سید هادی کسایی زاده روزنامه نگار نوشت: دخترک بازیگوش ۷ ساله ای که از درو دیوار بالا می رفت و خانواده ای او به دلیل شکستگی دست و پای «رویا» دائم در بیمارستان ها بودند امروز با مدرک تحصیلی کارشناسی حقوق مربی ورزشکاران حرفه ای رشته رزمی در شهریاسوج است. این یک گزارش نیست بلکه داستانی تراژدی و تکراری از بی مهری دولت ها و مسئولان کشور است.
قرارمان در لابی هتل پارسیان شهریاسوج بود. همه بچه های تیم آمده بودند. نادیا اعتماد مقدم متولد ۳۰ مرداد۷۴، فاطمه اخلاق زاده متولد ۱۷ خرداد۸۱، فاطمه آرین متولد ۲۰ آذرماه ۸۲، نسترن مژدهی متولد ۲۶ اردیبهشت ۸۵، نرگس اخلاق زاده متولد ۵ مرداد۸۴، فرشته جهان تاب متولد ۲۰ فروردین ماه ۷۸، سحر مصفی متولد ۲۹ آذرماه ۶۳، ستایش کشاورز متولد ۱۷ شهریورماه ۸۶ و خانم مربی که او را استاد خطاب می کردند. رویا الهی متولد ۱۶ اسفندماه ۷۱ متاهل و از همه جالب تر اینکه همسراو هم از رزمی کاران به نام غرب کشور است. استاد، کمی از دوران کودکی و سختی هایی که برای رسیدن به مربیگری طی کرده بود سخن گفت و اینکه در ۱۰ سال گذشته دائم در حال اجاره سالن برای باشگاه ورزشی و آموزش تیم بوده و تاکنون حدود ۳۰۰۰ شاگرد در رشته رزمی داشته که از این میان فقط چند نفر ثابت ماندند و برجسته و حرفه ای شدند. برای همین تمام زندگی حرفه ای خود را صرف آنها کرده است.
*ماجرای راهیابی تیم ووشو یاسوج به تیم ملی
رویاالهی می گوید: تصور برخی از خانواده ها از خروج دختران از خانه و حضور در باشگاه های ورزشی متعصبانه بود. آنها معتقد بودند که دختر باید چشم و گوش بسته باشد و وقتی به سن تکلیف رسید باید به خانه بخت برود. حتی همسایه ها و دوستان و آشنایان به دخترانی که به باشگاه می آمدند برچسب می زدند و گاهی مجبور بودم وارد زندگی خصوصی آنها شوم تا رضایت خانواده ها را جلب کنم. از میان شاگردانم تعدادی استعداد فوق العاده ای در هنرهای رزمی داشتند و تمام انرژی و وقتم را صرف تمرین و آمادگی آنها کردم. اما ماجرا از وقتی آغاز شد که سطح تیم به مرحله حرفه ای رسید و تصمیم گرفتیم برای مسابقات انتخابی تیم ملی برای اعزام به بازی های آسیایی آماده شویم. قطعا برای حضور در مسابقات نیاز به تمرین بیشتر، مدیریت تغذیه، استفاده از مکمل ها، تامین لباس، داشتن تجهیزات ورزشی، پرداخت هزینه ورودی و هزینه ایاب و ذهاب به استان میزبان را داشتیم. اداره ورزش و جوانان یاسوج در سال ۹۵ رسما گفت بودجه ای برای این کار ندارم و هیات وشو هم حمایتی نکرد. یکی از شاگردان باشگاه گفت یک پسرعمو دارم (پیمان مندنی پور) که خیر کارآفرین است و شاید بتوانیم از او کمک بگیریم. بالاخره با کمک آقای مندنی پور تمامی اقدامات را انجام دادیم و راهی مسابقات شدیم.
*وقتی «نادیا» با دست شکسته مدال نقره گرفت!
در آن مسابقات در بازی سوم «نادیا» اعتماد مقدم دست راستش آسیب دید. وقتی او را به درمانگاهی در کرج بردیم پزشکان گفتند دست او شکسته است و باید عمل شود. نادیا به هیچ عنوان راضی نشد در بیمارستان بستری شود و گفت: این همه زحمت کشیدیم و باید رقابت کنیم. با اصراراو مجبور شدیم رضایت نامه بدهیم و «نادیا» را از بیمارستان خارج کردیم. وقتی «نادیا» روی تشک بازی رفت هیچ فردی حتی مدیران فدراسیون و تیم ملی نمی دانستند دست نادیا شکسته است و با همین دست توانست مدال نقره را از آن خود کند. نادیا می خواست دوباره برای کسب مدال طلا وارد بازی شود اما پس از شنیدن وضعیت او اجازه بازی ندادند. پس از بازگشت از یاسوج مسئولان به جای حمایت از این قهرمان و تیم دختران وشو کار کهگیلویه و بویراحمد اعتراض کردند که چرا وقتی یک خیر کارآفرین به تیم شما کمک مالی کرده پول را به حساب هیات ووشو واریز نکردید؟ آنها حتی هزینه عمل جراحی ۲ میلیون تومانی نادیا را هم ندادند و خانواده او متقبل شدند. این بی مهری ها و بی توجهی ها موجب شد تا از هیئت ووشو جدا شویم.
