مهنوش قنبری کارشناس ارشد روانشناسی کودک و نوجوان گفت: دوران نوجوانی، سنین بحرانی و دوران جدایی از خانواده و پیوستن به گروه همسالان محسوب می‌شود.
او افزود: اگر دوستان و افرادیکه نوجوان در بیرون از خانه با آنها ارتباط دوستانه دارد افرادی پرخاشگر و زورگو باشند، احتمال اینکه نوجوان نیز پرخاشگر شود افزایش می‌یابد، چون نوجوان مجبور است برای پذیرفته شدن در گروه دوستان خود، ارزش‌ها و قوانین آنها را بپذیرد و مشابه آنها رفتار کند.
قنبری اظهار داشت: جوان پرخاشگر بخاطر رفتار پرخاشگرانه و زورگویی به دیگران مخصوصاً همسالانش، از سوی آنان طرد می‌شود و در نتیجه از همسالان خود جدا مانده و فرصت‌های مطلوبی را که ممکن است مهارت‌های اجتماعی او را بهبود بخشند، از دست می‌دهد، البته به نظر می‌رسد اگر افرادیکه نوجوان درصدد کسب تأیید آنها است، افرادی باشند که خود به ارزش‌های اخلاقی و انسانی از جمله همدلی با دیگران، توجه به حقوق دیگران، خوش‌خلقی و… پایبند نباشند یا از افرادی باشند که نوجوان را مجبور به رعایت ارزش‌ها کنند و یا او را به دلیل رعایت نکردن ارزش‌ها تنبیه و تحقیر کنند، نوجوان نیز در خود نیازی برای رعایت این ارزش‌ها نمی‌بیند و یا این ارزش‌های تحمیلی برایش تبدیل به ضدّ ارزش شده و از آنها گریزان می‌شود.
کارشناس ارشد روانشناسی کودک و نوجوان بیان کرد: والدین باید بدانند که بهترین نحوه برخورد با نوجوان این است که به او در امور مربوط به خودش مسئولیت بدهید و نظارت شما بر رفت و آمد و کارهایش غیر مستقیم باشد و از جملات آمرانه و دستوری به او بپرهیزید و کار‌هایی که از او می‌خواهید به‌صورت پیشنهاد مطرح کنید.
او ادامه داد: باید توجه داشت این پیشنهادات همراه با دلیل باشند و سعی در قانع کردن او داشته باشید تا نوجوان از این مرحله حسّاس، به سلامت گذر کرده و بتواند به نحو مطلوب هویت‌یابی کند و خود را برای پذیرش نقش‌های آینده آماده کند و اعتماد به نفس و عزّت نفس خود را حفظ نماید.
