن که به شخصیت محترم و عزیز فرزند یادگار امام نیز آسیب جدی می‌رساند و خدای نخواسته برخی از افراد و جریاناتی که در داخل و خارج کشور برای تخطئه نظام گوش خوابانیده‌اند، بر این طبل فریب می‌کوبند که گویی فرزند یادگار امام(ره) نگران عدم موفقیت خود در آزمون بوده‌ است!

در این‌باره گفتنى است:

١. اولاً بحثى که آقاى شریعتمدارى به عنوان “احتمال” مطرح کرده‌اند صرف احتمال نیست بلکه قانون متبع شوراى نگهبان بوده که بارها توسط آیت الله مؤمن اظهار شده است و در طول تاریخ پس از انقلاب، اکثریت اعضاى خبرگان از طریقى غیر از امتحان صلاحیتشان تأیید شده است.

آیاتى چون هاشمى رفسنجانی، یزدى، جنتى، مومن، شاهرودى، مشکینى، منتظرى، امینى، موسوى اردبیلى، جوادى‌آملى، فاضل لنکرانى، سیداحمد خمینى، راستى کاشانى، ملکوتى، صانعى، موسوى‌خوینى، رى‌شهرى و… از طریقى غیر از امتحان مورد ارزیابى قرار گرفته‌اند.

٢. از منظر فقهى نیز راه‌حل قطعى احراز صلاحیت، پرسیدن چند سؤال از متن مکاسب و کفایه که طلاب سطح حوزه مى‌خوانند نیست بلکه اگر کسى داراى کتاب باشد و صوت درس‌هایش موجود باشد یا سالها در درس یکى از بزرگان شرکت کرده باشد طریق قطعى احراز اجتهاد، مراجعه به این امور است.

لذا تعبیر “استثنا” از این منظر نیز وجیه نیست.

٣. نکته آخر نگاه تبعیض‌آلود به یادگار امام است. آقاى شریعتمدارى و دوستانشان به‌طور مداوم نسبت به نگاه خاص به یادگار امام هشدار مى‌دهند، حال باید از ایشان پرسید چرا ایشان درمورد این قاعده (که از آن به استثنا یاد مى‌کنند) یادگار امام را استثنا مى‌کنند. وقتى براى افراد بى‌شمارى حتى در همین دوره این قاعده جارى مى‌شود و آقاى شریعتمدارى هم اجرای آن را در ایشان تجویز مى‌کند این حق را از یادگار امام سلب مى‌کنند و به ناگاه نگران اظهارنظر ضدانقلاب مى‌ شوند!!

آیا خون فرزند محترم و عزیز مرحوم حاج احمد آقا از آیات: غروى، اعرافى، سعیدى و… کمرنگ‌تر از دیگران است؟ چرا بیت امام که از محبوبترین و سالم‌ترین بیوت این نظام است باید از حق شرعى و قانونى خود محروم شود!!