فرادید با این مقدمه نوشت: همزمان با فرار شاه، مردم در سراسر ایران به خیابان‌ها آمدند و با پخش شیرینی، این رویداد مهم تاریخی را جشن گرفتند و ۲۶ دی‌ماه ۵۷ نقطه عطف دیگری در تاریخ انقلاب اسلامی به شمار می‌رود.
محمدرضاشاه در حالی کشور را برای همیشه ترک کرد که به عقیده برخی تحلیلگران در سال‌های آخر سلطنت، متوجه سقوط پرشتاب حکومت خود نبود. وقایعی که در سال‌های آخر سلطنت اتفاق افتاد حکومت شاه را به سرنگونی نزدیک‌تر می‌کرد اما افزایش درآمدهای نفتی، توسعه و بهبود رابطه با همسایگان خود از جمله عراق، حمایت رسانه‌های غربی و همچنین حمایت دولت آمریکا از رژیم ایران مانع از آن می‌شد که او سست‌شدن پایه‌های رژیم را درک کند.
محمدرضا پهلوی پس از خروج از کشور به مصر رفت و در «اسوان» مورد استقبال رسمی انورسادات رئیس‌جمهور مصر قرار گرفت. او سپس مدتی را در مراکش مهمان ملک‌حسن دوم پادشاه این کشور بود تا اینکه با فشار دولت انقلابی ایران و ملاحظات سیاسی دولت مراکش، مجبور به ترک مراکش شد و در فروردین سال بعد با ویزای گردشگری به باهاما رفت.
پس از آنکه تلاش‌های او برای گرفتن پناهندگی سیاسی از انگلستان بی‌نتیجه ماند، در خردادماه مجبور به ترک باهاما و سفر به مکزیک شد. آمریکا مقصد بعدی شاه بود که برای درمان بیماری خود مدتی را در آنجا سپری کرد اما با شروع بحران گروگانگیری در سفارت آمریکا در تهران او مجبور به ترک این کشور شد. شاه از آمریکا به مصر رفت و در مردادماه در همانجا از دنیا رفت.
عکس‌های زیر که بخشی از اسناد تاریخ مصور انقلاب به شمار می‌رود روایتی از خروج شاه از ایران و شادمانی مردم در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی است. عباس عطار، بهمن جلالی و دیوید بارنت عکاسانی هستند که خیابان‌های تهران کمتر از یک ماه به انقلاب اسلامی را به تصویر کشیده‌اند و عکاس عکس‌های شاه در فرودگاه مهرآباد نیز نامعلوم است.
