رقابت‌های کشتی فرنگی گزینشی المپیک در مغولستان سومین فرصت برای کشتی ایران بود تا سهمیه های خود را برای حضور در ریو کامل کند.
اولین فرصت مسابقات جهانی ۲۰۱۵ لاس وگاس بود که ۶ نفر نخست هر وزن سهمیه حضور در المپیک را بدست می‌آوردند که در این میدان ۳ فرنگی‌کار ایران شامل سعید عبدولی در وزن ۷۵ کیلوگرم، حبیب‌الله اخلاقی در وزن ۸۵ کیلوگرم و قاسم رضایی در وزن ۹۸ کیلوگرم به ترتیب با کسب عناوین پنجمی، سومی و دومی جهان موفق شدند جواز حضور در المپیک را بدست بیاورند.
دومین آوردگاهی که ۳ فرنگی‌کار ایران اینبار زیر نظر محمد بنا برای گرفتن سهمیه عازمش شدند رقابت‌های گزینشی در قزاقستان بود که با حضور کشتی‌گیران آسیایی جامانده از المپیک برگزار شد.
بنا با دو تغییر نسبت به تیم احد پازاج در مسابقات جهانی، نفرات منتخب خود را در ۳ وزن باقیمانده راهی تاشکند کرد. امید نوروزی در وزن ۶۶ کیلوگرم جانشین مهدی زیدوند شد و بشیر باباجان‌زاده که پس از مدت ها دوری با دعوت بنا به خانه کشتی بازگشته بود جای مهدی علیاری را در سنگین وزن گرفت. سوریان نیز در تصمیمی کاملا عاقلانه و منطقی جای خود را حفظ کرد تا اینبار در تاشکند نشان دهد ماجراهای حذفش از مسابقات جهانی تنها بر اثر اتفاقات و نداشتن شرایط روحی مناسب رخ داده نه ناآمادگی بدنی.
اما نتایج در قزاقستان بر خلاف پیش بینی کادر فنی بود. از میان ۳ نماینده ایران تنها امید نوروزی بود که با جنگندگی منحصر به فرد خود در نهایت با صعود به فینال این رقابت‌ها جواز حضور در المپیک را بدست آورد. حذف بشیر باباجان‌زاده برای اهالی کشتی چندان عجیب نبود چرا که او پس از ماه‌ها دوری به تشک مبارزه بازگشته بود و صرفا به دلیل علاقه بنا راهی این کارزار حساس شده بود و حتی خود بنا نیز از ته دل از شرایط بدنی او رضایت نداشت اما ناچار بود چرا که بشیر تنها سنگین وزن قابل اعتمادش بود.
اما اینبار نیز سوریان بود که جامعه کشتی ایران را متعجب کرد. شاید برخی احتمال دستیابی سوریان به سهمیه المپیک را بعید می‌دانستند اما بدبین‌ترین آنها نیز به ذهنشان خطور هم نمی کرد پر افتخارترین کشتی‌گیر ایران در مبارزه اول مقابل حریف نه چندان مطرح خود از ژاپن نتیجه را واگذار کند و به همین سادگی از مسابقات کنار برود.
بنا پس از این مسابقات در اظهار نظری ناراحتی شدید خود را از حذف ناباورانه اسطوره نشان داد.
تیم به تهران بازگشت و باز هم تمرینات زیر نظر بنا اما اینبار در خلوت و بدور از چشم خبرنگاران پیگیری شد. گویی تنها راه چاره برای جبران نتایج تاشکند پیدا شده بود و آن هم چیزی نبود جز جلوگیری از ورود خبرنگاران کشتی نویس به خانه کشتی!
خبرنگاران نیز برای اینکه حاشیه‌ای به تیم ملی در آستانه حضور در رقابت‌های مغولستان وارد نشود دم نزدند تا باز هم نشان دهند برای آنها کشتی و موفقیتش در اولویت است.
ترکیب تیم اعزامی به مسابقات مغولستان اعلام شد؛ سامان عبدولی جانشین سوریان شد اما بشیر باباجان‌زاده جای خود را حفظ کرد.
قرار شد عبدولی جوان عازم این رقابت ها شود تا هم بداند مورد اعتماد کادر فنی است و هم با کسب سهمیه این فرصت را پیدا کند در وزنی خاص اجازه عرض اندام کند. در قبال انتخاب باباجان‌زاده برخی حرف و حدیث‌ها مطرح شد که بهتر است قاسمی منجزی که به تازگی مدال طلای آسیا را گرفته بود جایگزین شود اما تصمیم بنا این بود اگر بشیر اینبار نیز سهمیه نگرفت قاسمی منجزی در آخرین فرصت برای کسب سهمیه به مسابقات استانبول برود.
اما در واپسین روزهای اعزام، بنا در چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای سوریان را جانشین عبدولی کرد و باباجان‌زاده نیز جای خود را به قاسمی منجزی داد. البته دارنده هفت طلای جهان و المپیک به نظر محمد بنا اعتراضی نکرد و با وجود شرایط ناخوشایندش مطیع تصمیم کادر فنی شد.
تصمیم دوم بنا مورد تشویق کارشناسان و اهالی کشتی بود چرا که باباجان‌زاده با بدنی نا آماده و حضوری غیر منظم در اردو نمی‌توانست بار دیگر اعتماد سرمربی تیم ملی را جلب کند. از سوی دیگر قاسمی منجزی با قهرمانی در آسیا و بی حاشیه بودن نشان داد به مراتب گزینه‌ای بهتر است.
