زنان کولبر در مسیرهای صعب‌العبورِرسیدن به نان شب!

روزنامه آفرینش در صفحه نخست خود نوشت ؛کولبری در ذات خود، کار بسیار سخت و طاقت‌فرسایی است که با انواع خطرهای جانی همراه است. در عین حال شغلی است کاذب؛ بالا و پائین بردن بارهای سنگین در مسیرهای صعب‌العبور کوهستانی، در آب‌وهوایی کوهستانی، کار نیست، نوعی جنگیدن با تمام عوامل طبیعی است برای رسیدن به نان، این عوامل طبیعی هم بیرونی هستند؛ مانند سختی مسیر، سنگینی بار، سوزو سرمای کوهستان و … و هم شامل عوامل طبیعی درونی مانند ظرفیت و توان بدن انسان درحمل بار سنگین و توان عبور از مسیرهای ناممکن و سخت. مسیرهایی که حتی حیوانات بارکش نیز نمی‌توانند از آن‌ها عبور کنند، اما کولبران باید بتوانند.
کولبری، با این ویژگی‌ها اخیرا دیگر مرد و زن هم نمی‌شناسد؛ درست در جایی‌که طبق عرف و فرهنگ و سنت، از زنان انتظار انجام کارهای سخت و طاقت‌فرسا نمی‌رود و توصیه شده به هرطریقی زنان حرمت داشته و در سختی و عسر و حرج نیفتند، اما مدتی است شانه‌های ظریف زنان نیز در حال بارکشی در مسیرهای کولبری است.   
نماینده مردم کردستان در شورای عالی استان‌ها، کولبری زنان را تأیید می‌کند. وی می‌گوید:«باعث تأسف است که بگویم با دختران و زنانی مواجه هستیم که مجبورند در نقش یک مرد یا پسر ظاهر شوند تا به صف طولانی کولبران بپیوندند.»  شاید اگر در مسیرهای آسان‌تر دیگری که منجر به کولبری شده است، بیشتر سخت‌گیری می‌شد، اگر بحران‎های مختلف اقتصادی به‎درستی مدیریت می‎شدند، و چندین و چند اگر دیگر، امروز نه فقط شاهد کولبری زنان و دختران سرزمین‎مان نبودیم که احتمالا اصلا شغلی به این شکل و شمایل دردناک وجود نداشت. بازشدن پای زنان به چنین مشاغل سختی، بدین معناست که احتمالا مرد و پسر خانه، در اثر کولبری یا از کار افتاده یا جان خود را ازدست داده است و حالا زنان شده‌اند سرپرست خانواده.