مجید نوفرستی در خصوص عامل اصلی تصادفات اظهار کرد: همواره گفته می‌شود که حدود ۹۰ درصد عامل تصادفات، انسان است، این را در نشست‌های مختلف می‌شنویم، اما اینکه گفته می‌شود ۹۰ درصد فقط موجب می‌شود که تقصیر را به گردن افراد اندازیم و عامل بروز تصادف انسان است، درست است؟ آیا عامل فوت بر اثر تصادفات، یا عامل تشدید تصادف که باعث مرگ افراد می‌شود هم انسان است؟ نوفرستی اظهار کرد: از دیدگاه بنده عامل اول مرگ در این شرایط جاده نا‌ایمن، بعد خودروی نا‌ایمن و پس از آن، انسان است.
وی ادامه داد: اگر گاردریل یا شیب استاندارد داشته باشیم، حتی در صورتی که راننده از مسیر منحرف شود، طبیعتا خودرو واژگون نمی شود. حتی اگر گاردریل هم نداریم می توان با اقدامات ساده ایمن سازی لازم را انجام داد، اگر گاردریل نداریم و هزینه زیادی دارد حداقل آن این است که بسیار ساده کنار جاده‌ها را خاک ریخته و شیب استاندارد ایجاد کرد. این اتفاق در زرند هم افتاده است و این شیب استانداردی که با ریختن خاک ایجاد شده از تشدید صدمات جلوگیری می‌کند.
نوفرستی اظهار کرد: پلیس راهور آمار دیگری نیز دارد که بسیاری از تصادفات منجر به فوت در ۳۰ کیلومتری شهر ها رخ می‌دهد که می توان فعلا فکری به حال ۳۰ کیلومتر ها کرد، اگر هم هزینه کافی برای این کار وجود ندارد می‌توان از ایجاد شیب مناسب با خاک استفاده کرد و طی طرح ضربتی یک ماهه پیش از نوروز می‌توان این اقدام را انجام داد.وی افزود: از نظر بنده جاده نا‌ایمن عامل اصلی تشدید تصادفات و علت اصلی مرگ بر اثر تصادفات است.
مدیرعامل انجمن جامعه ایمن گفت: آیا این گاردریل‌های فلزی به این شکل استاندارد هستند؟ یا حتی به صورت استاندارد نصب می‌شوند؟ چرا که اگر نصب این‌ها استاندارد بود نباید داخل خودرو وارد می‌شد و صدمات بیشتری ایجاد می‌کرد. گاردریل غیر استاندارد خودش عامل تشدید تصادفات است. در برخی نقاط دنیا از گاردریل‌های قابل انعطافی استفاده می‌شود، یا حتی می‌توان این گاردریل‌های فلزی را به کامپوزیت تبدیل کرد که همان استحکام را دارد و اینقدر خشک نیست و نمی‌تواند خودرو را بشکافد و وارد آن شود و این نکته بسیار مهمی است. حداقل اگر هم نمی‌توان این کار را انجام داد این گاردریل‌ها باید به صورت استاندارد نصب شود.
وی ادامه داد: در تصادفات کارشناسان می‌توانند برای جاده نا‌ایمن و گاردریل و… هم درصد تقصیری را تعیین کنند.
وی در خصوص ایمنی وسایل نقلیه نیز اظهار کرد: اگر خودرو هم دارای حداقل استاندارد ها باشد و حداقل تست استحکام بدنه خودرو انجام شود، نباید آنگونه باشد که با یک واژگونی خودرو دِفُرمه شود و تمام اعضای یک خانواده جان خود را از دست بدهند. نوفرستی با بیان اینکه حالا اگر از هر کدام از مسئولین در خصوص ایمن‌سازی راه‌ها سوال کنیم، می‌گویند بودجه نداریم، در حالی که برای ایمن سازی جاده‌ها بودجه اختصاصی وجود دارد که قانون پیش‌بینی کرده است، ادامه داد: در ماده ۲۳ قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی است. در این قانون گفته شده که درآمد جرایم رانندگی در کجا باید خرج شود و ۶۰ درصد درآمد این جرایم بسته به اینکه در جاده است به سازمان راهداری و اگر شهری است از طریق استانداری‌ها برای ایمن‌سازی جاده‌ها و معابر استفاده شود و نه برای حقوق و دستمزد. رقم این جرائم سالانه حدود ۳۰۰۰ تا ۴۰۰۰ میلیارد تومان اعلام می‌شود.
وی ادامه داد: ۳۴۰۰ نقطه حادثه خیز وجود دارد که حدود ۱۵۰۰ نقطه از آن پرتکرار است، از آن جایی که ایمن سازی نشدند فعلا با تابلوهای فسفری این نقاط مشخص شده است، اما مردم نمی دانند که مفهوم این تابلو ها چیست و اگر در این سال‌ها این بودجه به ایمنی و جان مردم تخصیص داده شده بود و قانون به درستی اجرا می‌شد، حداقل هزاران نفر در سال کمتر فوت و مصدوم می‌شدند. مدیر عامل انجمن جامعه ایمن با طرح این سوال که الان این همه درآمد جریمه‌های کرونا به کجا واریز و به کجا خرج می‌شود؟ گفت: امیدواریم ایمنی جاده‌ها به مطالبه جدی تبدیل شود و مردم این درخواست را مطالبه کنند.
