برای دهه‌ها کارشناسان هشدار می‌دادند که بشر باید خود را برای مواجهه با بیماری‌ای بزرگ آماده کند؛ هشداری که عموما به آن اعتنایی نشد.
روزنامه “نیویورک تایمز” در مقاله‌ای با اشاره به احتمال همهگیری گسترده‌تر ویروس کرونا در جهان می‌نویسد: “سال ۱۹۱۸ میلادی، بسیاری از مردم سرتاسر جهان به دلیل ابتلا به آنفولانزای اسپانیایی جان خود را از دست می‌دادند. در امریکا ماموران پلیس با ماسک‌های‌های جراحی برای انتقال اجساد از خانه‌ها در فیلادلفیا اعزام شدند، اما ۳۳ افسر پلیس طی چند هفته پس از آن، خود به بیماری مبتلا شدند و جان‌شان را از دست دادند.
“جان ام. بری” در کتاب خود درباره همهگیری “آنفولانزای بزرگ” می‌نویسد: “تقریبا در هر خانه کسی بیمار بود. مردم از یکدیگر دوری می‌کردند و همه منزوی شده بودند. شرکت‌های تلفنی باعث تشدید انزوا شدند. بیش از ۱۸۰۰ اپراتور تلفن خدمات خود را قطع کردند و شرکت‌های تلفن ملزم شدند تنها برای تماس‌های اضطراری خدمات ارائه کنند. رویداد‌های ورزشی لغو شده و تئاتر‌ها نیز تعطیل شدند”.
همهگیری آنفولانزا در سال ۱۹۱۸ میلادی منجر به کشته‌شدن دستکم ۵۰ میلیون نفر در سرتاسر جهان شد. برای ده‌ها سال پس از آن، کارشناسان بهداشت عمومی خواستار آمادگی بشر برای یک فاجعه بزرگ مشابه دیگر شده بودند اما هرگز آمادگی لازم صورت نگرفت.
هنوز نمی‌دانیم آیا ویروس کرونا همان فاجعه بزرگ قرن ما خواهد بود یا خیر. ۶ نفر در امریکا بر اثر ابتلا به این ویروس فوت کرده در حالی که سالانه هزاران نفر بر اثر ابتلا به آنفولانزای فصلی جان خود را از دست می‌دهند.
“بیل گیتس” که سال‌ها درباره احتمال بروز بیماری‌های همه‌گیر هشدار داده بود می‌گوید این ویروس می‌تواند بیماری فراگیر قرن حاضر باشد. او گفته است امیدوارم اینچنین نباشد، اما باید خود را برای همه چیز آماده کنیم.
در حالی که آمار و ارقام مشخص نیست ویروس کرونا ممکن است ۲ درصد از مبتلایان را از بین ببرد. اگر این نسبت درست باشد می‌توان گفت تلفات ناشی از آن شبیه مرگ و میر ناشی از آنفولانزای ۱۹۱۸ خواهد بود.
