بیشتر کتیبه های هخامنشی به سه زبان و خط فارسی باستان، عیلامی و اکدی نگاشته شده اند. در متون این کتیبه ها نام ماه های دوازده گانه سال در تحریر فارسی باستان به صورت پراکنده آمده است، اما شماری از ماه ها را تنها در متون اکدی داریم و صورت فارسی باستانشان به دست ما نرسیده است. زبانشناسان این تعداد را از روی شکل عیلامیشان به فارسی باستان بازسازی کرده اند.
این ماهها در کتیه های هخامنشی به این شکل آمده اند:
۱٫ ادوکنئیشه ( Adukanaiša) =فروردین
۲٫ سورواهره( θuravāhara) = اردیبهشت
۳٫ سائیگرشیش( θāigarčiš) = خرداد
۴٫ گرماپده (Garmāpada) = تیر
۵٫ سورنه بخشیش(θurrana baxšiš) = مرداد
۶٫ گرمابخشیش(Garmābaxšiš) = شهریور
۷٫ باگایادیش( Bāgayādiš) = مهر
۸٫ ورکه زنه(vrkazana) = آبان
۹٫ اشی یادیه(aҫiyādiya) = آذر
۱۰٫ انامکه( anāmaka) = دی
۱۱٫ زمیما(zamimā) = بهمن
۱۲٫ ویخنه (viyaxna) = اسفند
