بنا نداریم درباره یک نفر، یک فرد، یک شخصیت، یک نام صحبت کنیم، ای کاش او بی نام بود، ای کاش اصلاً نام او سرباز گمنام بود تا می شد با خیالی آسوده از گزند قضاوت های مغرضانه نوشت، از او نه! اما از آنچه که او بدان می اندیشد و قدم در راهی می گذارد که مرد می خواهد و کفش های آهنین.
نمی دانیم او را فرمانده بخوانیم یا رئیس یا مدیر یا سرباز وطن؟ شما بگویید کسی که در شبانه روز شاید چهار ساعت پلکهایش را بر هم می گذارد برای استراحت! که اگر شاید بدن آدمی نیاز به خواب نداشت این مقدار اندک را هم چشم از راه بر نمی داشت. راهی که گرچه بس غبار آلود است و پر از ریزگردهای مزاحم اما شاید این روزهای میهن مان نیازمند چنین مدیران جهادی است که در راه پیشرفت و آبادانی کشور با اینکه پر از موانع ریز و درشت است؛ گام های محکم و استوار برمی دارند تا نسل آینده را با خاطری جمع تر از گذشته بتوان در جامعه رشد داد.
مهر ماه سال ۹۶ که به کرمانشاه آمد، خود را سکاندارِ یک استان ندید، بلکه دورنمای اندیشه اش فراتر از یک استان بود و حالا شاید بتوان گفت که او غرب ایران را نظاره گر بود تا بتواند این خطه از میهن را که در خوابِ فراموشی از رونق و تولید در اقتصاد رفته بیدار کند و خون را در شریان شهرهای این خطه به جریان بیاندازد.
شهر به شهرِ این استان گرچه با غبارِ بیکاری، اعتیاد، طلاق، آلودگی و صنعتِ به یغما رفته بود اما اولین روزهای حضورش با زلزله ای به بزرگی ۷٫۳ ریشتر روبرو شد؛ بحرانی که خود بحران های بسیاری نظیر بحران بهداشت پس از زلزله، بحران غذا و دارو، بحران اسکان، بحران تامین وسایل، بحران درمان، بحران آوار برداری، بحران ساخت و ساز، بحران تحصیل، بحران اشتغال و بحران نقدینگی و هرآنچه که تصور کنید پس از یک زلزله مهیب بحرانی عظیم در دل خود داشت که مدیریت همه اینها براستی دشوار و نیازمند هوش، دقت و تجربه ای دلسوزانه داشت تا او در کنار مردم ثابت قدم ماند.
گذر از این وقایع تلخ و آثار اندوهی که همواره بر دل داغ دیده می ماند، خوشبختانه نتیجه همه این سختی ها به کمک همه مردم کشور به لبخندهای شیرین کودکان سرپلذهاب و غرب کشور بدل شد. اما بحران پشت بحران امان نمی دهد از این سرزمین کهن که سیل روانه این خطه مظلوم شد و باز هم جای اینکه پایش را روی سرامیک های برق افتاده ادارات بگذارد، قدم بر خاک گذاشت و در کنار مردم با وجود همه مشکلات سعی بر کمک بیشتر داشت تا از بلای این بحران بر سر مردم بکاهد.
بیایید یک روز کاری او را مرور کنیم پیش از طلوع خورشید بر میخیزد و برنامه های خود را در عمل دنبال می‌کند و زمانی که به ساعت نگاه می‌کند پاسی از بامداد یک روزی که گذشت، گذشته است و تنها چند ساعت فاصله مانده تا طلوعی دیگر و آغازی به تکرار.
هوشنگ بازوند را پس از ۴ سال استاندار لرستان بودن بعنوان استاندار کرمانشاه می شناسیم. اما چه کسی می داند او در ۲۵ سالگی فرمانده گردان مهندس المهدی در جنگ بوده است؟ کسی چه می داند بیش از۱۶سال کار در معاونت عمرانی استان‌های کرمان، همدان، لرستان، مرکزی آن هم در دولت‌های اصلاحات و دولت احمدی‌نژاد و البته به عنوان معاون نمونه کشور انتخاب شده است؟ یا در آبان سال ۹۷ استاندار نمونه “پدافند غیرعامل” کشور شدن او را چه کسی در خاطر دارد؟ همه اینها در کنار هم گوشهای از عناوین برجسته یک نیروی اجرایی سالم در میهن مان است که او را به شخصیتی فرادولتی بدل کرده است که به اعتقاد نگارنده بهتر است او را سرباز میهن نامید، کسی که از دل بحران های بسیاری شهر به شهر این سرزمین را عبور داده است.
کاش مجالی بود برای بیان زندگی نامه کسی که از #جنگ تا #کرونا بحران را در بند بندِ خاک مقدس جمهوری اسلامی ایران مدیریت کرده است، اگر می شد مستندی از اقدامات یک سرباز گمنام وطن در عرصه مدیریتی ساخت، در سکانس آخر آن باید گفت او را ناخواسته بی آنکه بدانیم بر حسب حادثه های پی در پی شناختیم، کسی که از جنگ تا کرونا گم نام بود.
نمی توان در مدت این چند سال تمامی اقدامات و تلاش های همه جانبه او را برای تغییر چهره غرب کشور به یک منطقه ویژه گردشگری و ایجاد رونق اقتصادی و بنیان نهادن صنعت توریسم در غرب ایران و مدیریت بحران را در این گزارش آورد اما مقصود از کلام نگارنده با مخاطب نشان دادن فضای مدیریتی و تلاش های بی دریغ کسی است که شبانه روز سعی می کند تا تغییری در روند زندگی مردم و بهبودی اوضاع معیشت آنها ایجاد کند که خوشبختانه تا کنون تغییرات بسیاری به گواه مستندات بصری و متنی بوجود آمده است. امیدواریم نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران از فرصت طلایی این شخصیت برجستهء تلاشگر نهایت استفاده را ببرد و به واسطه ایشان توجه ویژه ای به کرمانشاه جلب شود.
حالا فرصت به بحران کرونا ویروس رسیده است که او با اقدامات مدیریتی به کمک تیم درمان استان سعی می کند تا کمترین آسیب هم چه از نظر روحی و چه از نظر جسمی به مردم نرسد؛ از تدبیر شیفتی شدن ادارات و کم شدن جلسات و تأخیر ۲ ماه مالیات تا تشکیل بسیجی همگانی برای مقابله با کرونا در کرمانشاه و ممنوع الخروج کردن مدیران از استان و در تکمیل تمام فرایندها گفتگو با مردم به سبب از بین رفتن شایعه ها در جامعه.
این روزهای سخت را باید همه در کنار هم بود فارغ از هر دیدگاهی باید دست به دست هم ویروس کرونا را شکست داد و پرچم غیرت کرمانشاه را در پسِ تمامِ بحران های پی در پی بالاتر ازپیش بر دست گرفت.
