محمد علی آهنگران
من همچنان به رایی که در خرداد نود و دو به دکتر روحانی دادم ایمان دارم و به آن افتخار می کنم. دولت یازدهم چالشهای عجیب و شگفت انگیزی پیش رو داشته و دارد و به گمان من یکی از مهمترین آنها را در جریان اجرایی شدن برجام پشت سر گذاشته است هر چند چالشهای پیچیده تری در مقابل دارد. دولت می بایست پس از توفیق هسته ای مسأله تفاهم سیاسی را به عنوان یک پروژه عاجل و فوری در دستور کار قرار دهد و می توان تهدید رد صلاحیتهای گسترده را از طریق گفتگو های ملی به فرصت تفاهم سیاسی تبدیل نمود.
اگر دولت روحانی از این مساله مهم غفلت کند شکاف عمیق ناشی از وقایع تلخ سال هشتاد و هشت، حفظ دستاوردهای موفقیت هسته ای را بسیار سخت خواهد کرد. دولتی که همه هزینه‌های برجام را پرداخته است و اکنون خود را برای بهره‌برداری از منافع آن آماده می‌کند، به یک باره مواجه با قضیه عربستان و مشکلات بعد از آن می‌شود، در سیاست داخلی هم موضوع رد صلاحیتها موجی از عدم رضایت و نا امیدی را ایجاد نموده است. چرا چنین وضعی ایجاد شد؟ پاسخ خیلی ساده است، فقدان تفاهم در سیاست داخلی. پروژه اصلی کشور نه حل بحران هسته‌ای است و نه حل بحران اقتصادی، بلکه رسیدن به حدی از تفاهم ملی است. بدون این تفاهم ممکن نیست که مشکلات سیاست خارجی و اقتصادی را بتوان حل کرد.انتخابات پیش روی ما در اسفند ماه اگر آخرین فرصت برای رسیدن به این تفاهم نباشد، به طور قطع مهمترین فرصت است.