اما تصمیم اول بنا و تصمیم بر اعزام مجدد سوریان به مغولستان عجیب و غیر منطقی بود. اعضای شورای فنی و کارشناسان به صراحت اعلام کردند بهتر است فردی غیر از سوریان عازم ین رقابت ها شود چرا که وزن کم کردن دوباره آن هم در فاصله یک ماه پس از مسابقات قزاقستان مشخص بود که می‌تواند تاثیر مخربی بر عملکرد سوریان بگذارد و باعث تحلیل قوای بدنی او در جریان مسابقات شود؛ تحلیلی که کاملا منطقی و درست بود و نتیجه آن نیز در اولان باتور نشان داده شد.
نگاهی به رقیبان جهانی سوریان نشان می‌داد او ابدا کار راحتی برای کسب سهمیه المپیک ندارد. سوریان به سخت ترین قرعه ممکن برخورد. اولین مبارزه او مقابل رومن آمویان کشتی‌گیر کهنه‌کار ارمنستانی بود که ۷ بر ۴ پیروز شد.
در مبارزه دوم ایوو آنگلوف بلغار که روزگاری قهرمان ۶۰ کیلوی جهان بود پیش روی او بود. می‌گفتیم آنگلوف نمی‌تواند لقمه گلوگیری باشد و سوریان پس از این بردی که کسب کرده با روحیه ای دو چندان بر روی تشک مبارزه حاضر خواهد شد اما کشتی با کسی شوخی و تعارف ندارد و قدرت بدنی و آمادگی روحی و بدنی است که فرد پیروز را مشخص می‌کند.
سوریان تا یک دقیقه مانده به پایان به هر شکل ۴ بر ۲ پیش بود اما توان جسمانی او تحلیل رفت و در عرض یک دقیقه آنگلوف ۷ امتیاز گرفت تا ۹ بر ۴ پیروز شود و سوریان چشم انتظار حضور حریفش در فینال باشد. آنگلوف در ادامه ابتدا ۹ بر صفر به حریف کره‌ای باخت و در رده‌بندی نیز مقابل تاسمرادوف ازبک ۸ بر صفر نتیجه را واگذار کرد تا او نشان دهد که قدرتمند نبوده بلکه اسطوره کشتی ایران آمادگی گذشته را ندارد.
سوریان حذف شد تا نشان دهد با آن سوریان شش دانگ و آماده بسیار فاصله دارد.
هر چند گفته شد عبدولی مصدوم بوده اما کادر فنی باز هم می‌توانست در روزهایی که امثال حاجی‌پور و فقیری جایی در اردوهای تیم ملی ندارند به مردانی اجازه حضور در این رقابت‌ها را بدهد چرا که او جوان بود و چیزی برای از دست دادن نداشت و می‌آمد تا خودی نشان بدهد.
اگر سهمیه می‌گرفت که هیچ اما اگر هم به سهمیه نمی‌رسید ما این فرصت را داشتیم تا اینبار سوریان آماده را عازم استانبول کنیم.
اما با این تصمیم غیر منطقی، هم سوریان در بدترین شرایط ممکن جسمانی و روحی قرار گرفت و هم کار برای رسیدن به سهمیه سبک وزن در المپیک به مراتب سخت تر از گذشته شد.
با این نتیجه اعزام سوریان به مسابقات استانبول نمی‌تواند کار چندان سنجیده‌ای باشد چرا که سه بار وزن کم کردن در فرصتی کوتاه توان هر کشتی‌گیری را می‌گیرد ضمن اینکه همچنان رومن آمویان ارمنستانی، ایوو آنگلوف بلغاری، پیتر مودوس مجاری و ملی‌پوشان گرجستان و اوکراین موفق نشده‌اند سهمیه بگیرند و در استانبول حاضر خواهند بود.
اگر هم عبدولی مصدوم (به گفته کادر فنی) و یا مردانی عازم این مسابقه شوند با توجه به اینکه آخرین فرصت برای تکمیل تیم ملی در مسابقات المپیک است این کشتی‌گیران جوان فشار مضاعفی را بر روی دوش خود احساس می کنند و کار بسیار سخت تری برای کسب موفقیت آن هم در جاییکه تنها فینالیست ها جواز المپیک را می‌گیرند خواهند داشت.
تیم ملی کشتی فرنگی در شرایط بسیار بدی برای کسب سهمیه المپیک در وزن اول قرار گرفته و مشخص نیست کادر فنی چه تصمیمی می‌خواهد برای مسابقات گزینشی استانبول بگیرد. این در حالی است که اگر کادر فنی سنجیده تر عمل می‌کرد و سوریان را به مغولستان اعزام نمی‌کرد، حالا می‌توانستند او را آماده تر راهی میدانی کنند که سه تن از رقبای اصلی اش کمتر شده اند و شانس گرفتن سهمیه المپیکش بیشتر می‌شد.
اما مسابقات اولانباتور با همه تلخی‌هایش برای کشتی ایران،ظهور یک کشتی‌گیر سنگین وزن قابل اطمینان را برای ایران داشت.امیر قاسمی منجزی پس از طلای آسیا اینبار نیز بر سکوی نخست ایستاد تا ضمن کسب سهمیه المپیک نشان دهد می‌تواند قابل ترین مهره سنگین وزن ایران در المپیک باشد.