پس از یک سال (۱۳۹۶) دوباره مسابقات انتخابی تیم ملی برای شرکت در مسابقات جهانی در مکزیک برگزار شد اما چون تیم مسئول انجمن شناختی روی تیم ما نداشتند نپذیرفتند که اعزام شویم. برای همین با ارسال فیلم به مربیان بزرگ در سراسر کشور خواستیم ما را در تیم خود جای دهند. یکی از مربیان پس از دیدن فیلم تمرین بچه ها قبول کرد تا با یک دوره آموزشی تیم را برای شرکت در مسابقات موتای کشوری آموزش دهد و بچه ها یک روزه یادگرفتند. تمرین بچه ها به نحوی بود که خانم مربی به سرعت ۴ نفر از اعضای تیم (نادیا، فرشته، سحر و راضیه) را در تیم اصلی استان خودش جای داد و روانه کرمان شدیم.
*بازهم کمک آقای خیّر به دادمان رسید
اما بازهم مشکل مالی داشتیم و مجبور شدیم دوباره از آقای پیمان مندنی پور (خیرکارآفرین) درخواست حمایت کنیم که او بازهم حمایت کرد. در این مسابقات تیم ۴ نفره ما توانست مدال طلا و برنز مسابقات را از آن خود کند. سطح مسابقات بالا بود و تیم آنقدر حرفه ای کار کرد که مسئولان برگزاری مسابقه به «نادیا» شک کردند و دستور تست دوپینگ دادند. وقتی سوال کردیم گفتند: مگر می شود یک نفر با چند بازی و تمرین ۲ متر پرش داشته باشد؟ اما رو سفید شدیم. نکته جالب این بود که رزمی کاران رشته موی تای مردان از یاسوج با مشاهده ما در مسابقات متعجب و خوشحال شده بودند حتی ما را شام دعوت کردند. با اینکه ما از استان دیگری عازم شده بودیم گفتیم اگر شما قهرمان شدید نام دختران موتای کار یاسوجی را هم در بنرهایی که در سطح شهر نصب می کنیم قراردهید. اما آنها روز بعد در مسابقه به حریف باختند و هیچ مدالی کسب نکردند.
*«نادیا» و «فاطمه» در قله آسیا قرارگرفتند
در سال ۹۷ در مسابقات انتخابی تیم ملی برای مسابقات جهانی «موی تای» در کشور تایلند به اصفهان رفتیم و آنجا فاطمه آرین، ستایش کشاورز، نسترن مژدهی و نرگس اخلاق زاده در رسته نوجوانان؛ مستانه خرم روز و فاطمه اخلاق زاده در رسته جوانان؛ و نادیا اعتماد مقدم در رسته بزرگسالان ثبت نام کردند. هزینه ثبت نام برای «فاطمه» و «نادیا» را فدراسیون تقبل کرد اما سایر بچه های تیم نتوانستند هزینه را تامین کنند و از مسابقات بازماندند. مسابقات به دلایلی از تایلند به ابوظبی تغییر مکان داد و در سال ۱۳۹۸ «نادیا اعتماد مقدم» با حضور در مسابقات، با افتخار توانست مدال طلای آسیایی را در رشته موی تای بزرگسالان برای نخستین بار در تاریخ ورزش کشورمان کسب کند و «فاطمه آرین» مدال نقره گرفت.
*کمک نیم میلیارد تومانی خیرکارآفرین یاسوجی
پس از مسابقات رئیس هیات ورزش های رزمی تغییر کرد و آقای مسلم حسینیان منصوب شد و به حق هرکاری از دستشان رسید برای تیم ما انجام دادند. اما بازهم مشکل ما همان اجاره سالن و نبود تجهیزات و امکانات بود. پس از دوسال دوباره به سراغ آقای پیمان مندنی پور رفتیم تا گره کار را بازکند. او که خود اهل یاسوج است گفت: افتخارات شما برای شهر یاسوج و کشور بسیار حائز اهمیت است و من هر کاری از دستم بر بیاید دریغ نمی کند. آقای مندنی پور به قول خودش عمل کرد و بهترین سالن در بهترین نقطه شهر را به مدت یک سال برای تیم موتای دختران یاسوج رهن کرد و با هزینه خودش تمامی تجهیزات مورد نیاز ما را با اعتبار بیش از ۵۰۰ میلیون تومان تقبل کرد.
گفته های خانم مربی و بچه های تیم آنقدر همراه با افسوس و حسرت بود که نتوانستم همه را منتشر کنم اما آنچه در این گزارش از همه پررنگ تر است اینکه دو بار کمک خیری به نام پیمان مندنی پور دخترانی از محله ای کوچک در شهر یاسوج را در آسیا درخشان و قهرمان کرد و امید و عشق را به شهر و خانواده آنها و کل جامعه ورزشی ایران بازگرداند. این خیرکارآفرین که خودش رضایت نداشت نامش در گزارش ذکر شود نقش پدری مهربان را ایفا کرد و امروز نقش وزارت ورزش و حای رئیس جمهور را برای تامین و تجهیز سالن ورزشی قهرمانان آسیا ایفا کرده است. گاهی خیرین رئیس جمهورها و وزرایی هستند که نامشان هیچ وقت رسانه ای نمی شود اما اقدامشان به پای مدیران نوشته خواهد شد.
*افتتاح سالن تجهیز شده با حضور فرماندار
جامعه خبر با حضور شاهرخ کناری فرماندار بویر احمد و جمعی از خانواده شهدا و مسئولان محلی رسما سالن تجهیز شده شیرهای جوان (دختران موی تای کار یاسوجی) افتتاح شد. فرماندار در این مراسم با تقدیر و تشکر از خانواده مندنی پور این اقدام را قابل ارزش و ترویج فرهنگ وقت، جوانمردی و ایثار عنوان کرد و پس از استماع مشکلات تیم موی تای دختران قول داد تا مشکلات را برطرف کند. فیلم (تیزر) این گزارش خبری را اینجا دانلود کنید.
