کشف این آنتی بادی که «HAE-۴» نامیده می شود، زمینه را برای ابداع درمان های دارویی آلزایمر و سکته مغزی بدون بروز عوارض جانبی مانند التهاب مغز و خونریزی که سایر رویکردهای مورد مطالعه به دنبال دارند، فراهم می کند.آنتی بادی ها، پروتئین هایی هستند که توسط سیستم ایمنی بدن انسان برای مقابله با عوامل بیماری زای خطرناک تولید می شوند و آنتی بادی های ضد آمیلوئید با هشدار به سیستم ایمنی بدن نسبت به وجود مواد ناخواسته مانند پلاک های آمیلوئید، فعالیت می کنند.دکتر دیوید هولتزمن نویسنده این مطالعه در یک بیانیه مطبوعاتی اظهار داشت: محققان در زمینه آلزایمر دهه ها به دنبال کشف روش های درمانی برای کاهش آمیلوئید در مغز بوده اند و اکنون که موارد امیدوار کننده ای داریم، متوجه می شویم که این عوارض جانبی مانند التهاب مغز و خونریزی وجود دارد.
وی که استاد مغز و اعصاب در دانشگاه واشنگتن است، یادآور شد: ما روش متفاوتی ابداع کرده ایم و به نظر می رسد که در از بین بردن آمیلوئید از بافت مغز و عروق خونی موثر است و در عین حال از بروز این عوارض جانبی خطرناک نیز جلوگیری می کند.هولتزمن گفت: تجمع آمیلوئید در رگ های خونی مغز را می توان با کنترل فشار خون و سایر موارد مدیریت کرد اما درمان خاصی برای آن وجود ندارد.در سال های اخیر، چندآنتی بادی که پلاک های آمیلوئید را هدف قرار می دهند به عنوان درمان های آزمایشی بیماری آلزایمر مورد مطالعه قرار گرفته اند. وجود پلاک های آمیلوئید در رگ های خونی مغز خطرناک است زیرا می تواند منجر به انسداد یا پارگی شود که موجب بروز سکته مغزی می‌شود.
محققان برای مشخص کردن این موضوع که آیا HAE-۴ بدون ایجاد عوارض جانبی می تواند موجب پاکسازی آمیلوئید از رگ های خونی مغز شود یا خیر، از موش هایی استفاده کردند که به طور ژنتیکی با ژن های انسانی برای تشکیل آمیلوئید و APOE که با ابتلا به اختلال شناختی ارتباط دارند، اصلاح شده بودند.آنها اعلام کردند پس از هشت هفته درمان با HAE-۴، پلاک های آمیلوئید در بافت مغز و رگ های خونی مغز این موش ها کاهش یافت. این درمان همچنین به طور قابل توجهی توانایی رگ های خونی مغز را در اتساع و انقباض، که نشانه مهمی از سلامت عروق است، بهبود بخشید.آلزایمر، شکل پیش رونده زوال عقل است. زوال عقل، عبارتی گسترده تر برای عارضه هایی است که ناشی از آسیب مغزی هستند یا بیماری هایی که بر حافظه، تفکر و رفتار، تاثیر منفی دارند. این تغییرات، در زندگی روزانه تداخل ایجاد می کنند. اغلب افراد مبتلا به این بیماری، پس از ۶۵ سالگی تشخیص داده می شوند. در صورت تشخیص پیش از این سن، معمولا از آن با عنوان آلزایمر زود هنگام نام برده می شود.
